Αυτές οι νύχτες...

Toυ Στράτου Φαναρά Τις νύχτες αυτές που ήρθαν , στέκονται πίσω από την πόρτα προσπαθώντας να αφουγκραστούν τους απρόσμενους κινδύνους,...

Toυ Στράτου Φαναρά

Τις νύχτες αυτές που ήρθαν,
στέκονται πίσω από την πόρτα
προσπαθώντας να αφουγκραστούν
τους απρόσμενους κινδύνους,
ή ένα...
σήμα από τη ζωή των άλλων.
Βηματίζουν ανήσυχα κι απελπισμένα,
και πάλι σταματούν πίσω από την πόρτα,
κάτι άκουσαν που δεν τους άρεσε.
Αυτές τις νύχτες μπορεί
η χώρα να παραδοθεί και μετά
έρχεται η σειρά τους, τα σπίτια τους.
Και δεν έχουν να ακουμπήσουν,
να εμπιστευτούν.
Ξαγρυπνούν όλες αυτές τις νύχτες,
τις κρύες και άγριες.
Και στέκονται πίσω από την πόρτα
με τις διπλές κλειδαριές, ανήσυχοι πολύ.
Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκαν να την ανοίξουν,
ποτέ δεν σκέφτηκαν να ανοίξουν μια αγκαλιά
στους άλλους.
Γιατί ξέχασαν ότι όλος ο κίνδυνος είναι
τα σφαλιστά σπίτια, οι σφαλιστές χώρες.
Γιατί ξέχασαν πότε έγιναν άγριες
αυτές οι νύχτες.
Όταν έπαψαν να τις μοιράζονται.
Όταν έγιναν αλαζόνες.