Μόνη λύση η σύμπραξη όλων για το καλό της Καστοριάς...

«Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο», λέει μία παροιμία του θυμόσοφου λαού μας. Με πόσο απλά, αλλά και τόσο σαφή λόγια, ο λα...

«Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο», λέει μία παροιμία του θυμόσοφου λαού μας. Με πόσο απλά, αλλά και τόσο σαφή λόγια, ο λαός πάντα έστελνε τα μηνύματα του. Ο καθένας από μόνος του έχει ένα πεπερασμένο όριο δυνατοτήτων, όλοι μαζί όμως μπορούν να καταφέρουν την υπέρβαση.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ελέω κρίσης αλλά και συγκυριών, η Καστοριά βιώνει πολύ κρίσιμες στιγμές. Ξεκίνησε με την τιμή στο πετρέλαιο θέρμανσης και συνεχίστηκε με το κλείσιμο του κέντρου νεοσυλλέκτων στο Άργος Ορεστικό και θα κορυφωθεί(;) με το αεροδρόμιο. Μέσα σε αυτά προσθέστε και το Κέντρο Ελληνικής Γούνας, το φορέα διαχείρισης της λίμνης και τις φήμες για τις συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολών του ΤΕΙ. Το μείγμα που προκύπτει είναι εκρηκτικό και σε συνδυασμό με την καλπάζουσα ανεργία μπορεί να είναι και καταστροφικό.
Οι εποχές δεν προσφέρονται για προσωπικές φιλοδοξίες, απαιτείται σύνεση και συναίνεση για να μπορέσει να ορθοποδήσει αυτός ο τόπος. Απαιτεί πολλούς στρατιώτες, του κοινού σκοπού, και λίγους στρατηγούς.Αυτοί οι οποίοι έχουν κληθεί να μας εκπροσωπούν πρέπει να βάλουν κάτω το προσωπικό τους εγώ, τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και να συνδράμουν όλοι για το κοινό καλό. Δεν έχει σημασία ποιος θα «καρπωθεί» το αποτέλεσμα αφού θα είναι για το καλό της Καστοριάς. Εξάλλου, όλοι ανεξαιρέτως, δηλώνατε πριν εκλεγείτε ότι η εκλογή σας δεν αποτελεί αυτοσκοπό και ότι πάνω από όλα βάζετε την Καστοριά.
Ήρθε η ώρα να το κάνετε πράξη. Ήρθε η ώρα να αποδείξετε, στους εαυτούς σας πρώτα, ότι όλα όσα λέγατε τα πιστεύατε. Ο κόσμος αγωνιά, ο κόσμος φοβάται, τους περισσότερους από εσάς δεν σας έχει εμπιστοσύνη, μπορείτε να του αλλάξετε γνώμη, τώρα στα δύσκολα.
Πρέπει να αποκτήσουμε μία φωνή και αυτό δεν είναι πλέον ευχή, αλλά απαίτηση. Αν κάτι μπορεί να σωθεί, μπορεί μόνο με κοινή πορεία. Ας παραμερίσουμε τις διαφορές μας (τι διαφορές άραγε μπορεί να υπάρχουν όταν διακυβεύεται το μέλλον ενός τόπου).
Όλοι σας είστε «προσωρινοί» στους θώκους σας, τιμείστε τους για να σας τιμήσουν ξανά οι πολίτες. Κι αν για κάποιους δεν υπάρχει «πατρίδα» σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο, ας θυμηθούν, φέτος που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια του Μακεδονικού αγώνα, ότι αν δεν υπήρχαν κάποιοι ήρωες να θυσιαστούν για την πατρίδα αυτοί δεν θα μπορούσαν να λένε τις αμπελοφιλοσοφίες τους σήμερα.
Ε ναι, κάποιοι πιστεύουμε σε πατρίδες και λέμε δυνατά πως είμαστε Καστοριανοί, Μακεδόνες και πάνω από όλα Έλληνες.