ΟΙ “ΝΕΟΙ” ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ...

Από τον   Καραπαναγιώτη Δημήτρη. Όπως γράψαμε και στο χθεσινό κείμενο, η εθνική δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα απέναντι στην Ελ...

Από τον  Καραπαναγιώτη Δημήτρη.

Όπως γράψαμε και στο χθεσινό κείμενο, η εθνική δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα απέναντι στην Ελβετία. Όχι φυσικά, επειδή δεν έχει τις δυνατότητες, αλλά γιατί το 4-4-2 που επέλεξε ο Σάντος ήταν σίγουρο πως θα την εγκλώβιζε. Ας ελπίσουμε πως ο Πορτογάλος τεχνικός συνειδητοποίησε, με το τέλος του αγώνα, πως το συγκεκριμένο σύστημα δεν ταιριάζει στην ομάδα, καθώς την «κόβει» στη μέση και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να αναπτυχθεί.
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο, δεν είναι η ανάλυση του παιχνιδιού αλλά μια σύντομη κριτική για τους «νέους» τις εθνικής. Και όταν λέμε νέους, δεν εννοούμε από άποψη ηλικίας, αλλά σε σχέση με τον αριθμό των συμμετοχών τους στο ομοσπονδιακό μας συγκρότημα.
Κώστας Μανωλάς: Ο νεαρός στόπερ είναι σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με πέρσι. Έχει μειώσει κατά πολύ τα λάθη που κάνει ανά αγώνα. Είναι πολύ γρήγορος για αμυντικός, ενώ ταυτόχρονα έχει πολύ κάλο άλμα, πράγμα που τον βοηθάει στο ψήλο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμος, για να έχει ενεργό συμμετοχή στην αμυντική γραμμή της εθνικής. Και πώς να έχει άλλωστε, όταν υπάρχουν ήδη οι Κυριάκος Παπαδόπουλος, Σωκράτης Παπασταθόπουλος και Αβραάμ Παπαδόπουλος«μπροστά» του;
Παναγιώτης Ταχτσίδης: Ο νεαρός χαφ αγωνίζεται βασικός στην Ρόμα και κατά συνέπεια έχει βελτιωθεί πολύ τόσο αγωνιστικά όσο και τακτικά. Για να αναδείξει τα προσόντα του, χρειάζεται να παίζει σε τριάδα στο κέντρο καθώς δεν έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει κάνοντας διαγώνιο τρέξιμο. Επίσης δεν είναι ο χαφ που μπορεί να κουβαλήσει μπάλα. Παρόλα αυτά, μπορεί να βελτιώσει πολύ την κυκλοφορία της μπάλας από χαμηλά, καθώς διαθέτει πολύ καλή κοντινή, αλλά και μακρινή πάσα. Τέλος, έχει αρκετά καλά σουτ εκτός περιοχής.
Παναγιώτης Κονέ: Πρόκειται για παίχτη, ο οποίος αγωνίζεται πίσω από τον επιθετικό. Συνεπώς, τοποθετώντας τον στη δεξιά πλευρά της μεσαίας γραμμής ως winger, δεν μπορεί να προσφέρει αυτά που μπορεί. Ο Κονέ είναι παίχτης με καλή τελική πάσα και αξιοπρεπές σουτ. Μπορεί να βοηθήσει στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά δεν έχει την δυνατότητα ακόμα να ξεκάνει τις προσπάθειές του από χαμηλά. Στα θετικά του λογίζεται η κίνηση χωρίς μπάλα. Η ικανότητά του δηλαδή να κάνει κάθετο τρέξιμο και να γίνεται δεύτερος επιθετικός. Η εθνική μας χρειάζεται ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή.
Κλάους Αθανασιάδης: Η επιτομή του σύγχρονου striker. Μπορεί να παίζει και ως δεύτερος επιθετικός, αλλά και ως φορ περιοχής. Έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του, ακόμα κι όταν η ομάδα του τον έχει «ξεχασμένο». Ξέρει να σπάει σωστά τη μπάλα, αριστερά και δεξιά, βοηθώντας την ανάπτυξη της ομάδας του. Παράλληλα, μπορεί και τραβιέται στο πλάι, δημιουργώντας χώρους για τους συμπαίκτες του. Ο Κλάους είναι παίχτης με μεγάλη προσωπικότητα, καθώς σκοράρει σε όλα τα «κρίσιμα» ματς. Αναμφισβήτητα, ο επόμενος striker της εθνικής μας.

http://mpalanalyseto.wordpress.com