Ο Στ. Χίος αφηγείται την περιπέτειά του...

Από το http://makeleio.gr/ Κάθε φορά που τελειώνει μία διαδρομή,η τελευταία γεύση είναι σαν την πικρή αίσθηση του τσιγάρου που πολλές φο...

Από το http://makeleio.gr/

Κάθε φορά που τελειώνει μία διαδρομή,η τελευταία γεύση είναι σαν την πικρή αίσθηση του τσιγάρου που πολλές φορές το καπνίζεις και με λίγη γόπα μαζί. Αυτή τη φορά όμως, η γεύση δεν ήταν πικρή. Γιατί όλοι όσοι συμμετείχαμε στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ 2, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα δημοσιογραφικά αναχώματα της ευρύτερης αντιμνημονιακής πληροφόρησης(που δυστυχώς την παρέχουν ελεύθερα όλο και πιο λίγοι), είχαμε καταλάβει ότι θα μας "κόβανε". Εδώ και πολύ καιρό. Έτσι είμασταν πολύ...
 καλά προετοιμασμένοι. Βλέπαμε τι γίνεται γύρω μας(ένας ,ένας, φιμωνόταν, δεν θα έφτανε και η σειρά μας;) και είχαμε πιάσει τα ταμπούρια.
Στον κόσμο που μας παρακολουθεί εδώ και (ακριβώς)18 μήνες, μάθαμε να του λέμε την αλήθεια. Όλη, όσο κακή, άσχημη ή οδυνηρή ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι. Την Τρίτη μεσημέρ συναντήθηκα (κατόπιν δικής τους επιθυμίας) με τον εκδότη και δημοσιογράφο Γιώργο Κουρή (που με πήρε πριν από δύο καλοκαίρια τηλέφωνο, θυμάσαι Γιώργο;), τον αδερφό του και εκδότη του "ΠΑΡΟΝ" Μάκη Κουρή και τον διευθυντή του καναλιού Βασίλη Ταλαμάγκα. Η συνάντηση διήρκεσε ακριβώς 12 λεπτά. Μου εξήγησαν χωρίς περιστροφές ότι ο σταθμός "δεν αντέχει αυτήν την εκπομπή. Ότι οι πιέσεις είναι μεγάλες(πιθανόν ίδιες και οι απειλές ή οποιεσδήποτε μορφές τρομοκράτησης, δεν ξέρω αυτοί μάλλον ξέρουν καλύτερα) και ότι έπρεπε να σταματήσουμε". Τους ευχαρίστησα που 18 μήνες μας άφησαν να μιλάμε ελεύθερα, τους ζήτησα να βγάλουμε την τελευταία εκπομπή το Σάββατο(παραμονή της 25ης Μαρτίου), είπαν "ναι"(ελπίζω να κρατήσουν τον λόγο τους), τους χαιρέτησα κι έφυγα. Όπως πάντα, με ψηλά το κεφάλι.
Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Ο καθένας από εκεί και πέρα βγάζει τα συμπεράσματα του. Και εμείς τα δικά μας. Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι η πατρίδα μας χάνεται ανάμεσα σε δύο πολιτικές Λερναίες Ύδρες που στέκονται και καταπίνουν ότι βρουν μπροστά τους, στηριγμένες στο ίδιο κεφάλι. Εμείς όμως αυτό το χατήρι δεν θα τους το κάνουμε. Να μας καταπιούν. Προτιμότερο ζωντανοί και αντίθετα στο ρεύμα, παρά πεθαμένοι και δούλοι στα συμφέροντα που καταποντίζουν και αλλοιώνουν την εθνική, οικονομική και πολιτιστική ταυτότητα της πατρίδος.
Το ΜΑΚΕΛΕΙΟ θα συνεχίσει να εκπέμπει από το ελεύθερο διαδίκτυο. Μέχρι να βρει κάποιο άλλο ελεύθερο τηλεοπτικό λιμάνι. Χατήρια, συμβιβασμοί, γονυκλισίες και ξεπουλήματα δεν ήταν ποτέ στοιχεία του χαρακτήρα μας. Δεν θα γίνουν και τώρα. Δώσαμε στοιχήματα και τα κερδίσαμε. Ο ένας φαύλος και διεφθαρμένος έπεσε και βάλαμε κι εμείς το χέρι μας γι αυτό. Μένουν άλλοι δύο. Δεν θα μας νικήσουν. Θα τους νικήσουμε. Θα φάνε το χώμα του λαού που τόσο μίσησαν και υποτίμησαν. Του πολίτη που δένει θηλειές και χάνεται, του πολίτη που έφθασε να μπαίνει σαν λύκος στις εφορίες παλεύοντας για το δίκιο του, του οικογενειάρχη, του άνεργου νέου και του ξεκληρισμένου επιστήμονα που βλέπει να χάνονται τα όνειρά του από άθλιους.
Την γυναίκα ελληνίδα μάνα κι αδερφή που ντρέπεται για τα παιδιά της που δεν έχουν να φάνε και να αγοράσουν ένα δεύτερο παντελόνι. Με όλους αυτούς είμαστε φίλοι και αδερφοί. Οι άλλοι είναι απέναντί μας. Εχθροί του λαού, άρα εχθροί της αλήθειας.
Με όλα αυτά στο μυαλό μας και στο πετσί μας θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Τα υπόλοιπα που ακούγονται είναι για τους αφελείς και τους κιοτήδες. Ο αγώνας συνεχίζεται από άλλα μετερίζια. Και στο τέλος(θυμηθείτε το)η νίκη θα είναι του λαού. Και του Θεού. Εαν μας βλέπει...
Ευχαριστούμε για την στήριξη και συνεχίζουμε με τσαμπουκά και δύναμη. Ποιος είχε δίκιο και δεν νίκησε;
Σ.Χ