Ερχονται φουρτούνες στον Λευκό Οίκο

Οι δύο υποψήφιοι χρυσώνουν το χάπι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στους Αμερικανούς το ντιμπέιτ ...

Οι δύο υποψήφιοι χρυσώνουν το χάπι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ

Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στους Αμερικανούς το ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων για την εξωτερική πολιτική

 

Ο νικητής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου έχει να χειριστεί «σκληρά» προβλήματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής που κανένας προκάτοχός του δεν αντιμετώπισε. Η πολιτική και η τακτική που θα ακολουθήσει θα έχουν αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο γιατί η Αμερική είναι η παγκόσμια υπερδύναμη.
Η Μέση Ανατολή κάθε άλλο παρά έχει ηρεμήσει - μάλιστα ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία άπλωσε τα σύννεφα πολύ πέρα από τα σύνορα της χώρας - και η Αραβική Ανοιξη αναδεικνύεται μάλλον σε απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα. Ο ακραίος ισλαμισμός πάντοτε θρέφει την τρομοκρατία - την υπ’ αριθμόν 1 απειλή για την Αμερική - και η προγραμματισμένη για το 2014 ολοκληρωτική αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν προοιωνίζεται ένταση και αλλαγές ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή του οι οποίες θα ενοχλήσουν σοβαρά τους συμμάχους της Αμερικής, χωρίς η ίδια να μπορεί να παρέμβει.

Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν εξακολουθεί να παραμένει απειλητικό και, υπό την πίεση του Ισραήλ, να οδηγεί περίπου σε αδιέξοδο τους χειρισμούς του Λευκού Οίκου και ο «διεθνής παράγων Κίνα» είναι πάντοτε για την Ουάσιγκτον «ένα πολύπλοκο, αρκετά μυστηριώδες πρόβλημα», όπως το βλέπει ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Με την Ευρώπη σε μακροπρόθεσμη οικονομική και διαρθρωτική κρίση και το ΝΑΤΟ σε προβληματικό εκσυγχρονισμό της πανοπλίας του και της δογματικής στρατηγικής του, ο αμερικανός πρόεδρος στην τετραετία της θητείας του θα έχει πολύ ασθενέστερη υποστήριξη από σύμμαχες χώρες και διεθνείς οργανισμούς από εκείνη που διέθεταν οι προηγούμενοι πρόεδροι.

Φυσικά, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο Ρεπουμπλικανός αντίπαλός του Μιτ Ρόμνεϊ στο ντιμπέιτ της περασμένης Δευτέρας με θέμα αποκλειστικά την εξωτερική πολιτική που θα ασκήσουν προσπάθησαν να χρυσώσουν το χάπι. Και οι δύο διακήρυξαν ότι κεντρικός στόχος της πολιτικής τους θα είναι η σταθεροποίηση της «ηγετικής θέσης της Αμερικής» στον κόσμο - ο Ρόμνεϊ με διόγκωση της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ, ο Ομπάμα με ενίσχυση της οικονομίας και αναβάθμιση της Παιδείας και της έρευνας. Το γεγονός ότι περισσότεροι Αμερικανοί παρακολούθησαν τους δύο αγώνες μπέιζμπολ που μετέδιδαν οι τηλεοράσεις την ώρα του ντιμπέιτ από όσοι τους δύο υποψηφίους δείχνει ότι οι επαγγελίες τους δεν κινούν το ενδιαφέρον.

Αλλωστε, δεν είναι οι πρόεδροι που χαράσσουν και καθορίζουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική και οι Αμερικανοί σήμερα το γνωρίζουν. Το Κογκρέσο, όπου Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί Συντηρητικοί είχαν την πλειοψηφία τα τελευταία δύο χρόνια, αρνήθηκε να εγκρίνει πέντε πολιτικές πρωτοβουλίες, μέτρα και προγράμματα του Ομπάμα που αφορούσαν τις σχέσεις με την Κίνα, με τη Ρωσία, ακόμη και με τη «φίλη» Αργεντινή. Και ήταν ο πρόεδρος των αμερικανικών τραπεζών ο οποίος, τον Μάρτιο του 2011, ζήτησε - και εξασφάλισε - να μην επιβάλλονται «οικονομικοί ή άλλου είδους αποκλεισμοί» στα τάνκερ που «μεταφέρουν πετρέλαιο (σ.σ. από το Ιράν) σε τρίτες χώρες», κατά παράβαση των κυρώσεων που δρομολόγησε ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα.

Μπαράκ Ομπάμα
Συνταγή «ελεγχόμενων ανοιγμάτων»  Στην Ουάσιγκτον, σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στο Πεκίνο και στο Νέο Δελχί θεωρούν βέβαιο ότι ο Μπαράκ Ομπάμα αν επανεκλεγεί (την περασμένη Τετάρτη δύο δημοσκοπήσεις το θεωρούσαν βέβαιο, αλλά μία έδινε το Οβάλ Γραφείο στον Μιτ Ρόμνεϊ) θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική που ακολούθησε από το 2009, ίσως με δυναμικότερη αεροναυτική παρουσία στον ευρύτερο χώρο της Ασίας – Ειρηνικού Ωκεανού. Το επιτελείο του Ομπάμα προβλέπει «ελεγχόμενα ανοίγματα» προς τους Αδελφούς Μουσουλμάνους με την ελπίδα «να περιοριστεί η επιρροή των ισλαμιστών και να ενισχυθεί η ασφάλεια του Ισραήλ», έγραψαν οι «New York Times». Την «ασφάλεια» και της Ιαπωνίας θα επιδιώξει να κατοχυρώσει ο Ομπάμα, όχι μόνο με στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στην περιοχή αλλά και «με μια στρατηγική προσέγγισης και συνεργασίας με την Κίνα, η οποία θα αποδώσει οφέλη σε όλα τα κράτη της Απω Ασίας (…) συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, ακόμη και της Βόρειας Κορέας» («New Yorker»). Πιθανή διάδοχος της Χίλαρι Κλίντον θεωρείται η Σούζαν Ράις, μέλος του στενού Προεδρικού Συμβουλίου και αντιπρόσωπος της Αμερικής στον ΟΗΕ. 

Μιτ Ρόμνεϊ
Κολλημένος στον Ψυχρό Πόλεμο
Η προεκλογική εκστρατεία του Μιτ Ρόμνεϊ, τα άρθρα, οι δηλώσεις του και οι δηλώσεις των στενών συνεργατών του, δεν έχουν καμία σχέση με το «ήπιο, συνεργάσιμο και αγαθό» πρόσωπο που έδειξε στο τελευταίο ντιμπέιτ. Και μόνο το γεγονός ότι επανειλημμένως χαρακτήρισε τη Ρωσία «υπ’ αριθμόν ένα εχθρό» της Αμερικής, ότι «υποσχέθηκε» να ολοκληρώσει και να ενισχύσει την αντιπυραυλική «ασπίδα» πέριξ της Ρωσίας, ότι δήλωσε πως «δεν θα επιτρέψει» (!) στην Κίνα να αμφισβητήσει «τα αμερικανικά δικαιώματα» (American rights) στα ανοικτά της Ιαπωνίας και των αμερικανικών κτήσεων στον Ειρηνικό, όπως και η διακήρυξή του ότι θα ακυρώσει τις περικοπές των στρατιωτικών κονδυλίων που δρομολόγησε για τη δεκαετία ο Ομπάμα - 1 τρισ. δολάρια και πλέον - αποκαλύπτουν έναν πολιτικό ο οποίος «εξακολουθεί να ζει στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου», όπως σημείωσαν δεκάδες σχολιαστές.

Είναι τόσο εξωπραγματική μια τέτοια πολιτική που προκαταβολικά η άκρως φιλική του «Wall Street Journal» αναγνωρίζει ότι είναι δύσκολο να υλοποιηθεί επειδή, εκτός από την «αναμενόμενη αντίδραση» της Κίνας κ.ά., «υπάρχει πάντα το σκληρό οικονομικό πρόβλημα» στην Αμερική.

Σχόλια αναγνωστών (0)