«Τζόγος» με τις εκλογές...

Από το  vbalafas.blogspot.com Η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο πεδίο τζόγου. Μετά τις αξέχαστες εποχές του Χρημ...

Από το vbalafas.blogspot.com

Η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο πεδίο τζόγου. Μετά τις αξέχαστες εποχές του Χρηματιστηρίου κατά τις οποίες Πρωθυπουργός, Υπουργοί και διάφοροι Διοικητάδες λειτουργούσαν ως χρηματιστηριακοί ατζέντηδες, καλώντας τα μικρομεσαία ελληνικά νοικοκυριά να τοποθετήσουν όλες τις οικονομίες τους σε ένα ρευστό περιβάλλον που έκανε «τεχνητά» ράλι με μετοχές – «φόρμουλα ένα», ζούμε την εποχή του τζόγου των CDS, της επόμενης δόσης, της...

πιθανής ημερομηνίας εκλογών.
Στην πρώτη περίπτωση, αυτή του Χρηματιστηρίου, εξαφανίστηκαν οικονομίες γενεών, απορροφήθηκαν περιουσίες που έγιναν με κόπο από τις «μαύρες» φούσκες, εξαϋλώθηκαν κτήματα, χωράφια και καλλιέργειες, που ρευστοποιήθηκαν χωρίς σκέψη, προκειμένου να μη χαθεί το επόμενο limit up που υποσχόταν η πολιτική ηγεσία του τόπου στους πολίτες που η ίδια είχε εθίσει στο παιχνίδι των αγορών. Σε ένα παιχνίδι με προδιαγραμμένο τέλος, μιας και τα κεφάλαια – χωρίς κανέναν έλεγχο – κάποιοι «πονηροί» τα πήραν και έφυγαν ή άλλοι τα έκαναν κότερα, βίλες και αυτοκίνητα πολυτελείας. Μερικοί απλώς τα έφαγαν. Όλοι αυτοί συνέστησαν τη μεγαλύτερη σύγχρονη «μπάζα» που γνώρισε η Ελλάδα, συνεπικουρούμενοι από μια πολιτική ηγεσία που εμφανώς δεν ενδιαφερόταν για τα συμφέροντα και την ευημερία του λαού, αλλά για τους δείκτες που φούσκωναν τη ματαιοδοξία της και τα νούμερα στους μαυροπίνακες. Και η κοινωνία χρεοκοπούσε σε επίπεδο αποταμιεύσεων και ιδιοκτησίας …
Σήμερα, αντιμετωπίζουμε μια περίπτωση και μια χρεοκοπία πολύ πιο επικίνδυνη, γιατί αυτή τη φορά δεν αναφέρεται στην κτήση, αλλά στην υπόσταση, στη σκέψη, στο βαθμό ανεκτικότητας, εν τέλει στην επιβίωση των νοικοκυριών. Αυτή τη φορά τα νοικοκυριά δε συμμετέχουν στο τζόγο με τις οικονομίες τους, αλλά με την ίδια τους την ύπαρξη. Το παιχνίδι δεν το παρακολουθούν, τούτη τη δόση, στις ειδικές χρηματιστηριακές σελίδες των εφημερίδων, εκείνες με τους πολλούς πίνακες και τα μικρά γράμματα, αλλά στις μπροστινές, στις σελίδες «Πολιτική», «Κοινωνία», «Οικονομία», αυτές με τα περίτεχνα και πλουμιστά, politically correct άρθρα ανθρώπων που αποδεδειγμένα πλέον διατηρούν «δεσμούς αίματος» με αυτό που αποκαλούμε «σύστημα εξουσίας», όχι «κόμματα» και «κοινοβουλευτισμό».
