Τίποτα δεν έδωσε η Μέρκελ στον Σαμαρά

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ  Σκληρότερη και εξαιρετικά φειδωλή όχι μόνο στα χρήματα, αλλά ακόμη και στα λόγια συμπαράστασης που...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ 

Σκληρότερη και εξαιρετικά φειδωλή όχι μόνο στα χρήματα, αλλά ακόμη και στα λόγια συμπαράστασης που δεν κοστίζουν τίποτα αποδείχθηκε η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ κατά τη χθεσινή εξάωρη παραμονή της στην Αθήνα. «Ελπίζω και εύχομαι η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ» ήταν η πιο «υποστηρικτική» δήλωση της Μέρκελ. Τα ρήματα είναι προσεκτικά επιλεγμένα για να καθιστούν την υποστήριξη ιδιαιτέρως αποδυναμωμένη. «Ελπίζω» και «εύχομαι» – ούτε καν «επιθυμώ», «θέλω», «θα βοηθήσουμε», «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε» ή οτιδήποτε άλλο που υποδηλώνει βούληση, απόφαση για δράση. Το μήνυμα είναι σαφέστατο: το Βερολίνο δεν υπόσχεται τίποτα! Θα παρακολουθεί με αυστηρό βλέμμα κατά πόσο η κυβέρνηση Σαμαρά υλοποιεί τις εντολές που δίνουν οι Γερμανοί μέσω της τρόικας στο πλαίσιο του Μνημονίου που οδηγεί την ελληνική οικονομία στο βάραθρο και θα τιμωρεί την Αθήνα, αν αυτή δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα, το οποίο αν εφαρμόζει θα βυθίζει τη χώρα βαθύτερα στην ύφεση! Κυριολεκτικά μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για την Ελλάδα, αν συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια μνημονιακή πολιτική.

Ο Αντώνης Σαμαράς αλλιώς το είχε φανταστεί, προφανώς. Είχε την ελπίδα ότι η φραστική στήριξη της Μέρκελ για παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα ήταν σαφώς ισχυρότερη. Ετσι όπως το χειρίστηκε η Γερμανίδα καγκελάριος, καθόλου περισσότερο ενδυναμωμένος δεν είναι ο Ελληνας πρωθυπουργός μετά την επίσκεψη Μέρκελ. Εννοείται ότι διαψεύστηκαν παταγωδώς και τα στίφη των αφελών που είχαν πιστέψει ότι για να έρχεται η Μέρκελ στην Ελλάδα, σίγουρα φέρνει μαζί της και το… πακέτο των 31,5 δισ. ευρώ του δανείου. Ούτε ευρώ δεν έφερε!

Αυτό δεν σημαίνει ότι η δόση του δανείου δεν θα δοθεί. Το έχουμε γράψει και το επαναλαμβάνουμε: η δόση θα δοθεί επειδή η γερμανική καγκελαρία έχει αποφασίσει κατ’ αρχάς να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη σε αυτήν τη φάση, εκτός σοβαρότατου απροόπτου. Η δόση του δανείου όμως θα έρθει κατά τα τέλη Νοεμβρίου – αρχές Δεκεμβρίου, αφού οι δανειστές θα έχουν βγάλει πρώτα την ψυχή της κυβέρνησης Σαμαρά, αφού θα έχουν φέρει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στο «αμήν» και αφού θα έχουν λήξει κι άλλα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και θα πρέπει να πληρωθούν κι άλλοι τόκοι, με αποτέλεσμα να μην έχει περισσέψει σχεδόν τίποτα από τη δανειακή δόση για να διοχετευθεί στην πραγματική ελληνική οικονομία! Μόνο κεφαλαιακή αναπλήρωση των ελληνικών τραπεζών θα γίνει με τη δόση του δανείου, αλλά αυτή η επανακεφαλαιοποίηση δεν σημαίνει ότι ξαφνικά οι ελληνικές τράπεζες θα αποκτήσουν τέτοια ρευστότητα που θα πνίξουν στο χρήμα την αγορά. Σε καμία περίπτωση. Σχεδόν όλα τα δισεκατομμύρια της επανακεφαλαιοποίησης «θα μπουν στην άκρη» για να αποκτήσουν εκ νέου κεφαλαιακή επάρκεια βάσει των ευρωπαϊκών κανόνων οι τεχνικά «χρεοκοπημένες» ελληνικές τράπεζες και να μπορέσουν έτσι να δανείζονται πάλι στη διεθνή διατραπεζική αγορά.

Η επίσκεψη Μέρκελ και τα όσα είπε εδώ δεν άμβλυναν τα διαρκώς ογκούμενα αισθήματα εχθρότητας της πλειονότητας του ελληνικού λαού εναντίον της γερμανικής πολιτικής απέναντι στη χώρα μας. Δεν κέρδισε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή η καγκελάριος της Γερμανίας, αλλά δεν νομίζουμε ότι αυτό την ένοιαζε και πολύ ώστε να κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για να το πετύχει. Από την άλλη πλευρά, οι χθεσινές διαδηλώσεις της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα και του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια ενώθηκαν και συγκέντρωσαν γύρω στις 80.000 με 100.000 άτομα, από τα οποία γύρω στις 60.000 στην πορεία του ΠΑΜΕ που σαφώς κέρδισε τις εντυπώσεις και μπορεί δικαίως να υπερηφανεύεται ότι αυτό σήκωσε το βάρος της χθεσινής κινητοποίησης.

Συνολικά περίπου εκατό χιλιάδες άτομα συγκροτούν απλώς μια αξιοπρεπή συνήθη συγκέντρωση αυτή την εποχή. Υπολείπονται όμως σαφώς ενός πλήθους που θα «βούλιαζε» την Αθήνα και θα έστελνε ένα μήνυμα παλλαϊκής αντίθεσης του ελληνικού λαού προς την πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης – ένα μήνυμα το οποίο δεν θα μπορούσε να αγνοήσει κανείς.

Τελικά, η επίσκεψη Μέρκελ αποδείχτηκε ασήμαντη. Τόσο που η Ιστορία δεν θα καταδεχθεί να τη σημειώσει στις δέλτους της…