Πώς η Διαπλοκή ακυρώνει τον Παπαδήμο…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου Μηχανισμός πολιτικής ακύρωσης κάθε ηγεμονικής οντότητας είναι η αγιοποίησή της.  Η πολιτική (κριτική) όταν ...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Μηχανισμός πολιτικής ακύρωσης κάθε ηγεμονικής οντότητας είναι η αγιοποίησή της.  Η πολιτική (κριτική) όταν κάνει μεταφυσική, απλώς καλύπτει τον πολιτικό σατανισμό της με θεϊκά σύμβολα. Αυτό διαπράττουν σήμερα οι επικοινωνιακοί φορείς της Διαπλοκής.
Όταν η πολιτική δεν αναπαρίσταται αγωνιστικά ή/και συγκρουσιακά, αλλά σεμνά, ταπεινά, συναινετικά, γλυκά, αγνά και μαλθακά, είναι οι εξουσιαστικές δομές που....
βρικολάκιασαν. Η Διαπλοκή είναι ο σύγχρονος παραγωγός πολιτικών βρικολάκων.
Όταν υπάρχει δημοσιογράφος που σημειώνει, «μόνη ίσως παρηγοριά είναι ότι ο κ. Παπαδήµος έχει, για την ώρα τουλάχιστον, την αποδοχή των ελλήνων πολιτών, διατηρεί δηµοτικότητα Αρχιεπισκόπου και ότι όσοι επιχειρήσουν να κλονίσουν την ελπίδα που διαµόρφωσε θα πρέπει να σκεφθούν διπλά τι θα πουν και πώς θα το πουν», είναι ίσως η στιγμή ο Λουκάς Παπαδήμος να σκεφθεί σοβαρά την άμεση αποχώρησή του από την Τράπεζα του Μυστικού Δείπνου εις την οποία προσεκλήθη.
Αγαπητέ (δοτέ) πρωθυπουργέ, εσύ πρώτος από άλλους κινδυνεύεις από την μεταμόρφωση σου σε «Αρχιεπίσκοπο» προτού καλά-καλά προλάβεις να αφαιρέσεις την τήβεννο του τεχνοκράτη για να ενδυθείς το κοστουμάκι του «πολιτικού, υπεράνω της πολιτικής». Όταν βλέπεις τους ιερείς της διαπλοκής να σου προσφέρουν το σώμα και το αίμα του Λαού, μη νομίσεις ότι το χέρι που απλώνεται είναι κάποιου «Χριστού», είναι το βρωμερό χέρι που μουτζουρώνει το Μυστήριο της πολιτικής. Το μολυσμένο χέρι με τις ακαθαρσίες δεκάδων σκανδάλων της μεταπολίτευσης. Είναι η Διαπλοκή που ρίχνοντας ένα σκοτεινό πέπλο στην πολιτική σε εκθειάζει για να σε ακυρώσει ως πιθανό, αυριανό ιερέα. Σε θέλει ουδέτερο, ούτε αρσενικό, ούτε θηλυκό! Τα σύμβολα της παραεξουσίας είναι ουδέτερα, αν και γενούν και το αρσενικό και το θρυλικό στη κοινωνία, μέσα όμως από ερμαφρόδιτους θεσμούς, σαν αυτόν της Διαπλοκής.
Σε επιθυμεί σύμβολο δίχως ψυχή η Διαπλοκή. Ένα κενό σημαίνον, το οποίο να αλλάζει πολιτική μορφή, ανάλογα με το νόημα που θα επιδιώκει να δώσει στην εξουσιαστική διάσταση της καθημερινότητας ο Νταβάς. Αυτός ο κερατάς, που αντί να κρυφτεί αναλογιζόμενος την καταστροφή που έχει επιφέρει στη χώρα απευθύνεται στο λαό λέγοντας με θρησκευτική κατάνυξη: «Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες, ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση της διαφθοράς σου, σε τι έγινες καλύτερος όλη αυτή την περίοδο της μεταρρύθμισης»!
