Εχει και για σένα μια θέση στον Παράδεισο. Εκτός κι αν...

  Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης. Οι μύθοι για μια αιώνια και ονειρική ζωή απολαύσεων δίχως κόπο (βλέπε: Κήποι των Απολαύσεων, ...

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης.

Οι μύθοι για μια αιώνια και ονειρική ζωή απολαύσεων δίχως κόπο (βλέπε: Κήποι των Απολαύσεων,  Μακάριοι Νήσοι, Παράδεισος, κ.λ.π.) υπάρχουν σε όλους τους λαούς του κόσμου και δείχνουν αυτήν τη νοσταλγία, την ισχυρότερη ίσως, του ανθρωπίνου γένους από την εποχή της ενσυνείδητης κατάστασης.

Το πόσο ισχυρή είναι αυτή η……

ανθρώπινη ανάγκη, φαίνεται και απ’ το γεγονός πως ενώ, ο ίδιος ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του «κάποιοι από εσάς που βρίσκεστε εδώ σήμερα θα δείτε την βασιλεία των ουρανών πριν πεθάνετε», παρότι έχουν περάσει 2000 χρόνια και η ημέρα αυτή δεν ήρθε  ακόμη (πάνω από 700 φορές έχει προαναγγελθεί η ημέρα αυτή μέχρι σήμερα από διάφορους ψευδοπροφήτες), δεν έχει κλονιστεί κατ’ ελάχιστον η πίστη των περισσοτέρων ανθρώπων.

Σε αντίθεση με όλους  εκείνους που έκαναν το λάθος να υποσχεθούν τον Παράδεισο πάνω στη γη και δεν μπόρεσαν να το αποδείξουν  μέσα σε τρεις γενιές(βλέπε Σοβιετική Ενωση), όλες σχεδόν οι θρησκείες τον υπόσχονται «μετά θάνατον», κι αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας τους. Κανείς νεκρός δεν ήρθε ποτέ από τον άλλο κόσμο για να το επαληθεύσει αλλά, το σημαντικότερο, ούτε και να το διαψεύσει, αφήνοντας την ελπίδα να αιωρείται σαν απόλυτη αλήθεια!

Η αστική τάξη, η κατά τον Κ. Μαρξ, «πιο επαναστατική τάξη στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους», εκείνη που δημιούργησε το αγοραίο καπιταλιστικό σύστημα, γνώριζε άριστα αυτήν την νοσταλγία των ανθρώπων, αλλά δεν έκανε το «λάθος»(γιατί δεν ήθελε) να την υποσχεθεί σε όλους, όπως έκανε ο Κομμουνισμός.

Αντιγράφοντας  το Χριστιανισμό, υποσχέθηκε τον Παράδεισο μόνο σε λίγους εκλεκτούς-ικανούς, όπου το ικανός δεν σημαίνει απαραίτητα και ενάρετος, όπως στο Χριστιανισμό.

Η φιλόσοφος Χάννα Αρεντ, μια από τις πιο ενορατικές παρατηρήτριες του 20ου αιώνα, πιάνοντας αυτό το νόημα του καπιταλισμού, έγραφε πριν 50 χρόνια,  «πολλές κυβερνήσεις ενεργούν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τίποτα να μην μπορεί να θεωρηθεί διαρκές, αξιόπιστο και προβλέψιμο, που θα μπορούσε να στηριχτεί κάποιος πάνω του. Μεταθέτουν τον τόπο λήψης των αποφάσεων εκεί όπου εκείνοι που επηρεάζονται απ’ αυτές δεν μπορούν να τις δουν ως αποφάσεις, αλλά ως τυφλό πεπρωμένο. Παρουσιάζουν το παιχνίδι των δυνάμεων της αγοράς ως το μοναδικό πρότυπο ζωής, επειδή και η ζωή βιώνεται ως παιχνίδι, και προβάλλουν ως υπέρτατο κριτήριο ευπρέπειας το σύνθημα: «Παίξτε σωστά το χαρτί σας».

Αυτό που η Αρεντ έγραψε κομψά, το είπε ωμά και εκ του ασφαλούς για τον ίδιο και την οικογένειά του, ένας Ελληνας εκπρόσωπος της νεοφιλελεύθερης σχολής, ο κος Ανδριανόπουλος.

«Η ταυτότητα της εποχής μας σημαδεύεται από την κυρίαρχη παρουσία του ρίσκου σε κάθε φάση της ζωής. Η αβεβαιότητα είναι η μόνη βεβαιότητα και οι πιθανότητες της επόμενης στιγμής είναι ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας. …Εφόσον λοιπόν αυτό θα είναι το μέλλον, καλό είναι να συνηθίσουμε να βλέπουμε την αβεβαιότητα σαν μια καθημερινή πλέον ρουτίνα ».

Αυτό το «παίξτε σωστά το χαρτί σας» και το «πάρτε τη ζωή σαν ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας», ώστε να βρεθείτε εσείς στον Παράδεισο και οι άλλοι στην Κόλαση, είναι τα δυο μυστικά όπλα του αγοραίου καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Κομμουνισμός, πέρα απ’ το λάθος του να υποσχεθεί τον Παράδεισο στη γη, πράγμα ανέφικτο μόνο σε μια χώρα, αγνοώντας προφανώς την αληθινή ανθρώπινη φύση του φθόνου και της πλεονεξίας, έκανε και το δεύτερο λάθος , να υποσχεθεί τον Παράδεισο σε όλους τους ανθρώπους.

Εκανε δηλαδή αυτό που δεν τόλμησε ούτε ο Χριστιανισμός παρά του ότι ο πυρήνας του είναι η «Διδασκαλία της Αγάπης προς όλους ακόμη και προς τους εχθρούς».

Ο Αγιος της Καθολικής Εκκλησίας, αυτός ο γνώστης της ανθρώπινης φύσης, ο Θωμάς ο Ακινάτης, έγραφε:«εμείς εκεί στον Παράδεισο θα παρακολουθούμε από ψηλά τους αμαρτωλούς που θα υποφέρουν στην κόλαση και θα ευφραίνεται η ψυχή μας»! Αυτή θα είναι και η μοναδική διασκέδαση στον Παράδεισο, αφού σύμφωνα με τις Γραφές, οι άνθρωποι εκεί «δεν θα γαμούσι ούτε θα εκγαμίζονται»(λόγια του Ιησού) αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού θα υμνολογούν διαρκώς τον Κύριο!

Αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης των περισσοτέρων ανθρώπων  αγνόησε ο κομμουνισμός. «Τι νόημα θα έχει να ζεις σε μια κοινωνία που δεν θα υπάρχουν φτωχοί και τι νόημα θα έχει να είσαι ενάρετος σε μια μετά θάνατον ζωή όταν όλοι θα είναι ενάρετοι και δεν θα υπάρχουν φτωχοί, ούτε αμαρτωλοί να βράζουν στα καζάνια της κολάσεως»; Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, οι λέξεις πλούσιος και ενάρετος δεν θα έχουν κανένα νόημα.

Πάνω σ’ αυτήν τη λογική στηρίζεται όλο το οικοδόμημα του Καπιταλισμού και του Χριστιανισμού με, μέχρι στιγμής, μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα είδωλα των νέων όλου του κόσμου και των Ελλήνων φυσικά, είναι σήμερα οι Στιβ Τζομπς, Λιονέλ Μέσι, Μητέρα Τερέζα, Ε. Μενεγάκη, κ.λ.π.

«Εχει λοιπόν μια θέση για όλους ο καπιταλιστικός Παράδεισος. Και τα τέσσερα δισεκατομμύρια των νέων όλου του κόσμου κάτω των τριάντα ετών μπορούν να γίνουν Στιβ Τζομπς, Λιονέλ Μέσι, Ε. Μενεγάκη, κ.λ.π., αρκεί να μην είναι βλάκες και ανίκανοι! Τόσο απλά είναι τα πράγματα στο αγοραίο καπιταλιστικό σύστημα. Οι κομμουνιστές τα περιπλέκουν όλα».