Κοινωνία και σήψη! Δίψα!

Από τον Καλοκαιρινό Σάββα,  Κοινωνικό λειτουργό. Η ελληνική κοινωνία διψάει για κάτι που μπορεί να δώσει ανάσα στον κατακερματισ...

Από τον Καλοκαιρινό Σάββα, 
Κοινωνικό λειτουργό.

Η ελληνική κοινωνία διψάει για κάτι που μπορεί να δώσει ανάσα στον κατακερματισμένο πυθμένα της και να τη κάνει να αναπνεύσει και να ανακτήσει την όποια υγεία της μπροστά στα δύσκολα καλέσματα των καιρών!

Προσπάθησα να καταλάβω πλήρως τι γίνεται και να κατανοήσω τις απαιτήσεις των καιρών αλλά και να ερμηνεύσω θέσεις, επιλογές και σημεία τα οποία ήταν και είναι δύσκολα ερμηνευόμενα, όχι λόγω της πολυπλοκότητάς τους αλλά λόγω των διαμορφωμένων κοινωνικών και οικονομικών δομών της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής διαμορφωμένης κοινής λογικής εξήγησης και απορρόφησης των κοινωνικών καταστάσεων και αναγκών.

Δε γίνεται … δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω τα προαναφερθέντα και γι’ αυτό, αλλά και επειδή είμαι περίεργα σκεπτόμενο ον, θέλησα να προσεγγίσω την τωρινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μέσα από ια διαφορετική σκωπτική θέαση. Τι μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς χωριστά και τι μπορεί να κάνουν κάποιες ομάδες από εμάς με γνώμονα την κοινωνική εξέλιξη και την κοινωνική ανόρθωση; Οι καιροί προστάζουν κι εμείς πρέπει να επεξεργαζόμαστε τα αιτήματα κυρίως για να μη χάσει η κοινωνία μας τη συνοχή της και για να διατηρηθεί η συνοχή της. Συνοχή στις παρεχόμενες υπηρεσίες, συνοχή στην εξέλιξη και πρόνοια για εκείνους που χρήζουν αυτής δίχως παράλυση των κοινωνικών δομών και των κοινωνικών προγραμμάτων. Όλοι μας βιώνουμε την οικονομική κρίση ποικιλοτρόπως και ατομικά, μπορούμε να δώσουμε διαφορετικές ερμηνείες στο φαινόμενο που τυραννά την ελληνική κοινότητα. Όμως, οι κοινωνία μας είναι κάπως διαφορετική. Ναι μεν επηρεάζεται από τα ατομικά στοιχεία που απαρτίζουν τα άτομα που τη συγκροτούν αλλά επειδή αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό, δέχεται και τις συνέπειες μιας συλλογικής κατάστασης η οποία στοχεύει στην απορρύθμιση της και πιθανώς, το έχει κατορθώσει μέσα από μεθοδευμένες κινήσεις και εφαρμόζοντας με κάθε λεπτομέρεια τα βήματα της θεωρίας του σοκ! Αργά και σταθερά δηλαδή, έχει αποδιοργανώσει τους αμυντικούς μηχανισμούς της κοινωνίας και έχει εισχωρήσει στα ενδότερα στρώματα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης καταφέρνοντας ισχυρά πλήγματα σ’ εκείνη.

Η ευθύνη όμως της διατήρησης της συνοχής του κοινωνικού συνόλου είναι ευθύνη που μοιράζεται στο κάθε της μέλος και ευθύνη που βαραίνει κυρίως εμάς που την αποτελούμε. Εμείς πρέπει να αναδιοργανώσουμε τις κοινωνίες μας και στην ουσία, να εξελίξουμε τις δομές της, έτσι ώστε να γίνει αυτόματα ένα update στην κοινωνική μας δομή! Μόνο αν ενσωματώσουμε τις νέες εξελίξεις, μόνο αν ενσωματώσουμε τις νέες δομές, μόνο αν εφαρμόσουμε άμεσα ένα επείγον πρόγραμμα εξυγίανσης της κοινωνίας, μόνο έτσι θα κατορθώσουμε να θωρακίσουμε την απαρχή της ομαδικότητας μας, την κοινωνίας μας δηλαδή, απέναντι στη φθορά και τις αρνητικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Γιατί είναι φανερό πως πλέον, όταν μια κρίση δημιουργείται και μάλιστα, όταν γιγαντώνεται, παρασύρει άμεσα και παράπλευρα κύματα τα οποία την ενισχύουν και την κάνουν ακόμη πιο ισχυρή προκαλώντας ντόμινο αντιδράσεων και «ανοίγεται» η κρίση σε άλλους τομείς. Γι αυτό φτάσαμε από την απαρχή της τωρινής οικονομικής κρίσης να μιλάμε για γενικότερη κρίση δομών, θεσμών, γενικότερα κρίση εθνικής υπόστασης και κρίση σε κάθε επίπεδο της καθημερινής δραστηριότητας της κοινωνίας μας.

Οι κοινωνίες είναι οι γειτονιές της Ελλάδας, οι κοινωνίες είναι οι δήμοι της Ελλάδας, οι κοινωνίες είναι οι δομές εκείνες που πρέπει εμείς οι ίδιοι να προστατεύσουμε όσο ακόμη είναι νωρίς για να προλάβουμε την πλήρη σήψη και να αποτρέψουμε την περαιτέρω εκδήλωση κοινωνικών φαινομένων όπως η άκρατη εγκληματικότητα και η εμφάνιση ψυχικών καταστάσεων λόγω της κρίσης. Η κρίση είναι εδώ και υπάρχει . Δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε γιατί επηρεάζει τα ζωή μας. Μπορούμε όμως να περιορίσουμε τις απώλειες από εκείνη θωρακίζοντας τις κοινωνίες μας και τοποθετώντας στεγανά μεταξύ των φαινομένων που εκδηλώνονται και μαθαίνοντας να ζούμε με αυτά, για να προστατευτούν οι γενιές που έρχονται και να επενδύσουμε σε μια σωστή ανάπτυξη. Γιατί μπορεί ως κράτος να αποτύχαμε αλλά θεωρώ πως ως κοινωνία, έχουμε τον τρόπο να ανακάμψουμε και να οδηγήσουμε αυτό τον τόπο στην κοινωνική ανάταση!