Ως θεόσταλτο, θεόπνευστο, θεοκρατικό σύμβολο, Λουκά Παπαδήμο θα γίνεις σύντομα το σημαίνον της καταστροφής παρά την αγιοποίηση. Και η αγιοποιημένη καταστροφή, καταστροφή παραμένει και έτσι θεωρείται. Η Διαπλοκή σε μετατρέπει σε σύμβολο αγαθής καταστροφής για να σωθεί δήθεν ένας λαός, που εδώ και καιρό έχει πάψει να ταυτίζεται με τον ιερέα της διαπλοκής, ο οποίος έχει αναλάβει εργολαβικά την αγιοποίησή σου. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορείς να φανταστείς την τύχη σου (ως σύμβολο ασφαλώς);
Μην θυμώνεις, Λουκά, με εμάς που σου τα λέμε χύμα. Μην θυμώνεις ποτέ με όσους σέβονται τα σύμβολα, τα μελετούν, τα αναλύουν και τα προβληματοποιούν στο πλαίσιο μιας συγκυριακής ή ιστορικής εξουσιαστικής δομής. Εμείς να ξέρεις δεν θα σε καταραστούμε ποτέ, αντίθετα από τους «ιερείς», διότι τα σύμβολα τα θεωρούμε αναπαραστάσεις σχέσεων εξουσίας και κυρίως μορφές που συστήνουν την γλώσσα αυτών των σχέσεων ώστε να παραχθεί γνώση με την έννοια της κοινωνικής συμμόρφωσης της «κοινής λογικής», της «κοινής γνώμης». Δεν μπορείς να καταραστείς το σύμβολο. Αν το κάνεις την έπαθες. Μετατρέπεσαι σε μια μορφή «εικονοκλάστη», που αγνοεί την πραγματικότητα των συγκρουσιακών σχέσεων που παρήγαγαν το τελικό πολιτικό αποτέλεσμα (το οποίο συμβολίζει κάποιου είδους κυριαρχία). Αλίμονο να επιστρέψουμε στην περίοδο της διαμάχης «εικονοκλαστών»- «εικονολατρών»!
Σχήμα λόγου είναι το «αλίμονο…». Στην πραγματικότητα αυτή την αναπαράσταση διχασμού μεταφέρει ζωντανά σήμερα η γλώσσα της Διαπλοκής. Και έτσι διασκεδάζεται η πολιτική σύγκρουση στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, που έχει δρομολογηθεί στην Ελλάδα, με όρους μάλιστα που συναντά κανείς στη «θεωρία καταστροφής», η οποία σχηματίστηκε αναφερόμενη σε επιχειρήσεις και όχι σε κράτη. Σε επιχειρηματικά περιβάλλοντα και όχι σε κοινωνίες. Ο Λουκάς Παπαδήμος, έτσι, μεταμορφώνεται σε σύμβολο των «καλών» που κάνουν αναγκαστικά το κακό για να σώσουν το αγαθό.
Ποιο αγαθό; Εδώ έρχεται η ηθικοπλαστική των ιερέων της Διαπλοκής για να μετατρέψει την κοινωνική αντίληψη περί αγαθών, με την έννοια της αγοράς, της κοινωνικής συμβίωσης και του Αστικού Δικαίου, σε αφηρημένη έννοια που παραπέμπει στον μονοθεϊσμό, στον αγαθό ηγεμόνα, στον φρόνιμο, συνετό βασιλέα με την συναινετική διάθεση. Αυτό προσδοκά η Διαπλοκή από το σύμβολο Λουκάς Παπαδήμος: να αποτελέσει τη συναινετική μορφή μεταξύ των Νταβάδων της ελληνικής κοινωνίας, μεταξύ των Νταβάδων της ελληνικής κοινωνίας και εκείνων του ελληνικού κράτους, καθώς και μεταξύ όλων αυτών και των πελατών του καθεστώτος πατρωνίας στη χώρα μας.
Μην με ρωτήσετε αν ο κ. Παπαδήμος είναι κατάλληλο σύμβολο για αυτή τη συνθήκη! Εμείς, που την πολιτική, την οικονομά και την κοινωνία, προσεγγίζουμε ως συμβολικές αναπαραστάσεις των σχέσεων εξουσίας και κυρίως των δυνάμεων ηγεμονίας, δεν ασχολούμαστε παραδόξως με την εκτίμηση αυτή. Τούτο είναι δουλειά του ιστορικού. Το δικό μας «χρήσιμο έργο» θα ήταν πιθανόν αν ρωτήσουμε τον κ. Ππαπαδήμο: «Θεωρείς Λουκά ότι αποτελείς το κατάλληλο σύμβολο για αυτή τη συνθήκη»; Το είχα ρωτήσει κάποτε παίρνοντας συνέντευξη από τον Γκορμπατσόφ και «συννέφιασε», δίχως να μάθω ποτέ αν προβληματίστηκε.
