ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΝΕΙ;

Το βασικό δέλεαρ για νίκη απέναντι στη Κροατία ήταν η ψυχική ισορροπία του εθνικού μας συγκροτήματος. Άλλωστε, η Εθνική είχε “φροντίσει”...

Το βασικό δέλεαρ για νίκη απέναντι στη Κροατία ήταν η ψυχική ισορροπία του εθνικού μας συγκροτήματος. Άλλωστε, η Εθνική είχε “φροντίσει” πολύ πιο πριν να μείνει εκτός διοργάνωσης και την τελευταία αγωνιστική κυνηγούσε ένα αθλητικό θαύμα. Οι πιθανότητες για νίκη της Σλοβενίας επί της Φινλανδίας ήταν πολλές, όχι όμως και αυτές για επικράτηση της Ιταλίας κόντρα στην Ισπανία.

Όλοι έψαξαν να βρουν τα πιθανά και απίθανα σενάρια πρόκρισης, τους διάφορους συνδυασμούς αποτελεσμάτων, αλλά λίγοι έδωσαν βάρος στο ματς με τη Κροατία. Ίσως οι περισσότεροι να πίστευαν ότι η νίκη είναι δεδομένη. Όταν όμως ασχολείσαι με συνδυασμούς αποτελεσμάτων ή θεωρείς κάτι δεδομένο, τότε καλό είναι να μην ελπίζεις σε πολλά.
Για ένα ακόμη ματς η Εθνική δεν ξέφυγε από τον μέτριο εαυτό της, παρουσίασε και πάλι χτυπητές αδυναμίες και ηττήθηκε ξανά από μία ομάδα που δεν υπερέχει σε ρόστερ και ποιότητα. Αυτό το οποίο αξίζει να επισημανθεί σε αυτό το σημείο και να προβληματίσει είναι ότι η Εθνική ηττήθηκε από Ιταλία, Φινλανδία, Σλοβενία και Κροατία, δηλαδή ομάδες που δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ανώτερες από τη δική μας. Ενώ το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι φέτος για πρώτη φορά, μετά από μία δεκαετία και βάλε η Ελλάδα νίκησε τους Ισπανούς!
Κι όμως, αυτή θα είναι και η πρώτη φορά μετά από… μια δεκαετία και βαλε, όπου η Εθνική μένει εκτός προημιτελικών σε Eurobasket. Ειρωνεία θα μπορούσε να πει κάποιος, αν δεν είχε παρακολουθήσει την ομάδα στο τουρνουά. Για όσους όμως παρακολούθησαν όλο το τουρνουά, αλλά συγκεκριμένα και το ματς με την Κροατία, ο αποκλεισμός δεν σόκαρε. Αν και η ομάδα ήταν πιο συγκεντρωμένη και περιόρισε σε σημαντικό βαθμό τα λάθη της, δεν μπόρεσε να παλέψει στο κομμάτι των ριμπάουντ, εκεί όπου οι Κροάτες επικράτησαν κατά κράτος.
Παράλληλα, η αστοχία στα σουτ εντός παιδειάς συνεχίστηκε, αν και υπήρχε σημαντική βελτίωση στις βολές. Στο αμυντικό κομμάτι πρόβλημα υπήρχε ξανά στη περιφερειακή άμυνα, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Μπράμου και τα πολλά φάουλ τα οποία έγιναν για να ανακόψουν τα γκαρντ της Κροατίας. Ο Ντρέιπερ δεν είχε αντίπαλο στο δεύτερο δεκάλεπτο και σκόραρε ανελλιπώς, ενώ οι Ούκιτς, Μπογκτάνοβιτς μας τιμωρούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Βέβαια και στο “ζωγραφιστό” τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλύτερα, καθώς εκτός από το κομμάτι των ριμπάουντ, που ήδη αναφέρθηκε, η Εθνική δεν κατάφερε να σταματήσει τον Τόμιτς, ενώ προβλήματα δημιούργησαν και οι Ζόριτς, Σάριτς. Επιπλέον, ήταν πολλές οι φορές όπου περιφερειακοί των Κροατών πραγματοποιούσαν διεισδύσεις στη ρακέτα χωρίς να έρχονται οι απαραίτητες βοήθειες από τους ψηλούς.
Παρά τα τόσα προβλήματα, τις απουσίες των “λαβωμένων” Μαυροκεφαλίδη, Παπανικολάου η Εθνική έφτασε κοντά στη νίκη και θα την έπαιρνε αν είχε και λίγο την τύχη με το μέρος της. Αυτό το οποίο επίσης έκανε εντύπωση ήταν η έκπληξη του Σπανούλη όταν αντιλήφθηκε ότι είχε χρεωθεί με πέντε φάουλ. Άραγε, δεν υπήρχε κανείς από τον πάγκο που να το είχε προσέξει ώστε να τον ενημερώσει; Λεπτομέρειες θα πείτε… Αυτές είναι όμως που κάνουν τη διαφορά και διαχωρίζουν την επιτυχία από την αποτυχία και μόνο ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί ή νέα ήττα από την Κροατία που οδήγησε στον άμεσο αποκλεισμό.
Συνολικός απολογισμός λοιπόν, τέσσερις ήττες σε οκτώ ματς και αποκλεισμός πριν την οκτάδα, κάτι το οποίο ίσως σημαίνει και μη συμμετοχή της Ελλάδας στο Παγκόσμιο του 2014. Η τελευταία ήττα, αυτή απέναντι στη Κροατία ήρθε με τη μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση, μετά από δύο παρατάσεις. Η ήττα όμως είναι ήττα και καλό θα είναι να θεωρείται αποτυχία, μήπως και υπάρξει επιτέλους μία αφύπνιση και δούμε ξανά την πραγματική εθνική, την επίσημη αγαπημένη, που τόσο μας έχει λείψει…

Theotp

http://www.mpalanalyseto.gr