Η αρχή του Pareto...

Γράφει η Ειρήνη Ρηγοπούλου Η αρχική παρατήρηση του Pareto στις αρχές του 20ού αιώνα αφορούσε την τότε κατανομή του πλούτου στην Ιτ...

Γράφει η Ειρήνη Ρηγοπούλου

Η αρχική παρατήρηση του Pareto στις αρχές του 20ού αιώνα αφορούσε την τότε κατανομή του πλούτου στην Ιταλία, καθώς το 80% του συνολικού πλούτου το απολάμβανε το 20% του πληθυσμού. (Άραγε πώς επιβεβαιώνεται ή διαφοροποιείται το ποσοστό αυτό στην Ελλάδα του σήμερα;)

Αυτό όμως που έκανε γνωστό και διαχρονικά σημαντικό το αξίωμα αυτό είναι το ότι όπου και αν διερευνήθηκε, επιβεβαιώθηκε! Και αυτό αφορά πολλούς και διαφορετικούς τομείς, π.χ. στο πλαίσιο της κοινωνιολογίας και ειδικά στη σχέση των εγκληματιών με τα διαπραττόμενα εγκλήματα. (Άραγε στην Ελλάδα του σήμερα επιβεβαιώνεται ως προς τα κοινά-ποινικά αδικήματα ή και ως προς τα …πολιτικά «εγκλήματα»;) Επίσης στο χρηματοοικονομικό τομέα 20% των hedge funds επενδύουν το 80% των χρημάτων, και φυσικά οι περισσότεροι αναγνώστες αυτής της στήλης έχουν ακούσει τουλάχιστον κάποια στιγμή ότι το 20% των πελατών ευθύνεται για το 80% του τζίρου!
Αυτή η γενικευμένη εφαρμογή του αξιώματος μάς παρακινεί να διερευνήσουμε ο καθένας μας κατά πόσο ισχύει το αξίωμα σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς μας. Αλλά εγώ προτείνω να ασχοληθούμε (και) με το υπόλοιπο 80%: Πράγματι, αν το 20% του χρόνου που ασχολούμαστε με κάτι είναι υπεύθυνο για το 80% του παραγόμενου αποτελέσματος, τι κάνουμε με το υπόλοιπο 80%;
Αν το 20% των συνεργατών μας αποδίδουν το 80% της ομάδας ή του συνολικά παραγόμενου έργου, τι κάνουμε και πώς διαχειριζόμαστε το υπόλοιπο 80%;
Το 80% του χρόνου, το 80% των υλικών πραγμάτων που αποκτούμε, το 80% των χρημάτων που επιδιώκουμε να έχουμε, το 80% των σκέψεών μας; Το 80% της τροφής ή το 80% των δραστηριοτήτων μας και των τρόπων με τους οποίους περνάμε τη ζωή μας;
Φυσικά, το πρώτο που αξίζει τον κόπο να αναλογιστεί ο καθένας μας είναι ποιο είναι το πραγματικό 100% σε καθετί που απαιτεί την ενέργειά μας: χρόνος – χρήμα – υλικά αγαθά – συναισθηματικές επενδύσεις σε σχέσεις, φιλίες, ανθρώπους…
Επίσης, αναρωτιέμαι: Συμπεριφερόμαστε έτσι ώστε να σεβόμαστε και να μην επιβαρύνουμε το 100% των άλλων; Και επίσης, ο τρόπος με τον οποίο συνεργαζόμαστε, εργαζόμαστε, σχετιζόμαστε, ζούμε, είναι τέτοιος ώστε εμείς να συγκαταλεγόμαστε στο 20% ή μήπως όχι; Ας αναρωτηθούμε την επόμενη φορά που συμμετέχουμε σε ένα meeting: Ποια η συνεισφορά μας στο αποτέλεσμα της συνάντησης εκείνης;