Από το sofokleous10.gr Τα θύματα της υπό εξέλιξη οικονομικής κρίσης δεν εντοπίζονται μόνο στο στρατόπεδο των κοινωνικών δικαιωμάτων (μισθ...
Τα θύματα της υπό εξέλιξη οικονομικής κρίσης δεν εντοπίζονται μόνο στο στρατόπεδο των κοινωνικών δικαιωμάτων (μισθοί, ασφαλιστικά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, κ.α.) ούτε της συνταγματικής τάξης (αμφιλεγόμενοι νόμοι, μια δανειακή σύμβαση που δεν έχει ακόμη ψηφιστεί, κ.α.). Πλήθος είναι τα θύματα και στο χώρο της επίσημης, οικονομικής επιστήμης. Που είναι για παράδειγμα ο «σιδηρούν νόμος» της προσφοράς και της ζήτησης, βάσει του οποίου όταν η ζήτηση μειώνεται ακολουθούν και οι τιμές; Αν πράγματι ίσχυε αυτός ο νόμος οι τιμές των καυσίμων, χαρακτηριστικά, θα...
έπρεπε να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση εδώ και ενάμισι χρόνο… Που είναι επίσης και η θρυλούμενη ικανότητα της αγοράς να κατανέμει με άριστο τρόπο πόρους και επενδύσεις; Η διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα τις δύο προηγούμενες δεκαετίες και η απεγνωσμένη προσπάθεια των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διατηρήσουν τις τράπεζες – ζόμπι στη ζωή φέρνουν στην επιφάνεια την πιο ανορθολογική κατανομή πόρων που έχει παρατηρηθεί ποτέ! Που είναι η σοφία της αγοράς;
Ένα ακόμη θύμα της κρίσης στο στρατόπεδο της ιδεολογίας είναι και η περίφημη ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών. Πρόκειται για ιδεολογική κατασκευή που στη γηραιά ήπειρο ήκμασε την δεκαετία του ’90 χάρη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Βάση των παραδοχών της οι κεντρικές τράπεζες για να επιτελέσουν το ρόλο τους στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής και την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού τομέα έπρεπε να απαλλαγούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του κράτους και της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι έτσι δημιουργούταν άβατο για τους εκλεγμένους εκπροσώπους και η άσκηση της νομισματικής πολιτικής μεταφερόταν στα χέρια ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών ελάχιστους απασχόλησε εκείνη την εποχή, όταν τα γκρίζα κουστούμια περιφέρονταν ακόμη ατσαλάκωτα και απαστράπτοντα.
Η τρέχουσα κρίση όμως έδειξε ότι η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών ήταν ένα ακόμη αποτυχημένο πρότζεκτ στην μακρά σειρά των αποτυχιών που σημάδευσαν την δημιουργία του ευρώ, προδιαγράφοντας από τότε τα σημερινά αδιέξοδα. Οι ανεξάρτητες κατά τ’ άλλα κεντρικές τράπεζες δεν κατάφεραν να ασκήσουν τον εποπτικό τους ρόλο με την δέουσα ανεξαρτησία. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Οι «ανεξάρτητες» κεντρικές τράπεζες αποδείχτηκαν αναπόσπαστο μέρος του δυσεπίλυτου τραπεζικού προβλήματος, παρότι κανείς δεν έχει τολμήσει να τους ζητήσει ευθύνη για τόσους σκελετούς που έχουν βρεθεί στις ντουλάπες μικρών και μεγάλων τραπεζών από την μια άκρη της ευρωζώνης ως την άλλη. Όλοι έφταιξαν (και πάνω απ’ όλα τα γενναιόδωρα κράτη και τα άσωτα γηρατειά της ευρωπαϊκής περιφέρειας με τις υπερβολές τους) πλην των κεντρικών τραπεζών.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα προκαλεί έκπληξη η επιμονή με την οποία τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επικρίνουν την κεντροδεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν η οποία πήρε την πρωτοβουλία να αμφισβητήσει την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας. Η κυβέρνηση του κόμματος Φιντέζ είναι υπόλογη για πολλές νομοθετικές παρεμβάσεις που έχουν περιορίσει τις δημοκρατικές ελευθερίες. Η συγκεκριμένη όμως παρέμβαση αν κάπου αποσκοπεί είναι να τερματίσει το καθεστώς ασυδοσίας που απολάμβανε η διοίκηση της κεντρικής τράπεζας, σε βαθμό ώστε η εκλεγμένη κυβέρνηση να μην έχει καν γνώση της πολιτικής που εφαρμόζεται. Μόνον εκ των υστέρων μάθαινε, αντίθετα φυσικά με άλλα κέντρα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού στερεώματος που είχαν έγκαιρη και από πρώτο χέρι γνώση για τη νομισματική πολιτική της Ουγγαρίας. Στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης δε νομίζουμε να συγκινήθηκαν και πολλοί Ούγγροι για την σύλληψη του υπόδικου(!) πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού (συντρόφου του Γιώργου Παπανδρέου) Βίκτορ Γκιουρτσάνι που έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ, ο οποίος ηγήθηκε διαμαρτυρία βουλευτών στη Βουδαπέστη ενάντια στην ψήφιση του σχετικού νόμου την παραμονή των Χριστουγέννων.
Ένα ακόμη θύμα της κρίσης στο στρατόπεδο της ιδεολογίας είναι και η περίφημη ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών. Πρόκειται για ιδεολογική κατασκευή που στη γηραιά ήπειρο ήκμασε την δεκαετία του ’90 χάρη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Βάση των παραδοχών της οι κεντρικές τράπεζες για να επιτελέσουν το ρόλο τους στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής και την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού τομέα έπρεπε να απαλλαγούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του κράτους και της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι έτσι δημιουργούταν άβατο για τους εκλεγμένους εκπροσώπους και η άσκηση της νομισματικής πολιτικής μεταφερόταν στα χέρια ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών ελάχιστους απασχόλησε εκείνη την εποχή, όταν τα γκρίζα κουστούμια περιφέρονταν ακόμη ατσαλάκωτα και απαστράπτοντα.
Η τρέχουσα κρίση όμως έδειξε ότι η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών ήταν ένα ακόμη αποτυχημένο πρότζεκτ στην μακρά σειρά των αποτυχιών που σημάδευσαν την δημιουργία του ευρώ, προδιαγράφοντας από τότε τα σημερινά αδιέξοδα. Οι ανεξάρτητες κατά τ’ άλλα κεντρικές τράπεζες δεν κατάφεραν να ασκήσουν τον εποπτικό τους ρόλο με την δέουσα ανεξαρτησία. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Οι «ανεξάρτητες» κεντρικές τράπεζες αποδείχτηκαν αναπόσπαστο μέρος του δυσεπίλυτου τραπεζικού προβλήματος, παρότι κανείς δεν έχει τολμήσει να τους ζητήσει ευθύνη για τόσους σκελετούς που έχουν βρεθεί στις ντουλάπες μικρών και μεγάλων τραπεζών από την μια άκρη της ευρωζώνης ως την άλλη. Όλοι έφταιξαν (και πάνω απ’ όλα τα γενναιόδωρα κράτη και τα άσωτα γηρατειά της ευρωπαϊκής περιφέρειας με τις υπερβολές τους) πλην των κεντρικών τραπεζών.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα προκαλεί έκπληξη η επιμονή με την οποία τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επικρίνουν την κεντροδεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν η οποία πήρε την πρωτοβουλία να αμφισβητήσει την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας. Η κυβέρνηση του κόμματος Φιντέζ είναι υπόλογη για πολλές νομοθετικές παρεμβάσεις που έχουν περιορίσει τις δημοκρατικές ελευθερίες. Η συγκεκριμένη όμως παρέμβαση αν κάπου αποσκοπεί είναι να τερματίσει το καθεστώς ασυδοσίας που απολάμβανε η διοίκηση της κεντρικής τράπεζας, σε βαθμό ώστε η εκλεγμένη κυβέρνηση να μην έχει καν γνώση της πολιτικής που εφαρμόζεται. Μόνον εκ των υστέρων μάθαινε, αντίθετα φυσικά με άλλα κέντρα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού στερεώματος που είχαν έγκαιρη και από πρώτο χέρι γνώση για τη νομισματική πολιτική της Ουγγαρίας. Στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης δε νομίζουμε να συγκινήθηκαν και πολλοί Ούγγροι για την σύλληψη του υπόδικου(!) πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού (συντρόφου του Γιώργου Παπανδρέου) Βίκτορ Γκιουρτσάνι που έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ, ο οποίος ηγήθηκε διαμαρτυρία βουλευτών στη Βουδαπέστη ενάντια στην ψήφιση του σχετικού νόμου την παραμονή των Χριστουγέννων.
