Γιατί η Ρωσία στηρίζει τη Συρία του Ασαντ

Βασικός λόγος ο φόβος της Μόσχας ότι ΗΠΑ – ΕΕ επιδιώκουν την ανατροπή καθεστώτων που δεν τους εξυπηρετούν Αντικαθεστωτικοί στην...

Βασικός λόγος ο φόβος της Μόσχας ότι ΗΠΑ – ΕΕ επιδιώκουν την ανατροπή καθεστώτων που δεν τους εξυπηρετούν

Αντικαθεστωτικοί στην εξεγερμένη πόλη Καφρανμπέλ της Συρίας επιδεικνύουν σε ξένους δημοσιογράφους μια ζωγραφιά: ο Πούτιν-ρώσικη αρκούδα έχει κατασπαράξει τον συριακό λαό

 

Την ώρα που τα Ηνωμένα Εθνη προειδοποιούν επισήμως ότι η κατάσταση στη Συρία αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις εμφυλίου πολέμου, ο Κονσταντίν φον Εγκερτ, πολιτικός σχολιαστής στον ραδιοσταθμό Kommersant FM της Μόσχας, εξηγεί στο βρετανικό BBC τα βαθύτερα αίτια της στήριξης που προσφέρει αφειδώς η Ρωσία του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στην Συρία του δικτάτορα Χαφέζ αλ Ασσαντ. Ο βασικός λόγος, λέει, είναι ο φόβος της Μόσχας ότι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση επιδιώκουν και οργανώνουν μυστικά την ανατροπή κάθε καθεστώτος που δεν εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά τους σχέδια: από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη Σερβία του 2000 μέχρι – αν δεν υπάρξει αντίδραση – τη σημερινή ηγεσία του Κρεμλίνου.

Συχνά οι ξένοι αναλυτές θεωρούν ότι ο βασικός λόγος για τη ρωσική στήριξη στον Ασαντ είναι στρατιωτικός: η Μόσχα πουλάει όπλα στη Δαμασκό και διατηρεί στην συριακή πόλη Ταρτούς, στη Μεσόγειο, τον μοναδικό ρωσικό πολεμικό ναύσταθμο εκτός ρωσικής επικράτειας. Ωστόσο αυτά δεν αρκούν, λέει ο φον Εγκερτ. Και τονίζει: «η ρωσική στήριξη σχετίζεται πολύ με τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στη Ρωσία αλλά και με τις εμμονές της ρωσικής κυβερνητικής ελίτ. Με τη στάση του το Κρεμλίνο είναι σα να λέει στον κόσμο ότι ούτε τα Ηνωμένα Εθνη, ούτε κανένας άλλος οργανισμός ή ομάδα κρατών δικαιούνται να αποφασίζουν ποιος θα έπρεπε ή ποιος δεν θα έπρεπε να κυβερνά ένα κυρίαρχο κράτος».

Η αδιάλλακτη αυτή στάση χτίστηκε στις αρχές του αιώνα. «Από την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, αλλά κυρίως από την Πορτοκαλί Επανάσταση της Ουκρανίας το 2004 και μετά, η ρωσική ηγεσία κατέχεται από την εμμονική ιδέα ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μηχανορραφούν για την ανατροπή κυβερνήσεων. Ο πρόεδρος Πούτιν και η ομάδα του έχουν πειστεί ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί και στη Ρωσία. Οσο για την ρητορική περί «ανθρωπισμού» και «ευθύνης για την προστασία των αμάχων», το Κρεμλίνο θεωρεί ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από καμουφλάζ για καθεστωτικές αλλαγές».

Μάλιστα πρόσφατα ο Πούτιν εξοργίστηκε από ένα «ολίσθημα» του στενού συνεργάτη του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, όπως αποκαλύπτει ο φον Εγκερτ. Πρόεδρος ακόμη ο Μεντβέντεφ, το 2011, έδωσε εντολή για αποχή της Ρωσίας από την κρίσιμη ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που οδήγησε στην επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στη Λιβύη – η αρχή του τέλους για το καθεστώς Καντάφι. «Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τους Δυτικούς και τα πλούσια αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου από το να προσπαθούν να περάσουν την πολιτική τους μέσω του ΟΗΕ. Αλλά δεν πρέπει ποτέ ξανά να τους προσφέρουμε την κάλυψη ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας» δήλωσε στον σχολιαστή ανώτερος Ρώσος διπλωμάτης.

Ακόμη και στην περίπτωση που η ανατροπή του προέδρου Ασαντ γίνει αναπόφευκτη, πάλι η Μόσχα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να φανεί σαν μία «ήπια», κατά το δυνατόν, παράδοση εξουσίας. Το πρότυπο σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι ο πρώην πρόεδρος της Υεμένης Αλί Αμπντουλάχ Σάλεχ, ο οποίος εγκατέλειψε την εξουσία αφού πρώτα έλαβε ασυλία και τον διαδέχθηκε ο αντιπρόεδρός του.