H ιστορία του 15χρονου Ζαχαρία από τη Θεσσαλονίκη που βρέθηκε μετανάστης στη Στουτγκάρδη

 Της Ελίνας Τζανουδάκη Όταν ξέσπασε η κρίση, η οικογένεια του δεκαπεντάχρονου Ζαχαρία πούλησε τη ψησταριά  που διατηρούσε στη Θεσσαλον...

 Της Ελίνας Τζανουδάκη

Όταν ξέσπασε η κρίση, η οικογένεια του δεκαπεντάχρονου Ζαχαρία πούλησε τη ψησταριά  που διατηρούσε στη Θεσσαλονίκη και έφυγε για τη Γερμανία. Στη μικρή πόλη που εγκαταστάθηκαν -έξω από την Στουτγάρδη- ο πατέρας κατάφερε ευτυχώς να βρει δουλειά στη δημοτική υπηρεσία απομάκρυνσης χιονιού.
Ο Ζαχαρίας είναι κι αυτός από τους τυχερούς.  Στο σχολείο του...
διδάσκονται γερμανικά 25 ώρες την εβδομάδα κι αυτό θα του δώσει τη δυνατότητα να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες σχετικά γρήγορα.
 Τα πράγματα δεν θα ήταν το ίδιο εύκολα αν ο Ζαχαρίας είχε βρεθεί σε ένα από τα πολλά γερμανικά σχολεία που αδυνατούν λόγω έλλειψης προσωπικού να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες που δημιουργούνται λόγω της εισροής μεταναστών από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Στις λεγόμενες «μεταβατικές τάξεις» όπου γίνεται η προετοιμασία για τις κανονικές τάξεις του σχολείου ο αριθμός των μαθητών έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου παιδείας τον τελευταίο χρόνο οι τάξεις αυτές είχαν 845 μαθητές ενώ  το 2010 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 470.
Για τον Ζαχαρία η Ελλάδα  παρά τη διαρκή παρουσία της στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων, είναι ήδη μια μακρινή χώρα που δεν τον αφορά.  Θέλει να τελειώσει το σχολείο, να σπουδάσει στη Γερμανία και στη συνέχεια να φύγει στην Αμερική.  Όταν τον ρωτούν για την Ελλάδα ξεσπάει: «Οι Έλληνες μισούν τους Γερμανούς και η Μέρκελ παραείναι άγρια. Η Ελλάδα θα σώζεται μέχρι να ξεψυχήσει», λέει. Όσο κι αν δυσκολεύεται να μάθει τη γλώσσα, ο Ζαχαρίας έχει ταυτίσει το μέλλον του με τα γερμανικά. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχουν κι εκείνες οι λέξεις που περιγράφουν φαινόμενα εντελώς άγνωστα στις χώρες πολλών ξένων μαθητών, πχ η λέξη «Kehrwoche», δηλαδή το πρόγραμμα καθαρισμού από τα νοικοκυριά κοινόχρηστων χώρων πχ πεζοδρόμια και σκάλες. Όπως λέει ο Mehdi από το Ιράν «Δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στο Ιράν. Καθαρίζουμε όποτε θέλουμε». Όπως και στην Ελλάδα…
Το σχετικό άρθρο του γερμανικού περιοδικού Spiegel εδώ.