ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ...

Από τον  Καραπαναγιώτη Δημήτρη.    Πολλοί την αποκαλούν επαγγελματική νίκη. Εγώ απλά την ονομάζω αναγκαστική νίκη. Αυτές τις νίκες πρέπε...

Από τον Καραπαναγιώτη Δημήτρη.  

Πολλοί την αποκαλούν επαγγελματική νίκη. Εγώ απλά την ονομάζω αναγκαστική νίκη. Αυτές τις νίκες πρέπει να τις παίρνεις πάση θυσία, αν θες να συμμετέχεις σε παγκόσμια ή ευρωπαϊκά τουρνουά. Μια τέτοια ήταν και η χθεσινή στο Βίλνιους της Λιθουανίας, οπού η Εθνική μας παίζοντας ποδόσφαιρο πολύ χαμηλού επιπέδου κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς και να εδραιωθεί για τα καλά στην 2η θέση του ομίλου.
Το ματς δεν προσφέρεται για ποδοσφαιρική ανάλυση. Το ομοσπονδιακό μας συγκρότημα, αν και αντιμετώπισε μια ομάδα καφενειακού επιπέδου, αρκέστηκε στο να παίξει αντιποδόσφαιρο. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Εθνική μας πράττει κάτι τέτοιο. Είναι η τρίτη φορά που χτυπάει το καμπανάκι. Η πρώτη ήταν στο ματς επί της Σλοβακίας, ενώ η δεύτερη στο διασυρμό στην Βοσνία.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα και να περάσουμε, με τέτοιες εμφανίσεις και αυτή τη νοοτροπία δεν πρόκειται να είμαστε ανταγωνιστικοί στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Δεν αξίζει σε αυτήν την ομάδα και στην ιστορία της να πάει εκεί και να ξευτιλιστεί.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν Εθνική είναι πολλά και χιλιοειπωμένα. Το ποδόσφαιρό μας παράγει με το σταγονόμετρο σύγχρονους χαφ. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να εκμεταλλευτείς με τον καλύτερο τρόπο ότι σου προσφέρεται. Δεν είναι δυνατόν, εν έτη 2013, ο ομοσπονδιακός μας προπονητής να είναι προσκολλημένος στον Τζιώλη και στον Κατσουράνη. Δεν μπορούν να παίξουν με σύγχρονο τρόπο αυτή τη θέση. Τους έχει ξεπεράσει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Τον Καραγκούνη δεν το συμπεριλαμβάνω στην συγκεκριμένη κατηγορία για τον απλούστατο λόγο ότι ακόμα και στην ηλικία που είναι, έκανε μια ολόκληρη Premier League να παραμιλάει μαζί του. Ο αρχηγός είναι υπερπολίτιμος.
Δεν είναι λογικό λοιπόν, να έχεις στη διάθεσή σου δύο σύγχρονους χαφ, όπως είναι οΚονέ και ο Ταχτσίδης, οι οποίοι έχουν ενεργή συμμετοχή στο ιταλικό πρωτάθλημα και να μην τους εντάσσεις στην ομάδα. Αυτοί οι δύο θα έπρεπε να είχαν γίνει βασικοί πυλώνες της Εθνικής εδώ και αρκετό καιρό.
Αναφορικά με τη θέση του striker, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές και με βάση αυτά που βλέπουμε, καταλληλότερος απ’ όλους γι’ αυτή τη θέση είναι ο Σαμαράς. Και αυτό διότι μπορεί να συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι, ενώ ο Γκέκας όχι. Ο Γκέκας είναι φορ της μιας επαφής και δεν βοηθάει καθόλου στην ανάπτυξη της ομάδας του. Εν αντιθέσει, ο ψηλόσωμος φορ μπορεί να παίξει τη θέση του striker σαν 10άρι, να πάρει μπάλα από χαμηλά, να δημιουργήσει και να ανοίξει διαδρόμους στους πλαϊνούς εξτρεμ.
Το υλικό υπάρχει. Το σίγουρο όμως είναι ότι πρέπει να γίνει μια επαναπροσδιόριση στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και στην χρησιμοποίηση του ρόστερ.

http://mpalanalyseto.wordpress.com/