Η ιδανική πρόθυμη...

Γράφει ο Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης Είναι εμφανές ότι ο Γιάννης Ραγκούσης ενοχλεί . Κυρίως, εμποδίζει μια θεσμική επιλογή μετεκλογικής συν...

Γράφει ο Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης

Είναι εμφανές ότι ο Γιάννης Ραγκούσης ενοχλεί. Κυρίως, εμποδίζει μια θεσμική επιλογή μετεκλογικής συνεργασίας των διαχρονικά δύο μεγάλων κομμάτων της μεταπολίτευσης. Δυσκολεύει η εναλλακτική νότα που παίζει -με το γνωστό, διακομματικά συμπαθές, χαλαρό στυλ του- ο παριανός πολιτικός, την εσωπασοκική προσπάθεια επανενοποίησης, καθώς...
δημιουργεί ένα αντίπαλο δέος στην όψιμη πρωτοκαθεδρία του κ. Βενιζέλου. Συνθέτει ένα Τρίτο ΠΑΣΟΚ, στο κενό μεταξύ ολίγου και μικρού. Δίδει μια δίοδο ελπίδας στην παρακμή που πια είναι σύμφυτη με την πάλαι ποτέ υπέρλαμπρη πολιτική περσόνα του Ευ. Βενιζέλου. Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας καθίσταται ένα ξεχωριστό παράδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς, που δεν καταθέτει βενιζελικά διαπιστευτήρια, ενώ παραμένει στον κομματικό χώρο που τον ανέδειξε και τον τιμά, ενισχύοντάς τον με την ιδεολογική πλατφόρμα και τις συγκεκριμένες προτάσεις που κατέθεσε. Παράλληλα, δεν απαρνείται ευκόλως το πρόσφατο παρελθόν, δεν χτυπά πισόπλατα τον άνθρωπο που τον υπουργοποίησε, αλλά κάνει μια ουσιώδη (αυτο)κριτική. Εξάλλου, ο ίδιος απογαλακτίστηκε απ᾽ ό,τι μύριζε ΓΑΠ όταν παρέμεινε πιστός στις πολιτικές αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου και στην επιτακτική ανάγκη τομών και μεταρρυθμίσεων και δεν δίστασε μπρος στo μικροπολιτικό συμφέρον. Όταν δεν ενέδωσε στις πιέσεις των ταξιτζήδων και του εκατομμυριούχου μπροστάρη τους. Σε αντίθεση με τη νεοπαλαιοπασοκική, συνήθης πλέμπα, ο Ραγκούσης αισθητά διαφέρει.

Διαδικτυακά, το μανιφέστο του, συγκριτικά και με των λοιπών (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδου) κέρδισε τις εντυπώσεις για την προσεγμένη επιμέλεια των θέσεων, αλλά και την ουσία τους. Δεν ήταν ένα ακόμη θεωρητικό αναμάσημα των ευκόλως εννοούμενων, αλλά παρέχει πραγματικά πολιτικά διέξοδα στα αδιέξοδα του νυν ΠΑΣΟΚ. Εκ τούτου, ο Ραγκούσης χαλάει τη μαγιά. Εκείνη που θέλει έναν ισχυρό, μονοκράτη αρχηγό, ικανό να διατηρήσει σε ισχύ ένα παρηκμασμένο σύστημα που τον ανέδειξε. Η φρεσκάδα Ραγκούση αντιβαίνει στη ναφθαλίνη των Lacoste(ς) που αναβλύζει στους διαδρόμους, όπου πια πολλαπλασιάζονται οι pasokus-pasokus υποστηρικτές του κ. Βενιζέλου. Οι ανασφαλείς, δικαιολογημένα νιώθουν την όποια απειλή. Φαντάζει ο κόπος τους να κινδυνεύει. Aν στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πειθαρχημένη γραμμή και ενιαία εικόνα, σκιτσαρισμένη πάνω στην εμβέλεια του Μπένι, οι πολλοί θα χάσουν τη σειρά τους στον κομματικό σωλήνα. Το κόμμα δεν αντέχει αναδιανομή ρόλων, μέσα στην τόση κρίση που απειλεί την ίδια τη σύστασή του. Έχει μάθει να πορεύεται προσωποκεντρικά, ως οργανωμένη φατρία. Η υπομονή, λοιπόν, δικαιολογημένα εξαντλείται μπρος στο ροκάνισμα της πρωθυπουργήσιμης προοπτικής του ήδη ανεπιτυχώς δοκιμασμένου Βενιζέλου.

Η ποιοτική διαφοροποίηση Ραγκούση, όμως -όπως προσημειώθηκε- ενοχλεί κυρίως τους ισχυρούς των ΜΜΕ, καθώς τυχόν κόντεμα της προοπτικής Βενιζέλου, χαλά αυτομάτως τα όνειρα για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αν ο Μπενι_το χάσει το άμεσο στοίχημα, οι ΔΟΛιοι που τον περιστοιχίζουν θα χάσουν την διαπραγματευτική τους ισχύ, καθώς (ακόμη) ένας πολιτικός που εξέθρεψαν και στον οποίο πόνταραν θα καεί. Κι έτσι άμεσα, θα απειλούνται κι οι ίδιοι, με οικονομικό αφανισμό.
Αναζητούνται, λοιπόν, οι πρόθυμοι που σε κατευθυνόμενα Μέσα θα εκφράσουν κατευθυνόμενες σκέψεις.

Επίλεκτη για μια τέτοια αποστολή φαίνεται να είναι η πρότερα, σκληρά εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα και ευεργετημένη από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο, η πάλαι ποτέ αυτοκράτειρα Θεοδώρα Τζάκρη. Λίγο τα απωθημένα από την υψηλότερη θέση που διατηρούσε ο Ραγκούσης στο υπουργείο που υποδιεύθυνε η κ. Τζάκρη, λίγο η ανάγκη να αποποιηθεί το παπανδρεϊκό (=το άρρηκτα δεμένο με τον κ. Πετσάλνικο) άκρως ευνοημένο παρελθόν της, λίγο η ελπίδα να γίνει αγαπητή στα θεσμικά μέσα, ήταν αρκετά για να εμφανιστεί μετά από καιρό η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. «Κηπουρό του Παπανδρέου» απεκάλεσε τον Ραγκούση και παράλληλα αρνήθηκε τη λογική των διαχωρισμών μέσα στο κόμμα, ως πιστό στρατιωτάκι και απολύτως προσαρμόσιμη στις απαιτήσεις των νέων συνθηκών.
Η κ. Τζάκρη έκανε ένα λάθος, που την εκθέτει (και δυστυχώς δεν το καταλαβαίνει και σε δεύτερο χρόνο). Όσο υπήρξε ο Ραγκούσης "κηπουρός" του Παπανδρέου, αλλά τόσο η ίδια ήταν η κακοποτισμένη γλάστρα του.
Η κ. Τζάκρη εκτός από πρόθυμη, είναι και ιδανική. Όσο πιο πολύ μιλάει, τόσο καλό κάνει στον κάθε Ραγκούση που σκοπίμως στοχοποιεί(ται). Τόσο περισσότερο βοηθά στο να καταστούν τα αθέατα προφανή και σ᾽ εμάς, τους κοινούς παρατηρητές..