Ο ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρας, η 3η Σεπτέμβρη-ΠΑΣΟΚ και ο κ. Δελαστίκ

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος Τον κύριο Δελαστίκ δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά τον εκτιμώ ως διακεκριμένο ...

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Τον κύριο Δελαστίκ δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά τον εκτιμώ ως διακεκριμένο και αξιοπρεπή δημοσιογράφο. Επέλεξα να σχολιάσω το άρθρο του με τίτλο Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει το… “όλον ΠΑΣΟΚ” της 6/9 στο Καφενείο μας, επωνύμως, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί τον σέβομαι για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω και δεύτερον, γιατί θέλω να δώσω την ευκαιρία σε όποιον άλλον θέλει να συμμετάσχει σ’ ένα διάλογο, επί ενός τόσο αμφιλεγόμενου θέματος όπως είναι το φαινόμενο Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι το θεωρούν μια πολιτική φούσκα και άλλοι προϊόν βαθύτερων διεργασιών, όπως νομίζω, αν κρίνω από τα συμφραζόμενα, πιστεύει ο κ. Δελαστίκ.

Κατ’ αρχήν, δεν βρίσκω κανένα σοβαρό σημείο “επαφής” μεταξύ ΠΑΣΟΚ-3ης Σεπτέμβρη- Α. Παπανδρέου και Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ. Απολύτως……

κανένα από κάθε άποψη.

Αν, ο κ. Δελαστίκ, θεωρεί ως τέτοιο την συγκυριακή (;) μετακίνηση ψηφοφόρων και κάποιων περιθωριακών στελεχών προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία αναφέρεται, δεν είναι αρκετό.

Η ιστορία της ΕΔΑ είναι διδακτική. Συνασπισμός αριστερών κομμάτων και Συνιστώσες κι’ εκεί, με πρωτοβουλία και υπόβαθρο το ΚΚΕ, ιδρύθηκε το 1951, όπου στις εκλογές του ιδίου χρόνου έλαβε το 10,6% των ψήφων και εξέλεξε 10 βουλευτές. Στις εκλογές του 1958 πήρε 24,4%, εξέλεξε 78 βουλευτές και αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση. Διαλύθηκε το 1967 από την χούντα, αφού προηγουμένως είχε γευθεί την αξιοπιστία του πρώτου διδάξαντα τον Παπανδρεϊσμό (είναι κι’ αυτή μία σχολή – πως να το κάνουμε) Γεώργιο Παπανδρέου, στις εκλογές του 1963. Έτσι για την ιστορία θυμίζω, ότι τότε, ο “γέρος της Δημοκρατίας”, την είχε “σκάσει” της ΕΔΑ και παρά την προεκλογική συμφωνία τους, για κυβερνητική συνεργασία σε περίπτωση νίκης, προκήρυξε νέες το 1964, τις κέρδισε με 52.7% και μετά δεν την είχε ανάγκη πλέον.

Επανέρχομαι στο θέμα μας. Γράφει ο κ. Δελαστίκ: “Στη βαθύτατη κρίση που οδήγησε τα κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η μνημονιακή πολιτική, ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε με επιμονή ως φορέα διεξόδου από την κρίση, την ενότητα της Αριστεράς. Όλα τα κόμματα της Αριστεράς αρνήθηκαν την πρότασή του”, την οποία αρνήθηκαν ξανά αργότερα. Γιατί άραγε;

Προσέξτε επ’ αυτού κάτι διαβολικές συμπτώσεις. Ο Τσίπρας, αυτοβούλως, προβάλλεται ως κληρονόμος της ιδρυτικής Διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη 1974 (Γ.Δελαστίκ). Το ΠΑΣΟΚ ως διάδοχος της Έν.Κέντρου, δηλαδή ο Ανδρέας και ο Γεώργιος Παπανδρέου, στο παρελθόν, είχαν θάψει την Αριστερά. Αυτά δεν τα έχει, προφανώς, ξεχάσει η Αριστερά. Γιατί να ξαναπέσουν στην παπανδρεϊκού τύπου παγίδα; Επειδή τώρα εμφανίζεται υπό τον μανδύα Αλέξη Τσίπρα; Μα κάτω από αυτόν τον μανδύα κρύβεται το 15% των ΠΑΣΟΚων, (Γ.Δελαστίκ) δηλαδή πάνω από μισό της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί να μην αρνηθεί η Αριστερά, λοιπόν;