Από αυτό το παιχνίδι η κοινωνία έχει ξεκάθαρα μόνο ένα αποτέλεσμα να περιμένει, την τελική εξουθένωση και εξαθλίωσή της σε κάθε επίπεδο, αλλά είναι τόσο υποσυνείδητα εθισμένη πλέον στον «τζόγο» αυτού του είδους, που διατηρεί ακόμα ένα επίπεδο ανεκτικότητας και αποδοχής όλων εκείνων που της πλασάρονται καθημερινά, με καταιγιστικούς ρυθμούς, από τους διάφορους αγωγούς «ενημέρωσης». Διάφορα θέματα τίθενται καθημερινά ως πρώτα στην ατζέντα, την ώρα που υπάρχουν άλλα, πολύ πιο σημαντικά, τα οποία μένουν είτε στα «ψιλά», είτε δεν μνημονεύονται καθόλου. Αλλά, δυστυχώς, ό,τι δεν αναφέρεται στο «δελτίο των 8», δεν είναι θέμα άξιο να μας απασχολεί. Δυστυχώς …
Κάπως έτσι φτάσαμε στο να υπάρχουν ακόμα και από την Κομισιόν δηλώσεις ότι ελληνικά κεφάλαια παίζονται στον τζόγο κάθε φορά που επίκειται μια κυβερνητική απόφαση στην Ελλάδα σχετικά με τα οικονομικά και τη σταθερότητα της «διορισμένης» κυβέρνησης. Φτάσαμε να έχουν διατυπωθεί συγκεκριμένες καταγγελίες για συμμετοχή συγγενών του πρώην Πρωθυπουργού, Γ.Παπανδρέου, σε εταιρεία που διαχειρίζεται ελληνικά CDS, να καλεί ο εισαγγελέας τον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ με την κατηγορία παραποίησης στοιχείων σχετικά με τα οικονομικά του 2009, να γίνεται «γλέντι» στο ελληνικό χρηματιστήριο κάθε φορά που επίκειται μια κυβερνητική απόφαση, να έχει φτάσει ο δείκτης του σε επίπεδα που κάποιος, με 2-3 δις ευρώ, να μπορεί να αγοράσει όλο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Μέσα σε όλα αυτά, η τελευταία μόδα στο «τζόγο» είναι η ημερομηνία των επόμενων εθνικών εκλογών. Μια ημερομηνία που θα έπρεπε να ήταν δεδομένη, μιας και αυτή τη στιγμή έχουμε ουσιαστικά υπηρεσιακή κυβέρνηση. Μια ημερομηνία που θα έπρεπε να ήταν καθαρά καθορισμένη και ανακοινωμένη επειδή συνδέεται άμεσα με την εφαρμογή του Συντάγματος που τελευταία έχει πολλαπλώς χαθεί στη μετάφραση και τις ερμηνείες.
Αντιθέτως, όχι μόνο «παίζει» η ημερομηνία, αλλά και ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός προσλαμβάνει συμβούλους με συμβάσεις μέχρι τα τέλη Μαΐου. Στο «μαύρο – κόκκινο» και στα «κόκαλα» παίζεται η αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της από κάποιους περίεργους «ιαμβικούς» τύπους, με ωραίο περιτύλιγμα και κολλαριστά πουκάμισα …
Στον «τζόγο» και η κοινωνία
Ένας ιδιότυπος «τζόγος» έχει πολιτικά εγκαθιδρυθεί και σε σχέση με τους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις, τις παροχές υγείας και ασφάλισης, τα έργα υποδομών, τις δαπάνες για την Παιδεία, τις τεράστιες οφειλές του Δημοσίου προς τους επαγγελματίες και τις εταιρείες, την επιβίωση της ίδιας της κοινωνίας με λίγα λόγια.
Κατά έναν περίεργο τρόπο εμφανίζεται ως φυσιολογική η συνεχής αγωνία και η επαναλαμβανόμενη αμφιβολία σε σχέση με πληρωμές που έχουν άμεση σχέση με την ύπαρξη του κοινωνικού ιστού και των δομών που μπορούν να τον διαφυλάξουν. Τα βιβλία στα σχολεία παρουσιάζουν ακόμα σημαντικές ελλείψεις, η αστυνόμευση δεν μπορεί να λειτουργήσει με τα περιπολικά να έχουν μείνει από καύσιμα, στις υπηρεσίες δεν υπάρχει χαρτί και μελάνι, οι γιατροί διακόπτουν τις συμβάσεις τους με τα ασφαλιστικά ταμεία και εισπράττουν πενηντάρικα από τους ασφαλισμένους, τα δικαστήρια έχουν κολλήσει από τη μεγάλη συσσώρευση υποθέσεων σε σημείο που να μην αποδίδεται δικαιοσύνη, τα όποια δικαιώματα των πολιτών μια ευνομούμενης κοινωνίας συνεχώς υποχωρούν, την ώρα που συνεχώς αυξάνονται οι φορολογικές υποχρεώσεις τους και τα παντός είδους χαράτσια στα ήδη δραματικά μειωμένα εισοδήματά τους.
Η δόση έρχεται, η δόση φεύγει, θα την πάρουμε, δεν θα την πάρουμε, μας τη δίνουν, δε μας τη δίνουν, θα πληρωθούν μισθοί – συντάξεις, δεν θα πληρωθούν, το ίδιο έργο μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει. Και η κοινωνία απέναντι σε αυτούς τους εκβιασμούς συνεχώς υποχωρεί, τόσο ως προς την υπόστασή της, όσο και ως προς τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει αυτά τα φαινόμενα και γίνεται όλο και πιο ανεκτική, όλο και πιο ελαστική.
Αυτός ο «τζόγος» σκοτώνει ό,τι έχει απομείνει πριν γίνουμε τελείως ζούγκλα και ξαμοληθούμε να «φάμε» ο ένας τον άλλο. Και η πολιτική σκηνή μας απουσιάζει μιας και περισσότερες φορές βλέπουμε τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, παρά τους ντόπιους κυβερνητικούς. Άλλωστε, υπηρεσιακή είναι, τι να περιμένει κανείς …
Σύστημα εξουσίας και κοινοβουλευτισμός
Το ζήτημα αυτό υπήρχε και παλαιότερα, όμως ποτέ άλλοτε δεν είχε αποκτήσει τόσο άγρια χαρακτηριστικά. Η γενικότερη συνθήκη το αναδεικνύει και το μεγεθύνει καθημερινά, μιας και είναι πια προφανές ότι υπάρχει ένας σαφής και ευδιάκριτος διαχωρισμός μεταξύ του συστήματος εξουσίας και του γενικότερου δημοκρατικού πολιτικού σκηνικού, αυτού που διαμορφώνεται στην Ελλάδα μέσω του κοινοβουλευτισμού.
Το «σύστημα εξουσίας» διατρέχει οριζόντια το πολιτικό, οικονομικό, επιχειρηματικό πεδίο της χώρας και σήμερα φαίνεται ακόμα και να το διαμορφώνει κατά τις ορέξεις του. Επιλέγει τα πιόνια και τους εκλεκτούς του, τους επιβάλει και τους περιβάλει με ένα πέπλο προστασίας που κανείς πολίτης δεν έχει από τους νόμους της χώρας του. Λειτουργεί εξωθεσμικά, σε αίθουσες περιορισμένης πρόσβασης, πίσω από βαριές πόρτες, σε συμπόσια με περίεργους τίτλους, σε ανούσιες ημερίδες, σε «παρεάκια» που ζουν τους μύθους τους έξω από την κοινωνία, έξω από την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών. Η κοινωνία μαραζώνει, εξουθενώνεται, εξαθλιώνεται, αγωνιά, βρίσκεται σε απόγνωση, αλλά όλα αυτά φαίνεται να χωράνε μέσα σε ένα κρουασάν και μια κούπα γαλλικού καφέ, μέσα σε μια ρητορική απολιτίκ, άοσμη, άχρωμη, άνευρη …
Το διαρκές φλερτ του κοινοβουλευτισμού με αυτού του είδους την πραγματικότητα, επί της ουσίας τον αδυνατίζει και του προσθέτει αιμοφιλικά χαρακτηριστικά. Η αίσθησή μου είναι ότι το αντιλαμβάνεται, αλλά δεν τολμά να κάνει τις ανατροπές που απαιτούνται. Προσπαθεί, αλλά δεν κάνει αρκετά ή καθυστερεί. Αλλά ο χρόνος είναι αδυσώπητος και τελειώνει …
Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 3 Δεκεμβρίου 2011, σελίδα 7