Μια γυναίκα θυμάται το γάμο της το 1967

Γυναίκες και άντρες στα ψηλά χωριά της Κρήτης, όπως στην Παντάνασσα Αμαρίου, παραμένουν στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά των μυστηρίων...

Γυναίκες και άντρες στα ψηλά χωριά της Κρήτης, όπως στην Παντάνασσα Αμαρίου, παραμένουν στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά των μυστηρίων της παλιάς Κρήτης! Δεν αντέχουν στην αλλοίωση των μυστηρίων, από την έναρξη έως τη λήξη τους και στον χαρακτήρα που τους έχουν προσδώσει οι νεοέλληνες αστοί. Η κυρία Τασούλα Σπυριδάκη- Ιερωνυμάκη , βλέποντας τη φωτογραφία του γάμου της θα παρατηρήσει φανερά ενοχλημένη: «Γάμοι είναι αυτοί που γίνονται σήμερα; Αυτοί δεν είναι γάμοι μόνο πανηγύρια! Συζούν δέκα χρόνια κι ύστερα χωρίζουν».

Πέρασε από τότε κοντά μισός αιώνας και η κυρία Τασούλα χαίρεται με τα παιδιά και τα εγγόνια της…

Η φωτογραφία που είναι αναρτημένη ψηλά στο καφενείο της, αποτυπώνει το ένα στάδιο του γάμου της, αυτό της λεγόμενης «συνεπαρσάς» με τον συγχωριανό της Μάρκο Ιερωνυμάκη στις 8 Οκτωβρίου του 1967, λίγους μήνες μετά την… εθνοσωτήρια επανάσταση, που «έκοψε» τις ελευθερίες και στέρησε τις σκέψεις. Τότε, λοιπόν, έκανε και το ζευγάρι τη δική του… επανάσταση!

Η πλειοψηφία των γαμηλιωτών της εικόνας, πλην της νύφης, του λαουτιέρη Μανούσου Πανταγιά και των παιδιών και νέων που διακρίνονται, δεν βρίσκονται στη ζωή και το ενσταντανέ είναι από τις στιγμές που ο γαμπρός με τους προσκεκλημένους του έχουν πάρει, συνοδεία κρητικών οργάνων, τη νύφη από το σπίτι της και την οδηγούν στην εκκλησία της Παναγίας του χωριού για την τέλεση του μυστηρίου…

Το μυστήριο, τότε, τέλεσαν οι εφημέριοι Παντάνασσας-Βολιώνων Αλέξανδρος Τριχάκης και Γερακαρίου Μανώλης Ταταράκης και με τη λήξη του ακολούθησε στην αυλή της εκκλησίας «ο χορός της νύφης», όπως όριζαν τα έθιμα του γάμου της παλιάς Κρήτης. Αργότερα, οι προσκεκλημένοι παρακάθισαν στο γαμήλιο δείπνο στην πλατεία του χωριού και το γλέντι, που διήρκεσε ως το πρωί, κράτησαν ο λυράρης Ροδάμανθος Ανδρουλάκης και ο λαουτιέρης Μανούσος Πανταγιάς.

Σ’ αυτές τις γιορτές της χαράς, συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια, να συμμετέχουν προσφέροντας, όλοι οι κάτοικοι του χωριού και τα κέντρα που αναλάμβαναν «τα πάντα» για να μην κοπιάσουν οι οικογένειες και να… επιβεβαιώσουμε το «εγώ μας» στην κοινωνία όπως συμβαίνει σήμερα, δεν υπήρχαν. Τότε, ο γάμος δεν είχε λάβει ακόμη χαρακτήρα με… οικονομίστικα χαρακτηριστικά. Ήταν μια χαρά!
madeincreta.gr