Από τον Αντώνη Κακαρά. Τον θυμούνται πολλοί γονατισμένο στο δάπεδο να ξύνει μ’ ένα κουτάλι το μωσαϊκό να το ετοιμάσει για πλύσιμο. Βιαζό...
Από τον Αντώνη Κακαρά.
Τον θυμούνται πολλοί γονατισμένο στο δάπεδο να ξύνει μ’ ένα κουτάλι το μωσαϊκό να το ετοιμάσει για πλύσιμο. Βιαζόταν γιατί είχε έρθει ο καινούργιος κι έπρεπε να οργανώσουν το χώρο, να βάλουν τα χρειαζούμενα, κουβέρτες, μια πετσέτα, μια καρέκλα με ακουμπιστήρι για το διάβασμα...τέτοια δηλαδή. Το ίδιο μεσημέρι να τον υποδέχεται στην κολεκτίβα τους (ήταν η βδομάδα με τη βάρδια του... γι’ αυτό) στην τιμητική εκδήλωση-γεύμα της πρώτης μέρας εισόδου του αλλουνού στην πτέρυγα, αργότερα να τον ενημερώνει, να τον εμψυχώνει και...
Κάποτε στα χρόνια που τα ‘παν της μεταπολίτευσης και τα φόρτωσαν τώρα μ’ ευθύνες, ν’ ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες του Συμβουλίου της Επικρατείας τρέχοντας (πώς άντεχε έτσι;) να υπερασπιστεί, να προλάβει, να διασώσει ό,τι μπορούσε... τον θυμάμαι τα μεσημέρια μ’ ένα σουβλάκι στο γραφείο τους με το Στάθη το Γιώτα, τον Κώστα τον Ανδρουτσόπουλο, ήταν κι ο Παναγιώτης ο Κρητικός εκεί μαζί και τότε και μια ζωή μετά ... ύστερα ...έκανε τις επιλογές του τίμια και με συνέπεια στα πιστεύω του...
Χρόνια καθαρών προοπτικών και ερμηνειών για τον καθένα που ‘θελε από το μετερίζι του να παλέψει για το δίκιο, χρόνια αγώνα χωρίς αμφιβολίες όπως κατέληξε να ‘ναι με πίκρα για πολλούς...
Ορθός ο Λεφτέρης ο Βερυβάκης, πεθυμώντας να ‘ναι χρήσιμος στους πολλούς... τελευταία κοίταζε κι άκουγε απορώντας, αντρόπιαστος έφυγε, καλά τα τελέματά του, πάει να πει του χαρίστηκε η φύση!
Άντε στο καλό Λεφτέρη, σου χρωστάνε δε χρωστάς...
http://kakaras.wordpress.com/
Κάποτε στα χρόνια που τα ‘παν της μεταπολίτευσης και τα φόρτωσαν τώρα μ’ ευθύνες, ν’ ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες του Συμβουλίου της Επικρατείας τρέχοντας (πώς άντεχε έτσι;) να υπερασπιστεί, να προλάβει, να διασώσει ό,τι μπορούσε... τον θυμάμαι τα μεσημέρια μ’ ένα σουβλάκι στο γραφείο τους με το Στάθη το Γιώτα, τον Κώστα τον Ανδρουτσόπουλο, ήταν κι ο Παναγιώτης ο Κρητικός εκεί μαζί και τότε και μια ζωή μετά ... ύστερα ...έκανε τις επιλογές του τίμια και με συνέπεια στα πιστεύω του...
Χρόνια καθαρών προοπτικών και ερμηνειών για τον καθένα που ‘θελε από το μετερίζι του να παλέψει για το δίκιο, χρόνια αγώνα χωρίς αμφιβολίες όπως κατέληξε να ‘ναι με πίκρα για πολλούς...
Ορθός ο Λεφτέρης ο Βερυβάκης, πεθυμώντας να ‘ναι χρήσιμος στους πολλούς... τελευταία κοίταζε κι άκουγε απορώντας, αντρόπιαστος έφυγε, καλά τα τελέματά του, πάει να πει του χαρίστηκε η φύση!
Άντε στο καλό Λεφτέρη, σου χρωστάνε δε χρωστάς...
http://kakaras.wordpress.com/
.jpg)
.JPG.webp)
Εσύ ρε Αντώνη πάλεψες πολύ στο Β' Κλάδο, στο περίεργο μετερίζι αυτό, για το δίκιο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλεψες για το δίκιο, ρε Αντώνη?
Αφού δεν τρέπεσαι...
αυτόν τουλάχιστον τον ήξερε..ο θυρωρός
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλλάδα χρωστά πολλά στο Λευτέρη Βερυβάκη:
ΑπάντησηΔιαγραφή•Χρωστά τη στήριξη της ελπίδας των Ελλήνων για την αποτίναξη της 7χρονης δικτατορίας. (Ο εισαγγελέας Ι. Λιαπής του στρατοδικείου ζήτησε την εις θάνατον καταδίκη του. Το στρατοδικείο επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης).
•Χρωστά την ΈΝΤΙΜΗ διαχείριση των οικονομικών του κράτους σε όσα Υπουργεία διετέλεσε ως Υπουργός.
•Χρωστά τα άγρια και εξαντλητικά ξενύχτια για να προωθήσει τα θέματα των Υπουργείων.
•Χρωστά την κοινωνική ασφάλιση που σήμερα μεθοδικά ξηλώνεται.
•Χρωστά την προβλεπτικότητα των επερχόμενων εθνικών κινδύνων.
•Χρωστά την υποστήριξη των εθνικών θεμάτων, με διαρκή παρουσία στα διεθνή φόρα.
•Του χρωστά, του χρωστά, του χρωστά….
Δεν ζήτησε ποτέ να «λάβει» και οπωσδήποτε δεν υποχώρησε ποτέ στις απόψεις του για να «λάβει».
Υπήρξε άξιος της πατρίδας και της Δημοκρατίας.
Αιωνία η μνήμη του.
Σαν σήμερα το 1968 έγινε η απόπειρα των Αλ. Παναγούλη και Λευτ. Βερυβάκη τυραννοκτονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιμένω να δω αν τα ΜΜΕ θα ευκαιρήσουν να ασχοληθούν!