.jpg)
.JPG.webp)
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΤΗΣ ΔΕΗ ΚΑΙ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΚΙΛΟΒΑΤΩΡΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος Αλήτης ή ποια Αλήτησα σκέφτηκε να καταργηθεί η έκπτωση που έχουν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στην τιμολόγηση του ηλεκτρικού ρεύματος που στο κάτω κάτω έχει δοθεί έναντι μισθολογικής αυξήσεως σε εποχή που η ΔΕΗ αδυνατούσε λόγω οικονομικής δυσκολίας να δώσει αυξήσεις στο προσωπικό της;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θα βάλει την υπογραφή του σε ένα τέτοιο ανοσιούργημα;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, που και αν ακόμη δεν υπήρχε θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί τιμής ένεκεν, ΓΙΑ εκείνους που το πρωί ή το μεσημέρι ή το βράδυ φεύγοντας από το σπίτι για την δουλειά δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν πίσω να δούνε τα παιδιά τους τη σύντροφο τους, τους τέσσερεις τοίχους του σπιτιού τους, καθώς γατζωμένοι σε μια κολώνα πολλές φορές βλαστημούν ολημερίς την μάνα και τον πατέρα που τους γέννησε;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από αυτούς που σε καθημερινή βάση είναι αγκαλιά με καλώδια των 150.000 VOLT στους σταθμούς των 150.000 VOLT και τρέμει το φυλοκάρδι τους μην γίνει κανένα λάθος, καμιά κακή στιγμή από κούραση, από απροσεξία, από την έγνοια τους να γίνει η δουλειά γρήγορα για να φύγουν από εκεί μέσα από του χάρου τα δόντια, από το τρομερό μαγνητικό πεδίο που τους αλλάζει τα κύτταρα τους, από τύχη, και γίνουν κάρβουνο;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από αυτούς που στα ορυχεία της ΔΕΗ τρώγοντας κυριολεκτικά τον Λιγνίτη μας «αδειάζουν» την γωνιά γρήγορα γρήγορα συνοδεία μαυροντυμένων και πενθούντων;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από εκείνους που ανοίγοντας ένα σταθμό των 6,6-20-22 ΧΙΛΙΑΔΩΝ VOLT η βρώμα, η στάθμη του όζοντος από την ηλεκτρόλυση της ατμόσφαιρας έχει φτάσει σε απαγορευτικά ύψη αλλά πρέπει όμως οπωσδήποτε να μπούνε μέσα για να κάνουν κάποιους χειρισμούς σε ηλεκτρικούς διακόπτες των παραπάνω VOLT και που ανά πάσα στιγμή με ένα σπινθήρα μπορεί να γίνουν κάρβουνο;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από αυτούς που κάθε χρόνο χάνουν και καμιά ΔΕΚΑΡΙΑ συναδέλφους σκοτωμένους μπροστά στα μάτια τους και λένε άντε και στα δικά μας, αλλά όχι σαν τους πολλούς στα γηρατειά αλλά σε μια ανάλογη στιγμή στο χώρο δουλειάς;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από αυτούς που κάθε χρόνο κατά δεκάδες καθηλώνονται σε ένα κρεβάτι τραυματισμένοι, σακατεμένοι, καμένοι, γιατί στην έγνοια τους να τελειώσουν την δουλειά τους και να δώσουν γρήγορα την λύση στο πρόβλημα, στην βλάβη που δουλεύουν για να πάρει ο κόσμος όσο το δυνατόν γρηγορότερα ηλεκτρικό ρεύμα δεν τήρησαν επακριβώς τους κανόνες ασφαλείας προσωπικού καθώς αν τους τηρούσαν ο χρόνος αυτός θα πενταπλασιαζόταν;
Ποιας Πόρνης ο γιος ή η κόρη θέλει να στερήσει αυτό το δικαίωμα, από εκείνους που ο κάθε νεκρός τους περνά κι αν περάσει, στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων ή στις ειδήσεις της τηλεόρασης ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΑΚΡΗ ΣΕ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ έχει μέσα του την οσμή των σκοτωμένων, των καμένων, των σακατεμένων εργαζομένων στα δίκτυα της ΔΕΗ……..
Και μια συμβουλή, αν θέλετε πραγματικά τα παιδιά σας να σκληραγωγηθούν, να μην λογαριάζουν τραυματισμούς, σκοτωμούς και τα συναφή, μην τα στέλνετε στις διαδηλώσεις με κουκούλες ή χωρίς κουκούλες ή και να τους αγοράζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου η ζωή δεν έχει καμιά αξία και που τα μούλικα το συνηθίζουν μεν αλλά ξοδεύεστε και οι εποχές είναι δύσκολες για όλους.
Κάνετε κάτι απλό, στο δωμάτιο τους αναρτήστε ένα πίνακα και μπορείτε να τον βρείτε δωρεάν στο γραφείο Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ, με τους σκοτωμένους, σακατεμένους , ανάπηρους μερικώς και ολικώς ΤΩΝ εργαζομένων στα δίκτυα της ΔΕΗ τα τελευταία 15- 20 χρόνια, κάθε φορά που θα τον βλέπουν θα παίρνουν και μια δόση αναισθησίας έτσι που στο τέλος όταν θα ανοίγουν το κομπιούτερ τους θα λένε, ρε συ ευτυχώς που τους είχαμε και αυτούς τους μαλάκες, ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ!