Όταν ο κ. Παπούλιας ήταν υπουργός...

Του Τάκη Μίχα Όταν το μεσημέρι της 5ης Φεβρουαρίου 1994 ένας βαρύς όλμος έπληξε την αγορά της μαρτυρικής πόλης του Σαράγιεβο, της πρωτεύου...

Του Τάκη Μίχα

Όταν το μεσημέρι της 5ης Φεβρουαρίου 1994 ένας βαρύς όλμος έπληξε την αγορά της μαρτυρικής πόλης του Σαράγιεβο, της πρωτεύουσας της Βοσνίας, με αποτέλεσμα να φονευθούν 69 άνθρωποι και να τραυματισθούν άλλοι 200, όλοι άμαχοι, η οργή της διεθνούς κοινότητας ξεχείλισε εναντίον των Σέρβων του Κάρατζιτς, καθώς αυτοί πολιορκούσαν την πόλη. Οι Σέρβοι δεν αποδέχθηκαν την ευθύνη για...
 την εκτόξευση του όλμου και την απέδωσαν σε προβοκάτσια των μουσουλμάνων με στόχο να προκληθεί επέμβαση της διεθνούς κοινότητας στη Βοσνία.
Λίγες μέρες αργότερα ο γάλλος δημοσιογράφος Μπερνάρ Βολκέρ ισχυρίστηκε, ότι από μια έκθεση του ΟΗΕ αποδεικνυόταν ότι όλμος είχε εκτοξευθεί από τον μουσουλμανικό τομέα του Σαραγιέβο. Τον Μάρτιο του 1994 ο Βολκέρ αποκάλυψε ότι πηγή των πληροφοριών του ήταν το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών, με επικεφαλής τότε υπουργό τον Κάρολο Παπούλια. Συγκεκριμένα είπε ότι οι αποκαλύψεις του είχαν βασιστεί σ’ ένα τηλεγράφημα, που είχε περιέλθει στην κατοχή του και έφερε την υπογραφή του τότε επίσημου μεσολαβητή του ΟΗΕ λόρδου Όουεν.
Στο τηλεγράφημα που απέστειλε ο Όουεν στο ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών (η Ελλάδα είχε τότε την προεδρία της Ε.Ε.) αναφερόταν εντός εισαγωγικών η ιστορία, που είχε διαδοθεί από το σερβικό πρακτορείο ειδήσεων Τανγιούγκ, ότι πηγές του ΟΗΕ δήλωναν ότι ο όλμος είχε εκτοξευθεί από τους μουσουλμάνους. Ο Όουεν στα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1995 με τον τίτλο «Balkan Odyssey», ισχυρίζεται (σελ. 261) ότι μολονότι αναμετέδωσε την είδηση του πρακτορείου ειδήσεων Τανγιούγκ μέσα σε εισαγωγικά, «η ελληνική προεδρία μετέδωσε το COREU (τηλεγράφημα) χωρίς τα εισαγωγικά κι έτσι σε επόμενο στάδιο, όταν είχαμε την πρώτη μας διαρροή των τηλεγραφημάτων, δόθηκε η εντύπωση ότι η παράγραφος του τηλεγραφήματός μου, χωρίς τα εισαγωγικά πλέον, ήταν δική μου άποψη και όχι του Τανγιούγκ». Ο δε Βολκέρ δήλωνε στις 21 Μαρτίου 1994 (βλ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): «Το τηλεοπτικό μας κανάλι δεν είχε κανένα λόγο να φανταστεί ότι μια εμπιστευτική μπορούσε να  είχε αλλοιωθεί είτε από τυπογραφικό λάθος είτε από χειρισμό».
Τελικά η παραχάραξη του εγγράφου Όουεν από τις ελληνικές αρχές υπήρξε ένα τυχαίο γεγονός ή μια συνειδητή προσπάθεια παραπληροφόρησης της διεθνούς κοινής γνώμης από το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών και από τον τότε προϊστάμενό του υπουργό Κάρολο Παπούλια, αναφορικά με τα εγκλήματα των Σέρβων του Κάρατζιτς;
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Υπουργός των Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς καθώς και έντονος επικριτής της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο κ. Παπούλιας μετέβη στο Βελιγράδι στις 23 Σεπτεμβρίου του 2000, ως "παρατηρητής" των εκλογών ήταν ο μόνος παρατηρητής Δυτικού κράτους πού υποστήριξε ότι οι εκλογές ήσαν άψογες. Ταυτόχρονα χαρακτήριζε την δημοκρατική αντιπολίτευση της Σερβίας και γενικότερα ολες τις δυνάμεις που ήθελαν την ανατροπή του Σλομπο ως πράκτορες του ιμπεριαλισμού. Συγκεκριμένα δήλωνε:
«Βλέπει κανένας πάλι την παρέμβαση των δυνάμεων εκείνων που θέλουν την ανατροπή του Μιλόσεβιτς. Αυτές βρίσκονται στις ΗΠΑ ή σε ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις... Όποιες επικρίσεις ή όποια κριτική κι αν κάνουμε στον πρόεδρο Μιλόσεβιτς, υπάρχει μια σταθερή βάση στα εσωτερικά πράγματα της Γιουγκοσλαβίας. Η πολιτική ζωή της Σερβίας χαρακτηρίζεται από έναν πατριωτισμό, εθνικισμό, ο οποίος θα εκφραστεί. Τα ελληνικά συμφέροντα διαφοροποιούνται από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία είναι τελείως διαφορετικά».
Μετά την σύλληψη του Σ.Μιλόσεβιτς ο κ.Παπούλιας εκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ήταν μια απαράδεκτη ενέργεια. Δεν περίμενε κανείς από τους "ήρωες" του ΝΑΤΟ - και το λέω ειρωνικά - μια άλλη συμπεριφορά. Οπωσδήποτε, ο Μιλόσεβιτς, όπως και μερικοί άλλοι ηγέτες, όπως ο Καντάφι, ο Σαντάμ Χουσεΐν και του Ιράν, είναι στο στόχαστρο της υπερδύναμης. Είναι αυτές οι δυνάμεις που πολλές φορές δεν έσκυψαν το κεφάλι. Η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει ψηλά το κεφάλι, θέλει χαμηλά τα κεφάλια. Θέλει είλωτες που αποδέχονται αυτήν την πολιτική. Ο Μιλόσεβιτς αντιστάθηκε και αυτό δεν θα μπορούσε να του το συγχωρέσουν, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και μερικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες ξεχνούν τους δεσμούς που είχαν με τη Βαλκανική και ιδιαίτερα με τη Σερβία». (Ριζοσπάστης, Τρίτη 3 Ιουλίου 2001)
Να σημειωθεί ότι ο κ.Μιλόσεβιτς μετά την προσαγωγή του στην Χάγη ζήτησε ως μάρτυρες υπεράσπισης την Λιάνα Κανέλλη, τον Κ.Μητσοτάκη και τον Κ.Παπουλια. Μόνο η πρώτη πρόλαβε να καταθέσει προτού δηλαδή ο κατηγορούμενος αποβιώσει. Πρόσφατα ο κ.Καραζιτς ζήτησε πάλι ως κύριο μάρτυρα υπεράσπισης τον Κ.Παπούλια, πλέκοντας μάλιστα το θερμό εγκώμιο του τελευταίου.
Τα φιλαράκια ποτέ δεν ξεχνιούνται…