Όταν η αναλγησία γίνεται σημαία.

Γράφει ο Γιώργος Νύκτας Είναι τραγικό επαίσχυντο και συνάμα πέρα για πέρα άδικο να καλούντα και πάλι για πολλοστή φορά οι εξαθλι...

Γράφει ο Γιώργος Νύκτας

Είναι τραγικό επαίσχυντο και συνάμα πέρα για πέρα άδικο να καλούντα και πάλι για πολλοστή φορά οι εξαθλιωμένοι πλέον  μισθωτοί και συνταξιούχοι να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος των νέων αιματηρών μέτρων, που επιβάλουν ο αδίστακτος και κυνικός Τομσεν σε συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση. Είναι απάνθρωπος και άδικος αυτός ο συνεχής και  ανελέητος διωγμός εναντίων των μισθωτών και των συνταξιούχων, λες και αυτοί ήταν που έπαιξαν στα ζάρια τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, λες και αυτοί καταχραστήκαν το δημόσιο χρήμα, λες και αυτοί ήταν οι μόνιμοι φοροφυγάδες, λες και αυτοί με τις πολιτικές τους οδήγησαν τη χώρα στο……

γκρεμό.

Είναι δείγμα κυβερνητικής αναλγησίας η μείωση της πενιχρής σύνταξης φιλοδώρημα του γέροντα με τα τόσα προβλήματα υγείας και επιβίωσης,  τώρα μάλιστα που η κοινωνική μέριμνα του κράτους για τους μη έχοντες είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αναλγησία είναι ακόμα να καλούνται οι άνεργοι  να πληρώνουν  φορολογικά χαράτσια, τη στιγμή που οι έχοντες και κατέχοντες στέλνουν στην εξουσία χαιρετίσματα από την Ελβετία.  

Μοιραίοι και άβουλοι οι κυβερνώντες ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή της κρίσης  όπου τσακίζονται τα μικρομεσαία εισοδήματα φαίνονται ανίκανοι να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, και ακόμα δείχνουν να μην έχουν την πολιτική βούληση να ακουμπήσουν την οικονομική ελίτ που χρόνια τώρα μένει στο απυρόβλητο. Σήμερα λοιπόν κάτω από την πίεση του παρανοϊκού Τομσεν ποιοι μένουν να πληρώσουν το λογαριασμό; Αυτοί που πλήρωσαν και χθες και Αυτοί που θα πληρώσουν και αύριο, δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, και οι άνεργοι βέβαια.

Τούτη η κυβέρνηση καθώς και προηγούμενες επειδή δεν μπορούσαν να χτυπήσουν το Γαϊδούρι χτυπούσαν πάντα το σαμάρι, χωρίς να νοιώθουν καμιά ντροπή και ενοχή   γι’αυτό. Τρανή απόδειξη όλων αυτών είναι η πρόσφατη έρευνα του πανεπιστήμιου του Σικάγου σχετικά με τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Σε 11,5 περίπου δις υπολογίζονται τα ανείσπρακτα φορολογικά έσοδα το χρόνο. Όσα δηλαδή ζητούν τώρα ο Τομσεν και η παρέα του από τους εξαθλιωμένους Έλληνες.  Και το πιθανότερο είναι ότι μπορεί να μην φτάναμε ποτέ στο μνημόνιο αν οι κυβερνήσεις είχαν πάρει νωρίτερα γενναίες αποφάσεις για την πάταξη  της φοροδιαφυγής. Όμως οι γενναίες αποφάσεις παίρνονται από γενναίους πολιτικούς.

Ίσως αν όλα αυτά συνέβαιναν σε μια άλλη ανεπτυγμένη χώρα όχι βέβαια Αφρικανική, μπορεί κάποιοι πολιτικοί να πήγαιναν σπίτι τους από ευθιξία και μόνο. Στην Ελλάδα όμως του 2012 αυτό είναι δύσκολο να συμβεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΥΚΤΑΣ

giorgosnuktas@hotmail.com