Πιστεύω, ότι αν ο κ. Παπαδήμος επιθυμεί να μακροημερεύσει πολιτικά, πρέπει να αναπτύξει τον δικό του, αυθεντικά συγκρουσιακό, λόγο. Αν θέλει, ξέρει και μπορεί να το κάνει, τότε μεσοπρέθεσμα θα συγκρουστεί αναπόφευκτα με την Διαπλοκή. Αν επαναπαυτεί στην συμβολοποίηση (του), που δομεί το καθεστώς των Νταβάδων, γρήγορα θα έχει την τύχη του Γκορμπατσόφ. Δεν έχει τα φόντα το καθεστώς στην Ελλάδα να συστήνει πλέον ισχυρά σύμβολα. Και αυτά εικονικά και άτεχνα τα δομεί, καθώς δεν διαθέτει σχετική γνώση, μόνον πρακτική εμπειρία και θράσος. Τι λέτε και εσείς Γιάννη Μεταξά, Γιώργο Βέλτσο, σεβαστέ μου Βασίλη Καραποστόλη; (Τι να πείτε πλέον, πώς να το πείτε και πού να το μολογήσετε!)
Τα σύμβολα όμως δεν δομούνται αποκλειστικά εικονικά, θέλουν άλλα κοινωνικά και πολιτικά «κόλπα» για να παίξουν τον οικονομικό τους, στρατηγικό ρόλο. Τα σύμβολα δεν είναι μέρος της στρατηγικής αυτών που τα παράγουν, αλλά η ίδια η σημειολογική έκφραση αυτής της στρατηγικής. Μόνον αν το δεις έτσι κάτι μπορεί να κάνεις σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής για να αντιμετωπίσεις τη βούληση των διαπλεκομένων.
Όταν τα σύμβολα χειραφετούνται, αυτοκαταστρέφονται και αυτό αποτελεί την πολιτικότερη πράξη που θα μπορούσε να διανοηθεί μια ύπαρξη που έμαθε σε όλη της τη ζωή να την συμβολοποιούν άλλοι. Η πολιτική είναι καταστροφική για τα σύμβολα, καθώς τρέφεται από αυτά. Να γιατί την αποστρέφονται (μισούν τον πολιτικό αγωνισμό) όλες οι ολοκληρωτικές, απολυταρχικές δομές παραγωγής πολιτικής τεχνολογίας: δηλαδή οι δομές παραγωγής προγράμματος και στρατηγικής που κατατείνουν στην πειθαρχία του λαού και στην τιμωρία των αντιφρονούντων. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί το παλικάρι του ΔΟΛ σημειώνει: «… όσοι επιχειρήσουν να κλονίσουν την ελπίδα που διαµόρφωσε θα πρέπει να σκεφθούν διπλά τι θα πουν και πώς θα το πουν»;
Παιδιά των επικοινωνιακών καταστημάτων της Διαπλοκής, μήπως ξεφύγατε εντελώς; Μήπως μετά την διαστροφή της Αναγέννησης που αναπαραστήσατε, οδεύετε κατευθείαν στον Μεσαίωνα; Με τα σύμβολα παίξτε όσο θέλετε, όπως θέλετε και όπως ασφαλώς ξέρετε και μπορείτε, με την στοιχειώδη έστω δημοκρατία στη χώρα μας μην παίζετε όμως, διότι θα «αναγκαστώ» να επισημάνω στον Λουκά Παπαδήμο ότι ένα σώμα πολιτικά γυμνό είναι η καλύτερη τροφή για τα όρνια, τους γύπες και τα λοιπά αρπακτικά του πλούτου των λαών.
Εδώ που βρισκόμαστε, υπάρχει περίπτωση τούτο να το καταλάβει ακόμη και ο/η πελάτης της Διαπλοκής, μόνον που ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν θα δείξει οίκτο προς το «γυμνό σώμα»! Ο λαός δεν συμφιλιώθηκε ακόμη με την πολιτική γύμνια. Δεν έχει πρόβλημα με την συμβολική απεικόνισή της, αλλά δυσανασχετεί με την πολιτική οικονομία της. Στο τέλος γίνεται «εικονοκλάστης» και θα φταίτε εσείς φίλοι της Διαπλοκής για τις συνέπειες… Αποκλειστικά εσείς!