Και γιατί κ. Δελαστίκ μου η “ενότητα της Αριστεράς”, είναι “φορέας διεξόδου από την κρίση”; Το μόνο συγκεκριμένο που έχουμε ακούσει απ’ αυτούς επί του θέματος, είναι η θέση του εκπροσώπου του κόμματος κ. Λαφαζάνη ότι “… μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας δεν είναι κατ’ ανάγκην καταστροφική” και τίποτ’ άλλο. Τι άλλο φέρει ο φορέας αυτός που να είναι διέξοδος; Έχουν κάτι άλλο, ποιο συγκεκριμένο στο μυαλό τους; Γιατί τέτοια, από την εποχή του αξέχαστου Αντρέα και μέχρι του κ.Γιώργου Παπ. έχουμε ακούσει τόσα – μέχρι ότι θα μας κάνει Δανία του Νότου, ακούσαμε, αλλά τελικά γίναμε Αφρικανικός Βορράς.

Τέλος, συμφωνώ με τον κ.Δελαστίκ στην διαπίστωση ότι “Αντί να επιδιώξει (ο κ.Τσίπρας) να πείσει την εναπομείνασα βάση του ΠΑΣΟΚ για την ορθότητα της γραμμής ΣΥΡΙΖΑ… θέλει να απευθυνθεί στους ΠΑΣΟΚτζήδες… μέσα από την πολιτική παράδοση του ΠΑΣΟΚ…” δηλαδή, κατά την δική μου ελεύθερη ερμηνεία, θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ, γιατί σήμερα είναι απλώς… συνιστώσες, δηλαδή μια παραλλαγή της Ένωσης Κέντρου, με πολύ παπ-ανδρεϊσμό, αλλά ως απομίμηση ΠΑΣΟΚ, με πολύ αμφίβολο μέλλον.

Υ.Γ.1 Η πρόταση που αναφέρεται ο Δελαστίκ στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών ότι “Πρόκειται για κοσμογονική κυριολεκτικά αλλαγή στον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων της Αριστεράς, με κατακλυσμιαίες συνέπειες”, μου θύμισε το έργο “Παρασκευή και 13”, που από ταινία τρόμου σήμερα την “απολαμβάνουν”, ακόμα και τα παιδιά κάτι σαν… μπλακ χιούμορ. Αλήθεια τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην Αριστερά; Ο Αλέξης Τσίπρας ως ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν της φτάνει;

Υ.Γ.2 Μόλις προ ολίγου διάβασα ότι ο κ. Τσίπρας σε σχετική συζήτηση και απευθυνόμενος προς τον Υπουργό Οικονομικών ο οποίος την περασμένη εβδομάδα είχε πει ότι “δεν έχουμε γίνει και Αργεντινή”, είπε: “Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή, όπως είχατε πει, γιατί πέρασαν δυσκολίες αλλά τα κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους, αλλά εσείς μα οδηγείται σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, θα είμαστε υποτελείς”. Τα είπε αυτά γιατί, προφανώς, δεν γνωρίζει τι γίνεται τώρα στην Αργεντινή. Και αυτό που γίνεται δεν ταιριάζει καθόλου με το “μακάρι” του κ. Τσίπρα. Μήπως όμως και ο αξέχαστος Ανδρέας… ακριβολογούσε; Έτσι, άλλωστε, έτσι είχε διώξει και τις Αμερικάνικες βάσεις από την Ελλάδα και έτσι είχε γίνει και τρεις φορές πρωθυπουργός μας. Άλλο όμως το πρωτότυπο και άλλο οι απομιμήσεις…