Τα 12 και 1 ερωτήματα για τις εκλογές...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου. Στις παρακάτω αράδες θα παρουσιάσω εποπτικά τα δώδεκα βασικά ερωτήματα των εκλογών - τα οποία   ίσως και...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου.

Στις παρακάτω αράδες θα παρουσιάσω εποπτικά τα δώδεκα βασικά ερωτήματα των εκλογών - τα οποία  ίσως και άλλοι έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους - και θα πάρω θέση σε αυτά «αποφθεγματικώς». Πρόκειται για εκδήλωση μιας έντιμης στάσης και ανυπόκριτης συμπεριφοράς , προς όλους τους διαδικτυακούς φίλους, τους οποίους έτυχε να ταλαιπωρήσει ο πολιτικός μου στοχασμός την τελευταία πενταετία. Μετά από αυτά θα αποχωρήσω. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν όσοι διεκδικούν την ψήφο του Έλληνα πολίτη.    

1. Τι είδους εκλογές είναι αυτές;
Πρόκειται για απολύτως ιδιαίτερες εκλογές που θα κρίνουν καθοριστικά την εξέλιξη του ηγεμονικού φαινομένου στην Ελλάδα, την μορφή μιας νέας μεταπολίτευσης, καθώς και την δυναμική στην πολιτική τροχιά της ΕΕ, υπό γερμανική ηγεσία (περιφερειακή ηγεμονία), η οποία συστήνει μια ιδιαίτερη μορφή νεοφιλελευθερισμού, γνωστού ως «γερμανικού-νεοφιλελευθερισμού», απόλυτα συναφούς με την νέα οικονομική πολιτική στις ΗΠΑ.
2. Ποια είναι η κρίσιμη μάζα των εκλογών;
Ο βαθμός αποδυνάμωσης του δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης και αν αυτή (αποδυνάμωση) χαρακτηριστεί ως αριστερή ή δεξιά στροφή, τόσο με ποιοτικά όσο και ποσοτικά ασφαλώς κριτήρια.
3. Θα κριθεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη;   
Όχι στην πραγματικότητα (με ρεαλιστικά στοιχεία) , αν και τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσχημα νομιμοποίησης σχεδίων περαιτέρω απομόνωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, ειδικής σχέσης με την ευρωζώνη και προσωρινής εισαγωγής μιας μορφής διπλού νομισματικού συστήματος. Αυτό θα προκαλούσε μια νέα πραγματικότητα, από την οποία δεν είμαστε μακριά, και η οποία παραδόξως φαντάζει πιο κοντά εάν κυβερνήσει ένας Μεγάλος Συνασπισμός (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ).
4. Θα προκληθεί χάος από πιθανή δραματική αποδυνάμωση του δικομματισμού;
Το χάος προκαλείται ήδη από την ουσιαστική πολιτική αποδυνάμωση του δικομματισμού και του διακυβερνητικού του μοντέλου (διαπλοκή), μετά την διαδικασία χρεοκοπίας στην οποία κατέληξε το καθεστώς. Το χάος είναι κοινωνικό και ωφελείται στην διαδικασία απορρύθμισης που επέλεξε το καθεστώς στην Ελλάδα. Ορθότερα, στην διαδικασία υποβάθμισης και μεταμοντέρνας υποτέλειας που επιβλήθηκε στην χώρα από τους ξένους εγγυητές της σταθερότητας του καθεστώτος στην χώρα μας. Η συντεταγμένη χρεοκοπία είναι μια μάλλον κακοσχεδιασμένη διαδικασία διαχείρισης του χάους στην Ελλάδα, η οποία όπως όλα δείχνουν θα προκαλέσει εκτεταμένη καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων. Το χάος δεν μπορεί να αποφευχθεί, το ζήτημα είναι ποιες πολιτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να αναδιαρθρώσουν το ηγεμονικό και παραγωγικό μοντέλο σε μια δημοκρατική και αυτοκυβερνητική βάση.
5. Θα κρίνουν οι εκλογές το κοινωνικό μοντέλο;
Ασφαλώς. Η διάρθρωση της νέας βουλής θα το επηρεάσει άμεσα, δίχως να υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις ανατροπής της νεοφιλελεύθερης τροχιάς (Liberal, Anglo-Saxon, Welfare Model), εάν δεν συγκροτηθεί αριστερή-κοινωνική κυβέρνηση.   
6. Είναι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, πρόβλημα ανάπτυξης;
Όχι. Είναι σοβαρό πρόβλημα παραγωγικής διάρθρωσης (αποβιομηχάνισης και χρόνιας παραμέλησης του πρωτογενούς τομέα), αναδιανομής, κακοδιοίκησης, διαφθοράς, τεχνολογικής υποδομής και διαπλοκής, και πλέον χρηματοδότησης και μορφής επενδύσεων.
7. Φταίει η ένταξή μας στην ευρωζώνη για την πτώχευση;
Ναι, αν και όχι απόλυτα. Οι ελληνικές ελίτ, διέπραξαν «έγκλημα», με τον τρόπο ένταξής μας στην ζώνη του ευρώ, ενώ τεράστια ευθύνη έχουν οι θεσμοί της ΕΕ, η γερμανική κυβέρνηση και η διοίκηση των ΗΠΑ.
8. Είναι η ΕΕ παράγοντας δυστυχίας και αποκλεισμού για τους Έλληνες;
Ναι, με την σημερινή της μορφή.
9. Πρέπει η Ελλάδα να επιδιώξει την έξοδό της από την ΕΕ;  
Το ερώτημα είναι αφελές με όρους πολιτικοδιοικητικούς, νομικούς και διεθνούς πολιτικής. Το βέβαιο είναι ότι από την συγκεκριμένη θεσμική και διακυβερνητική διάρθρωση της ΕΕ και λαμβάνοντας υπόψη την μορφή χρεοκοπίας, η χώρα μας πνίγεται από τούτη την μορφή μεταμοντερνισμού στην Ευρώπη. Η χρεοκοπία διαμορφώνει με ρεαλιστικούς όρους δυναμική απομάκρυνσης της Ελλάδας από την ΕΕ και όχι το αντίστροφο, όπως νομίζουν πολλοί θεωρητικοί του Institutionalism και Neo-institutionalism.
10. Ψηφίζουμε για «ευρώ ή δραχμή» και «παραμονή ή έξοδο από την ΕΕ»;
Όχι, σε καμία περίπτωση: δεν έχει πάρει τέτοια μορφή η διαπάλη των πολιτικών ελίτ, ούτε έχει υπάρξει οργάνωση της κοινωνίας για επαναστατική ανατροπή του καθεστώτος. Τα ζητήματα αυτά δεν επιλύονται έτσι. Άλλωστε τα ερωτήματα αυτά προβληματίζουν τους περισσότερους ευρωπαίους σήμερα, ενώ διαμορφώνουν μια εντελώς νέα, μεταμοντέρνα, ιδεολογική αποκρυστάλλωση του πολιτικού φαινομένου σε όλη την ήπειρο, είτε από αριστερά, είτε από δεξιά, ακόμη και από εκείνους που δεν καταλαβαίνουν τι είναι μετανεωτερικότητα και απλώς την καταριούνται. Η επόμενη επανάσταση θα είναι εναντίον της συγκεκριμένης ηγεμονικής διάστασης της μετανεωτερικότητας, αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι και η ίδια μεταμοντέρνα, επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση ενός εναλλακτικού ηγεμονικού μοντέλου, που καμία σχέση δεν θα έχει με πολιτικές-επαναστατικές αναπαραστάσεις της βιομηχανικής εποχής. Τέτοιου είδους επανάσταση δεν μπορεί να ξεκινήσει από την σημερινή Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα η χώρα μας να αποτελέσει την θρυαλλίδα της πρώτης μεταμοντέρνας σύγκρουσης στον κόσμο.   
11. Γιατί επιτέλους ψηφίζουμε;
Kατ’ αρχήν για να σώσουμε τα δημοκρατικά προσχήματα, παράλληλα με τους παράγοντες του ελληνικού καθεστώτος και τους θεσμικούς ή/και παραθεσμικούς πάτρωνές του από το εξωτερικό. Ψηφίζουμε για να ορίσουμε μακροπολιτικά την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους και να συμβάλουμε στην διαμόρφωση μιας νέας μορφής διακυβέρνησης - δεν μπορεί πλέον να μην είναι νέα, ασχέτως αν αποτελείται από παλαιούς ή «καινούργιους» πολιτικούς παράγοντες. Ψηφίζουμε, όμως επιπλέον, για να δώσουμε ιδεολογικά-εθνικά χαρακτηριστικά στον αγώνα της ελληνικής κοινωνίας για χειραφέτηση και αυτοπροσδιορισμό. Η ιδεολογική, κανονιστική προσέγγιση: «έξω από την ΕΕ», είναι ορθότατη στάση για τους Έλληνες εργαζόμενους και ανέργους, μόνον που από μόνη της δεν σημαίνει τίποτε πολιτικά, εκτός βέβαια από την ενδεχόμενη υποστήριξη πολιτικών φορέων που κατεβαίνουν στις εκλογές με αυτό το σύνθημα. Το ζήτημα είναι ποιες πολιτικές συνθήκες διαμορφώνονται ρεαλιστικά (ηγεμονικά) για να αποτελέσουν αυτές οι εκλογές, σημείωση διάλυσης ενός οικοδομήματος βαθιά αντιδραστικού και αντιδημοκρατικού όπως η σημερινή ΕΕ. (Προσοχή, η ΕΕ είναι ένας ελεεινός μεταμοντέρνος θεσμός, σύγχρονων αποκλεισμών, αλλά η εκλογική «καταγγελία» αυτού του θεσμού δεν σημαίνει άρνηση της προοπτικής πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Το αντίθετο, ίσως, σημαίνει στο βαθμό που επικρατήσουν αριστερές-φιλελεύθερες δυνάμεις). Μόνον η δραματική άνοδος των αριστερών δυνάμεων στις εκλογές θα μπορούσε να προσφέρει αυτή την σημείωση, η οποία στο κάτω-κάτω της γραφής θα βελτίωνε την διαπραγματευτική θέση της χώρας μας στον διεθνή και ενδο-ευρωπαϊκό ανταγωνισμό - στο βαθμό ασφαλώς που επικρατούσαν σοβαροί άνθρωποι στις ηγεσίες της αριστεράς και έπαυε η υπερεκδήλωση  του αριστερισμού, ως στοιχείο εμπορευματοποίησης της ιδεολογίας. Ψηφίζουμε λοιπόν για να ταράξουμε τα ύδατα στην Ευρώπη, στην χρηματαγορά και στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αλλά και για την θεμελίωση μιας νέας εσωτερικής ηγεμονίας στον τόπο υπέρ της (ποιοτικής) ευημερίας των δύο-τρίτων της κοινωνίας. Και τούτο, ας μην αυταπατώμεθα, στο βαθμό που επισυμβεί θα γίνει «από επάνω» και όχι από την βάση και ας λένε τα αριστερά κόμματα ότι λαϊκιστική σαχλαμάρα επιθυμούν προεκλογικά! 
12. Υπάρχει ρεαλιστικό ενδεχόμενο να σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση ως αποτέλεσμα των εκλογών;
Όχι. Αν και το καλό για την ελληνική κοινωνία θεμελιώνεται αποκλειστικά εντός αυτής της άλλης πιθανότητας. Ποιοι ζημίωσαν αυτή την άλλη πιθανότητα; Αναζητήστε τους! Γιατί το κάνανε; Όχι ασφαλώς για ιδεολογικούς λόγους. «Τιμωρήστε» την «μικρή», με ποιοτικούς όρους, αριστερά, δίνοντας στις ηγεσίες της την δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αλλάξτε με την ψήφο σας  τα δεδομένα και το πλαίσιο ασφάλειας του κάθε πολιτικού παράγοντα!
Τα παραπάνω ερωτήματα και οι απαντήσεις που ακολούθησαν, συντάχθηκαν με  αυτόματη γραφή, δίχως ιδιαίτερη μεθοδολογική φροντίδα. Έτσι ακριβώς όπως μου ήρθαν στα δάχτυλα από το πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Το έκανα (επέλεξα) συνειδητά και φαντάζομαι οι φίλοι αναγνώστες να καταλαβαίνουν το γιατί. Το ερώτημα που δεν μπορώ να απαντήσω ακόμη είναι: άραγε, πόσο έχει επηρεάσει η κρίση την πολιτική συνείδηση του Έλληνα και πώς αυτή θα αποκρυσταλλωθεί ως βούληση μέσω της συγκεκριμένης μορφής πολιτικής συμμετοχής; Έχει τούτη οδηγήσει σε αυτοκριτική και αναθεώρηση της μικρο-και μακρο-πολιτικής του στάσης; Οδηγεί η κρίση σε έναν παροξυσμό συντηρητισμού ή υπάρχουν σπέρματα αναδόμησης της προοδευτικής-κοινωνικής ταυτότητας και συμπεριφοράς σε ένα σοβαρό Κράτος Δικαίου, όπου το δημοκρατικό παράδοξο (ισότητα-ελευθερία) θα αντιμετωπισθεί πολιτικά σε ένα ανώτερο επίπεδο κοινωνικής οργάνωσης; Οι εκλογές θα δείξουν την κατεύθυνση….