Η... Μπαρτσελόνα, οι αμερικανικές εκλογές κι η Ελλάδα...

Γράφει ο  Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Αυτές οι Αμερικανικές εκλογές θα είναι όντως από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε παρακ...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Αυτές οι Αμερικανικές εκλογές θα είναι όντως από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε παρακολουθήσει. Από τη μια ένας Πρόεδρος που έφερνε έναν αέρα ανανέωσης και βρέθηκε αντιμέτωπος με μια γενικευμένη κρίση στην αντιμετώπιση της οποίας δεν αποδείχτηκε απολύτως ικανός κι από την άλλη ένα ρεπουμπλικανικό μωσαϊκό σχολών σκέψης που εκτείνεται από το θρησκόληπτο συντηρητισμό έως τον απομονωτισμό. Ορισμένοι, ακόμα και στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν αυτή την εκλογική μάχη σχεδόν με ποδοσφαιρικού ύφους οπαδικούς όρους! Συντάσσονται με τη μια ή...
την άλλη υποψηφιότητα ανάλογα με γενικές ιδεολογικές ταυτίσεις και πρόσκαιρες επικοινωνιακές προτιμήσεις.
Μόνο που το «παιχνίδι» των διεθνών διπλωματικών ισορροπιών και η έξοδος από την κρίση, στο βαθμό που αφορούν τη χώρα μας, δεν προωθούνται με βάση αφαιρετικές συμφωνίες αλλά μεγεωστρατηγικές επιλογές που δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά με τους θεωρητικά εγγύτερους ιδεολογικά υποψηφίους πλανητάρχες. Ακόμα και σε οικονομικά ζητήματα δεν υπήρξαν λίγες φορές ανακολουθίες στις θεωρητικές αρχικές προσεγγίσεις του. Η ιστορία μας έχει διδάξει σχετικά, κάποιες φορές μάλιστα με πολύ πικρό τρόπο.
Από τη διαχρονική διαχείριση του Κυπριακού έως την κάπως πιο πρόσφατη του Σκοπιανού. Κι από την εγκατάλειψη του κανόνα το χρυσού από τον Τζόνσον, μέχρι τη στήριξη της φούσκας της χορήγησης στεγαστικών δανείων σε πολίτες χαμηλής πιστοληπτικής αξιοπιστίας από τον Κλίντον.
Έτσι και σήμερα είναι υπό συζήτηση το σε πιο βαθμό η στρατηγική Ομπάμα, οικονομική και διεθνής, εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα. Όπως είναι ακόμα περισσότερο αμφισβητήσιμο αν μια ακραία συντηρητική επιλογή (όπως αυτή του Σαντόρουμ) ή μια νεοφιλελεύθερη αλλά μετάσεις αυτοπεριχαράκωσης και σχετικής απόσυρσης από τα διεθνή ζητήματα με όποιες συνέπειες θα υπάρξουν στην αναδιάταξη δυνάμεων και τις πιθανές νέες συμμαχίες (από πολιτικές έως ενεργειακές) γύρω από Ευρώπη, Ρωσία και Κίνα (όπως αυτή του Ρον Πολ) θα μπορούσαν να θεωρηθούν θετική εξέλιξη για την Ελλάδα.
Η συμπάθεια σε ποδοσφαιρικές ομάδες του εξωτερικού μπορεί να έχει να κάνει με την ποιότητα του τρόπου παιχνιδιού τους, την τακτική ή συγκεκριμένα «αστέρια» τους και ανά χρονικές περιόδους προκύπτουν τέτοιες λατρείες από μερίδα φιλάθλων, όπως στη σημερινή Μπαρτσελόνα του Μέσι. Αν όμως στον αθλητισμό επιτρέπεται και η πιο ασαφής ή πρόσκαιρη σύμπλευση στα πλαίσια της ψυχαγωγίας, στην πολιτική που διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα η οπαδική αντιμετώπιση των εξελίξεων μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον άτοπη.
Οι σταθερές συνεργασίες και η συμμετοχή σε οργανισμούς κύρους συνθέτουν το βασικό πλαίσιο δραστηριοποίησης στις διεθνείς σχέσεις. Δεδομένη όμως είναι και η προσαρμογή στα γεγονότα και τις ταχύτατες αλλαγές που προκύπτουν, ειδικά σε τόσο ασταθείς περιόδους όπως η σημερινή. Οιθεωρητικοί «εχθροί» ή «φίλοι» αποδεικνύονται στην πράξη υπαρκτοί ή μη, και καθένας θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για να αξιοποιήσει τις θέσεις και τις στάσεις που τελικά εξυπηρετούν καλύτερα τους εθνικούς του στόχους.