ΦΥΓΑΝ ΜΑΖΙ...

Κείμενο – φωτογραφία:  Γιώργος Χρηστινίδης ,  gchristi@phyed.duth.gr Τον καιρό της ευημερίας σ’ εκείνον το χώρο της είχε πει γι...

Κείμενο – φωτογραφία: 

Γιώργος Χρηστινίδης, 

gchristi@phyed.duth.gr

Τον καιρό της ευημερίας σ’ εκείνον το χώρο της είχε πει για πρώτη φορά πως την αγαπούσε. Πήγαιναν συχνά για ένα καφέ, για ένα τσιπουράκι ή έστω για περίπατο. Αργότερα έκαναν πάρτι εκεί, τα οποία στήνονταν στη στιγμή, για ψύλλου πήδημα, καλώντας φίλους από τα κινητά τους τηλέφωνα, που κατέφθαναν με τ’ αυτοκίνητά τους, φέρνοντας ο καθένας το κατιτίς του. Συνήθως κατέληγαν να κάνουν μπάνιο όλοι μαζί γυμνοί κάτω από το φεγγαρόφωτο. Εκεί του ανακοίνωσε την είδηση ότι ήταν έγκυος για πρώτη φορά. Ακόμη ακόμη εκεί πρόλαβε να πετάξει και χαρταετό – μια και μοναδική φορά – με το γιο του τέσσερα χρόνια αργότερα.
Τον καιρό της κρίσης αυτά έφυγαν. Πρώτα έφυγαν τα πάρτι και τα βραδινά μπάνια. Μετά έφυγαν οι καφέδες και τα τσίπουρα κι αργότερα και οι περίπατοι. Τέλος, έφυγαν τα αυτοκίνητα και τελευταία τελευταία τα κινητά τηλέφωνα. Ο χώρος εγκαταλείφθηκε, ρήμαξε…
Μερικά χρόνια μετά η τηλεόραση ανακοίνωσε πως η κρίση εξαφανίσθηκε, τόσο ξαφνικά όπως εμφανίσθηκε. Τα κινητά τηλέφωνα επανήρθαν πρώτα πρώτα (άλλωστε ήταν πολύ smart) κομίζοντας νέες υποσχέσεις για μια χαρούμενη ζωή γεμάτη «επικοινωνία». Αργότερα ήρθαν τ’ αυτοκίνητα. Κάποιες νέες συσκευές έκαναν την εμφάνισή τους αμέσως μετά. Ήταν απροσδιόριστες ως προς τη λειτουργικότητά τους, αλλά εντελώς «αναγκαίες» για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Όλα σιγά σιγά επανέρχονταν φέρνοντας το καινούριο, το μοντέρνο, το τεχνολογικά προηγμένο… φέρνοντας τη λήθη…
Μόνο εκείνα τα καφεδάκια, τα τσιπουράκια και τα βραδινά μπανάκια στο φεγγαρόφωτο δεν επανήλθαν. Χάθηκαν σιγά σιγά, αλλά με μια βεβαιότητα ανυπόφορη… Μάταια τα περίμεναν κάποιοι. Έφυγαν μαζί με την κρίση… ή μήπως… η κρίση δεν είχε φύγει ακόμη;