Στάσου, αδέρφι, γιατί μπερδεύτηκα… (περί Βούλας)

Στάσου, αδέρφι, γιατί μπερδεύτηκα. Θέλουμε τη Βούλα Παπαχρήστου στο Λονδίνο ή θέλουμε να αποχωρήσει ολόκληρη η ελληνική αποστολή λόγω του...

Στάσου, αδέρφι, γιατί μπερδεύτηκα. Θέλουμε τη Βούλα Παπαχρήστου στο Λονδίνο ή θέλουμε να αποχωρήσει ολόκληρη η ελληνική αποστολή λόγω του τουίτ φέικ της Γερμανίδας σημαιοφόρου; Να πάμε ή να μείνουμε εδώ; Δεν ξέρω πια που να κάνω like, γαμώτο…
Με το που έσκασε το θέμα ήμουν κατά της Βούλας γιατί το τουίτ μου φάνηκε ρατσιστικό. Μετά τάχθηκα υπέρ της Βούλας γιατί την έκοψε ο αδέκαστος με το αδήλωτο εκατομμύριο. Μετά τα ‘βαλα πάλι με τη Βούλα γιατί θα έπρεπε να προσέχει τα κόπι-πέιστ. Ύστερα στάθηκα πάλι στο πλευρό της Βούλας γιατί και οι Γερμανοί κάνουν ρατσιστικά σχόλια εναντίον μας αλλά εμείς κάναμε μούγγα… Επί της ουσίας ποιος ασχολείται;
Νομίζω ότι αυτές τις μέρες ζήσαμε και το πικ της μεταπολιτευτικής ξεφτίλας: οι «υπέρμαχοι» της ανεκτικής κοινωνίας δεν ανέχονται πια ούτε το χαβαλέ, έχουν φέρει τον κόσμο σε πλήρη σύγχυση που δεν ξέρει τι να πιάσει και τι ν’ αφήσει. Διαβάζοντας post στο ίντερνετ, θαρρείς και θα βγουν από το laptop να σου χιμήξουν γιατί δεν πιστεύουν αυτό που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να πιστεύεις. Για την εξαθλίωση στην οποία μας οδηγούν δεν κατεβαίνουμε ούτε πλατεία, αλλά για τη Βούλα η οποία, όπως λέει, χωρίς να σκεφτεί έκανε κόπι πέιστ κάτι με το οποίο γέλασε, είμαστε έτοιμοι να σφαχτούμε… (το τουίτερ, κορίτσι μου, είναι σα να περπατάς στο δρόμο και να φωνάζεις)
Αυτό δεν είναι ούτε εθνικισμός, ούτε προδευτισμός. Είναι παροξυσμός. Ο πρώτος facebook εμφύλιος είναι γεγονός. Για μια μ@λ@κί@ που δεν είχε καν συνέπεια… Όρσε μας!

Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος