«Τσικνοπέμπτη ή Μεγάλη Παρασκευή;»

Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης Είναι Τσικνοπέμπτη, μα αν ακουστούν απέξω οι καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής, πολλοί λίγοι θα απορήσουν. Μι...

Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Είναι Τσικνοπέμπτη, μα αν ακουστούν απέξω οι καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής, πολλοί λίγοι θα απορήσουν. Μια μελαγχολία κρατεί τις ψυχές τούτων των ανθρώπων, που άλλοτε πλημμύριζαν από χαρά και δημιουργία.
Σίγουρα, έξω θα γίνεται τούτη τη βραδιά ένας μικρός χαμός. Ποιος ξέρει αν κάποιοι ξοδεύουν τις τελευταίες τους οικονομίες – από μια θλιβερή κεκτημένη ταχύτητα κινούμενοι – ή αν έχουν όντως πολλά χρήματα και δεν τους άγγιξε η κρίση.
Η αθέατη πάντως όψη είναι όλοι οι υπόλοιποι. Κλεισμένοι στα σπίτια τους, χωρίς καν κρέας σήμερα ή ξεγελώντας τα παιδιά τους με πατατούλες τηγανιτές και σε κάθε πιάτο δυο-τρία μικρά λουκανικάκια Φρανκφούρτης (μπουκίτσες).
Μη μού μιλάτε για Φρανκφούρτη – ήμαρτον … Βάρυνε η ψυχή μου με ό,τι Γερμανικό. Για σκέψου, ένας Χριστοφοράκος πόσο μεγάλο κακό μπόρεσε να κάνει στην πατρίδα του… Τέσσερις χιλιάδες αυτοκτονίες, οι αδικοσκοτωμένοι.
Τη ματαιοδοξία κυνηγάνε όλοι τους οι ηγέτες των ισχυρών κρατών. Θα το πάρουν κρίμα στο λαιμό τους, στο τέλος. Η Μέρκελ νοιώθει τύψεις; Γιατί στάθηκε στο τουριστικό μας περίπτερο τις προάλλες; Μήπως κάτι νοιώθει;
Όταν την Μέρκελ λυγίσουν οι τύψεις (κατ’ ορισμένους, ποτέ), στη θέση της θα έρθει άλλος, νεότερος καγκελάριος, άτρωτος από της προκατόχου του τη μεταμέλεια (κατ’ ορισμένους, μη μεταμέλεια) – ώσπου κι αυτός να αισθανθεί το ίδιο, αλλά θα είναι πολύ αργά…
Στην Κατοχή – σαν Κατοχή είναι τώρα – ένας πατέρας (αληθινή ιστορία) το Πάσχα γύρισε σπίτι του με μόλις ένα μαντηλάκι αλεύρι. Και το πήρε η μάνα κι έπλασε ένα τηγανόψωμο κι έκοψε από ένα κομματάκι στα παιδιά της. Ο Θανάσης (είπαμε, είναι αληθινή ιστορία) πέταξε το δικό του κομματάκι στις τσουκνίδες…
Κράτησε την αξιοπρέπειά του – κι ήτανε μια σταλιά παιδάκι τότε…
Σκέφτηκα να γράψω έναν «Τάκη Ξαπλαρή». Να μην έχουν να τσικνήσουν, να φωνάζει η Σούλα, να βρίζει αχαΐρευτο τον άντρα της, μα, δεν βάσταξε η καρδιά μου. Άντε, καλή Τσικνοπέμπτη, μη μού θυμώσετε γι’ αυτά τα λόγια.