«Παράλογο» εκλογικό μήνυμα ή πολιτικές ηγεσίες;;

Όλα τα είχαμε βιώσει σε αυτό τον τόπο, ζήσαμε και τη βουλευτική περίοδο... των λίγων ωρών καθώς και το δεκαήμερο της επί της ουσίας...πρ...

Όλα τα είχαμε βιώσει σε αυτό τον τόπο, ζήσαμε και τη βουλευτική περίοδο... των λίγων ωρών καθώς και το δεκαήμερο της επί της ουσίας...προεκλογικής κι όχι κυβερνητικής διερεύνησης. Ερμηνείες και παρερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος, μικρομεγαλισμούς και ρητορική επιθετικότητα, ειρωνεία και έπαρση δυσανάλογη των πραγματικών συνθηκών και του ευρύτερου περιβάλλοντος. Η συνεργασία, μόνιμη «καραμέλα» της αριστεράς, μετατράπηκε σε «γλειφιτζούρι» της εξουσίας. Τα διλήμματα όμως για τον προσανατολισμό του τόπου επανέρχονται δριμύτερα και πιο επιτακτικά από ποτέ.

Σε μια κοινωνία που δήλωνε στις δημοσκοπήσεις 90% αντιμνημονιακή(με όλη την ασάφεια και την γενικολογία που περιλαμβάνει μια τόσο ευθεία απάντηση, σε σχέση με τα όρια διαφωνίας με την ασκούμενη πολιτική), κάποιοι επιχείρησαν από το βράδυ των εκλογών να πείσουν για την ομοιομορφία της εκλογικής συμπεριφοράς, προσπαθώντας να προσεταιριστούν μέσω του τιμαρίου της λαϊκής αποδοχής που τους αντιστοιχεί, το σύνολο της κοινωνικής αντίδρασης.
Έκαναν με χαρακτηριστική προχειρότητα αυθαίρετες υποθέσεις και μαθηματικές πράξεις, διαιρώντας την κοινωνία σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς χωρίς ιδιαίτερο προσδιορισμό της έννοιας που δίνουν στον κάθε ορισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δυσανασχετούν πρωτίστως, και στις περισσότερες των περιπτώσεων απολύτως δικαιολογημένα, για τις μειώσεις εισοδημάτων, την ανεργία, την ύφεση στην αγορά.
Όμως ένα εξίσου σημαντικό μέρος, έχει αντιληφθεί πλήρως την ανάγκη αλλαγής παραγωγικού μοντέλου, την χρησιμότητα της προώθησηςμεταρρυθμίσεων, του ανοίγματος αγορών κι επαγγελμάτων στον ανταγωνισμό, του εκσυγχρονισμού και της αναδόμησης της λειτουργίας του κράτους.
Κανένα λοιπόν εκλογικό μήνυμα δεν δόθηκε αποκλειστικά στο 16,8% στο 10,6% ή στο 8,5% με σαφή περιγραφή των βημάτων που πρέπει να ακολουθήσει η νέα πολιτική ηγεσία σχετικά με τη διαχείριση των μνημονιακών απαιτήσεων. Πόσο δε μάλλον που οι ίδιοι αυτοί οι φορείς δεν έχουν απολύτως διαυγές πλάνο για τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με την προσφυγή στο ΔΝΤ.
Η αδυναμία τους να διαχειριστούν το αποτέλεσμα μετατρέποντας την εντολή για συνεργασία σε αγώνα μαξιμαλιστικών αντιμνημονιακών δηλώσεων, αποκαλύφθηκε στην πορεία με τις αντιφατικές δηλώσεις, την αυτοαναίρεση μεγαλεπήβολων αρχικών ανακοινώσεων, τοεπίπλαστο κι ανεφάρμοστο σωρείας προτάσεων. Το πρόσφατο, αμίμητο των αιτιάσεων Τσίπρα για αντίδραση καταγγελίας του μνημονίου από πλευράς μας, εφόσον υπάρξει μονομερή κίνηση από τη μεριά των δανειστών ήταν το αποκορύφωμα της αναξιοπιστίας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Η χρηματοδότηση προς τη χώρα θα σταματήσει εφόσον υπάρξειαθέτηση των υποσχέσεων από το Ελληνικό κράτος και κάθε αλλαγή στο πρόγραμμα που θα ζητηθεί δεν προκύπτει μέσα από μελετημένες προτάσεις ισοδύναμων μέτρων και φερέγγυα πολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα που να πείθουν για την ανάγκη αλλαγών.
Ακόμα χειρότερα ο τρόπος αντιμετώπισης μιας παύσης χρηματοδότησης γίνεται με ακόμα πιο μικροπολιτικό και λαϊκίστικο τρόπο. Με τα πρωτογενή ελλείμματα να κυμαίνονται από 5 έως 7 δις ευρώ (αν η ύφεση αντί για 5,2% καταλήξει πάνω από 6%!), το να αναφέρεσαι σε εύκολη κάλυψη του από τη μείωση αμυντικών δαπανών και την πάταξη της φοροδιαφυγής είναι από ανεύθυνο έως ανατριχιαστικά επικίνδυνο.
Οι αμυντικές δαπάνες εκτός μισθών δεν ξεπερνούν τα 1,7 δις που αφορούν σχεδόν εξ' ολοκλήρου χρέη από παλαιότερες συμβάσεις τις οποίες θα πρέπει να υποθέσουμε ότι σχεδιάζει να τις καταγγείλει με ότι αυτό σημαίνει για τις ρήτρες που εμπεριέχουν. Η δε φοροδιαφυγή που δεν έχει παταχθεί επί δεκαετίες και για λειτουργικούς και για δομικούς παραγωγικούς λόγους, προφανώς θα επιτευχθεί σε λίγους μήνες χωρίςκαμιά αξιοποίηση τεχνογνωσίας από το εξωτερικό. Άλλωστε δεν μπορεί να μην αρκούν οι θεωρίες των πάνσοφων οικονομικών ινστρουκτόρων του κόμματος!

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος