Ένας διάλογος ως αφορμή υπέρβασης του συλλογικού μας «Εγώ»

Φαντάζει λυπηρό, στα όρια της τραγικότητας, το γεγονός του απόηχου, μιας τόσο σημαντικής, εξαιρετικής και μοναδικής, στο είδος της διαλεκ...

Φαντάζει λυπηρό, στα όρια της τραγικότητας, το γεγονός του απόηχου, μιας τόσο σημαντικής, εξαιρετικής και μοναδικής, στο είδος της διαλεκτικής συνάντησης, όπως αυτής της Εκκλησίας με την αριστερά, να καταλήγει ως θέμα συζήτησης μόνο με βάση τη διευθέτηση τού οικονομικού σκέλους της μισθοδοσίας τού κλήρου. Kάτι τέτοιο μοιάζει με το να έχεις την δυνατότητα να ακούσεις ένα πολύ όμορφο μουσικό κομμάτι και εσύ να αρνείσαι να το κάνεις, επιμένοντας να διαφωνείς στη διακόσμηση και την αισθητική του περιβλήματος του δίσκου ή του cd που το εμπεριέχει. Κάπου εδώ συνειδητοποιεί κάποιος, πού... H συνέχεια στο http://www.amen.gr/article12333?nld=1