Φοβού την πτώχευση...

Από το  exoumeapopsi.blogspot.com Είναι αστείο πραγματικά να παρακολουθείς κάποιους ανίκανους ανθρώπους να κάθονται με τα κουστούμια τους ...

Από το exoumeapopsi.blogspot.com

Είναι αστείο πραγματικά να παρακολουθείς κάποιους ανίκανους ανθρώπους να κάθονται με τα κουστούμια τους σε μια αίθουσα παίρνοντας το σοβαρό τους ύφος και προσποιούμενοι πως προσπαθούν να σώσουν την χώρα όταν στην ουσία δεν έχουν συνειδητοποιήσει και οι ίδιοι για το τι πραγματικά προσπαθούν να κάνουν. Δεν συνειδητοποιούν πως η αναγκαιότητα των μέτρων (που είναι πραγματική) προέρχεται από την δικιά τους ανικανότητα τα τελευταία 2 χρόνια (δεν πάω πιο πίσω θα...
πάρει και άλλους η μπάλα) να κάνουν τις απαραίτητες τομές που χρειάζεται η κοινωνία μας για να ξεφύγουμε μόνοι μας από αυτή την κρίση και όχι βίαια μέσω μιας άτακτης πτώχευσης.
Θα έπρεπε να κοιτάξουν λοιπόν το λαό στα μάτια και να πούνε: “Πρέπει να πάρουμε τα μέτρα γιατί απλά είμαστε ανίκανοι να εφαρμόσουμε οποιοδήποτε εναλλακτικό μέτρο το οποίο θα μπορούσε να τα αποτρέψει”.
Είναι για λύπηση όλοι τους πραγματικά για να μην πω κάτι πιο χοντρό. Φυσικά ήταν και αυτοί χτες που κοιτάξανε την κάμερα κατάμουτρα και είπανε “Έχω την συνείδηση μου καθαρή γιατί ψήφησα όχι σε αυτά τα απαράδεκτα μέτρα”. Ας τους χειροκροτήσουμε όλοι μαζί πραγματικά και να τους φτιάξουμε και το άγαλμα “του άγνωστου πολιτικού”. Μπράβο τους. Θέλω τωρα να μαζευτούνε όλοι μαζί σαν μια ομάδα και με κάποιο τρόπο (είτε με μια συγκέντρωση, είτε με ένα διάγγελμα, είτε με μια απλή ανακοίνωση δεν έχω πρόβλημα) και να μου εξηγήσουν - βήμα βήμα όμως όχι στον αέρα - την εναλλακτική πρόταση που έχουν κατά νου όταν λένε όχι. Και για να γίνω κατανοητός θέλω να μου πούνε π.χ “στην πρώτη του τάδε μήνα το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Τι γίνεται βήμα βήμα από την επομένη και μετά μέχρι το σημείο που το κράτος να ξαναφτάσει στα σημερινά έστω επίπεδα και όχι σε καλύτερα.”. Δεν είμαι κανένας υπέρμαχος του ΔΝΤ αλλά δεν έχω ακούσει έναν άνθρωπο να μου πει σε τέτοιο βαθμό ανάλυσης μια πραγματική εναλλακτική πρόταση που έστω και θεωρητικά να στέκει ώστε να ακολουθήσω αυτόν και να πω και εγώ το μεγάλο “OXI”.
Δεν έχω κάτι με το "OXI" από μόνο του αλλά θέλω να ξέρω σε τι λέει όχι ο καθένας και τι προτείνει αντ’ αυτού που αρνείται.
Μετά είναι και οι συνδικαλιστές που σου σε καλούνε να βγεις στο δρόμο να διαδηλώσεις για τα απαράδεκτα μέτρα τα οποία μας επιβάλει η τρόικα. Φυσικά ξεχνάνε να σου πούνε πως και οι ίδιοι έχουν ένα μεγάλο κομμάτι ευθύνης για την κατάσταση στην οποία βρίσκετε τώρα η χώρα. Γιατί έχουν βαφτεί με χρώματα και έχουν διαλέξει παρατάξεις (οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ λέει ή της ΝΔ καινούργια μόδα) και γιατί αντιδρούσανε στο οτιδήποτε πήγαινε να προωθήσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση που δεν τους ταίριαζε. Φυσικά δεν είναι μόνο οι συνδικαλιστές. Είναι και το ΠΑΜΕ. Δεν θα μιλήσω όμως καν γι’ αυτό δεν έχει νόημα. Τα λόγια είναι πολύ λίγα.
Μαζευτήκαν λοιπόν όλα τα κακώς κείμενα αυτής της χώρας χτες και οι μεν 300 για να σώσουν την χώρα από την δικιά τους ανικανότητα και οι δε (δεν ξέρω και εγώ πόσοι) για να οργανώσουν μια πορεία διαμαρτυρόμενοι μεταξύ άλλων και προς τους ίδιους τους τους εαυτούς. Και προς θεού δεν μιλάω καθόλου για τον απλό τον κόσμος. Αυτοί καλός έκαναν και κατέβηκαν και αν το κάνανε και χωρίς τεμπέλες θα ήταν ακόμα καλύτερο. Πρέπει και οι έχοντες την τύχη της χώρας μας στα χέρια τους να καταλάβουν κάποια στιγμή πως τα μέτρα δεν περνάνε και τόσο απλά. Πρέπει να σοβαρευτούν και να κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν. Γιατί το θέμα είναι πως δύο χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει τίποτα από την Ελλάδα που ξέραμε το 2009 ή για να μην είμαι και απόλυτος δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα. Δεν έχει αλλάξει λοιπόν κάτι από μια πορεία που μας έφερε στην καταστροφή. Και πως θα ξεφύγεις από την καταστροφή αν κάνεις ακριβώς τα ίδια με όσα έκανες και πριν. Εμένα αυτά με ανησυχούν περισσότερο από το ότι θα χάσω το 20% του μισθού μου. Αδιέξοδο για μένα δεν είναι το πτώχευσή ή ΔΝΤ. Το αδιέξοδο για μένα είναι πως δεν βρίσκω πουθενά να στηρίξω της ελπίδες μου για το αύριο γιατί έχω βαρεθεί να τις στηρίζω στα ίδια και τα ίδια πρόσωπα. Στην επόμενη πορεία λοιπόν που δεν θα δω πουθενά καμία ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, Π.Α.ΜΕ, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠ.Α.ΜΕ και δεν ξέρω και εγώ πια άλλη οργάνωση ίσως και να συμμετέχω.