Βασίλης Παπακωνσταντίνου: "Έκανα... αυξητική επέμβαση στη μύτη μου"

Για πρώτη φορά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αναφέρθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο… μέγεθος της μύτης του και παραδέχθηκε...

Για πρώτη φορά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αναφέρθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο… μέγεθος της μύτης του και παραδέχθηκε...με χιούμορ, ότι έκανε επέμβαση. «Και βέβαια έκανα επέμβαση! Της έκανα αυξητική»! Την πάσα για την ερώτηση στον δημοσιογράφο της «Real», αν έκανε ποτέ πλαστική στη μύτη του, την έδωσε η αποκάλυψη του καλλιτέχνη ότι θεωρεί τους στίχους του τραγουδιού του «Σφεντόνα» αυτοβιογραφικούς. «Γεννήθηκα σ' ένα χωριό, Τετάρτη μεσημέρι. Γιατρός δε με ξεπέταξε μα μιας μαμής το χέρι. Οι συγγενείς μαζεύτηκαν από νωρίς στο σπίτι. Πώς είναι έτσι το παιδί και τι μεγάλη μύτη».
Με έκδηλη τρυφερότητα αναφέρθηκε παράλληλα και στα παιδικά του χρόνια στο χωριό «Εγώ, μικρός, ήμουν ψωνάρα. Ήμουν άρτιος κατασκευαστής χαρταετών και εφευρέτης ενός μηχανισμού φρεναρίσματος για ξύλινα πατίνια. Ζούσα σε ένα φτωχικό χωριό. Στην Αθήνα ήρθα 8 χρονών και αυτό που έκανε εντύπωση ήταν όταν είδα πρώτη φορά μοτοσυκλέτες, ποδήλατα και αυτοκίνητα. Στο χωριό δεν είχαμε ούτε ποδήλατα, ούτε δρόμο». Όσο για την πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν ιδιαίτερα περιγραφικός. Μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε στο χωριό, στη δεκαετία του '50, η μόνη επαφή με την τέχνη, πέρα από τις φωνές των πουλιών και τους ήχους της φύσης, ήταν το τραγούδισμα. Μαζευόταν κάποιοι κάτοικοι του χωριού για να καθαρίσουν καλαμπόκι, όλοι μαζί στο ένα σπίτι τη μια μέρα, στο άλλο την άλλη, δημιουργώντας άρρηκτους δεσμούς... ήταν ένας σπουδαίος τρόπος ζωής. Εκεί, ανακάλυψα ότι με μαγεύει να ακούω τη μάνα και την αδελφή μου να τραγουδάνε. Και ο αντίκτυπος ήταν να τραγουδήσω κι εγώ». Γεμάτος ειλικρίνεια μίλησε και για τη στιγμή που συμβουλεύτηκε ειδικό: «Όταν φτάνεις σε ένα σημείο και όλοι προσδοκούν από σένα, σε «θεοποιούν», δυο δρόμους έχεις: ή να τρελαθείς ή να προσγειωθείς. Έχω ζήσει πολύ θαυμασμό και αγάπη -που είναι το πιο δύσκολο μείγμα. Δεν είναι εύκολο να το κουβαλάς, είναι απάνθρωπο, δηλαδή πέραν των δυνατοτήτων ενός ανθρώπου. Σε θαυμάζουν, σε αγαπούν , σε εμπιστεύονται. Για να μην τους δυσαρεστήσεις προσπαθείς να συναντηθείς με την "εικόνα" σου, αλλά δεν βγάζει το μονοπάτι πουθενά -διότι αρχίζεις και χτυπιέσαι με τον εαυτό σου. Δε γίνεται να ζήσεις έτσι. Πρέπει να απελευθερωθείς και να καταλάβεις ότι δεν είσαι ο ήρωας των τραγουδιών που ερμήνευσες. Το λέω ανοιχτά , για να καταλάβουν κάποιοι ότι δεν είναι απαγορευτικό να ζητάς τη βοήθεια των ειδικών».

Πληροφορίες: real.gr