Μια χρυσή ευκαιρία για εθνική ενότητα χάθηκε...

Εκλογές και πάλι. Τι κι αν ο λαός προσπάθησε με την ψήφο του να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα, οι πολιτικοί ήταν τελικά αυτοί που τον τιμ...

Εκλογές και πάλι. Τι κι αν ο λαός προσπάθησε με την ψήφο του να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα, οι πολιτικοί ήταν τελικά αυτοί που τον τιμώρησαν. Μπροστά στο εθνικό συμφέρον φάνηκαν μικρότεροι των περιστάσεων. Κώφευσαν στη λαϊκή ετυμηγορία που τους έλεγε συνεργαστείτε, έκλεισαν τα αυτά στην αγωνία του κόσμου ο οποίος αντιμετωπίζει με φόβο το αύριο. Μια χρυσή ευκαιρία για εθνική ενότητα χάθηκε.
Αναμφίβολα οι ευθύνες βαρύνουν όλον τον πολιτικό κόσμο και όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, τουλάχιστον αυτούς που κάθισαν στο ίδιο τραπέζι. Ωστόσο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η προσωπική στρατηγική και η στάση που επέδειξε ο καθένας ώστε να πούμε ότι η ευθύνη επιμερίζεται εξίσου.
Αυτό που σίγουρα προξένησε μεγάλη εντύπωση, είναι η αδιάλλακτη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, εκφραζόμενη από τον πρόεδρό του κ. Τσίπρα, σε κάθε πρόταση συνεννόησης. Μάλλον πιστεύει πως η Ελλάδα είναι το δεκαπενταμελές του σχολείου του. Χωρίς αμφιβολία, οι ανεύθυνες πολιτικές και η καιροσκοπική συμπεριφορά θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος, εντούτοις το λογαριασμό αυτών των συμπεριφορών καλούμαστε να τον πληρώσουμε εμείς στο σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πως δεν μπορεί ή δε θέλει να κυβερνήσει γιατί, άλλο η εύκολη λύση της κριτικής και η «σιγουριά» που σου προσφέρει το 4% και άλλο η εφαρμογή όλων όσων ευαγγελίζεσαι. Η πραγματικότητα, πολλές φορές, είναι αμείλικτη απέναντι στις ανεδαφικές πολιτικές.
Η τελευταία ελπίδα συνεννόησης χάθηκε, όπως αποδείχτηκε, χάθηκε τη Δευτέρα το βράδυ. Η φαινομενικά υπεύθυνη και πατριωτική στάση του κ. Καμμένου πήγε περίπατο όταν ήρθε στο φως της δημοσιότητας το «non paper» του. Προφανώς και ήταν ανυπόγραφο, δεν αποτελούσε επίσημο έγγραφο, αλλά πρόταση εξόδου από το διαφαινόμενο αδιέξοδο προς όφελος της πατρίδας. Δυστυχώς αποδείχτηκε πως δεν είχε ούτε το σθένος, ούτε το πολιτικό ανάστημα που απαιτούσαν οι κρίσιμες στιγμές. Οι επιθέσεις των «φίλων» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτέλεσαν τροχοπέδη εκθέτοντας όμως τον ίδιο με τη διφορούμενη στάση του, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να έρθει σε ρήξη και να αμφισβητήσει τους θεσμούς.
Οι δικαιολογίες του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν έπεισαν κανέναν. Αν υπήρξαν πλαστογράφοι αυτοί έπρεπε να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη κατά την προσφιλή συνήθεια του κ. Καμμένου. Αντ’ αυτού επιλέχτηκε η οδός των γενικόλογων αφορισμών ώστε να κρυφθεί η ουσία.
Όλα αυτά, όμως, είναι ιστορία πια. Οδηγούμαστε, παρά τη θέλησή μας, σε νέες κάλπες. Ας δείξουμε και πάλι υπευθυνότητα, ας κρίνουμε αν η τιμωριτική μας ψήφος άξιζε, ας αξιολογήσουμε τις επιλογές μας και κατά πόσο τα πρόσωπα ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας.
Αυτή τη φορά ας μην ψηφίσουμε με μόνο γνώμονα την οικονομία αλλά τη συνολική πολιτική πρόταση των κομμάτων. Υπάρχουν και τα εθνικά θέματα, υπάρχει και η παιδεία, όλα πρέπει να προσμετρήσουν στην τελική μας απόφαση.
Όλοι οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Το εθνικό συμφέρον επιτάσσει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και δυνάμεων που θα οδηγήσουν απρόσκοπτα την Ελλάδα στο δρόμο των ισχυρών, στο δρόμο της Ευρώπης. Πλέον γνωρίζουμε το ρόλο του καθενός, ξέρουμε ποιος τήρησε συνεπή και υπεύθυνη στάση. Η επιλογή μας πρέπει να είναι για μία ισχυρή Ελλάδα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

http://kimonmitalidis.gr/archives/601