Συγκλονιστική επιστολή φοιτήτριας προς απεργούς ΕΜΠ: Δεν είμαστε μαζί σας

Φαίνεται ότι στις απεργίες των Διοικητικών Υπαλλήλων υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Μια φοιτήτρια πριν λίγο ανέβασε μια επιστολ...

Φαίνεται ότι στις απεργίες των Διοικητικών Υπαλλήλων υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Μια φοιτήτρια πριν λίγο ανέβασε μια επιστολή...
στο group των Εργαζομένων του ΕΜΠ όπου καταλήγει με τη φράση ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ μαζί σας. Διαβάστε την επιστολή.
https://www.facebook.com/groups/166943555177/

Κυρίες και κύριοι, υπάλληλοι του ΕΜΠ,


Όταν έμαθα για τη διαθεσιμότητα σας, συγκινήθηκα, στεναχωρήθηκα που κάποιοι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους και αναγκάζονται να αλλάξουν εντελώς την καθημερινότητά τους, η ζωή τους αλλάζει. Δεν θα σταθώ στο πώς καταλάβατε τις θέσεις που είχατε, το αν αυτό έγινε αξιοκρατικά ή όχι δεν το γνωρίζω άρα δεν μπορώ να επεκταθώ εκεί. Το ίδρυμα χρειάζεται σίγουρα πιο πολλούς από τους μισούς που απομένουν σύμφωνα με την κυβέρνηση. Το αγαπάω αυτό το ίδρυμα. Με γοήτευε πολύ πριν μπω. Ομως ειλικρινά δεν σας λυπάμαι πια. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχω χρήματα να κάτσω εξι μήνες ακόμη λόγω της χαμένης εξεταστικής. Γιατί χρειάζομαι βεβαίωση σπουδών για τη δωρεάν σίτιση του αδερφού μου σε άλλη επαρχιακή πόλη και δεν μπορώ να την πάρω άρα εκείνος που λήγει η προθεσμία της αίτησής του την έχασε. Επίσης μου έκοψαν τη σύνταξη από τον θανόντα πατέρα μου και χρειάζομαι βεβαίωση σπουδών για να την ξαναπάρω κάποια στιγμή, αρκετούς μήνες μετά φυσικά. Ακόμη ή φίλη μου δεν πήγε στο μεταπτυχιακό της γιατί έπρεπε να περάσει ένα μάθημα αλλά δεν έγινε η εξεταστική. Ο φίλος μου χρειαζόταν αυτή την εξεταστική για να πάρει το επίδομα ενοικίου αφού ο νόμος απαιτεί κάποια περασμένα μαθήματα. Πρόσθετα, για σαράντα μέρες αδράνειας αισθάνομαι πιο άχρηστη από ποτέ στην πιο παραγωγική μου ηλικία. Απαισιοδοξία από παντού. Ξέρετε και στη δουλειά της μητέρας μου γίνονται απολύσεις αλλά εκεί δεν κλείνουν την επιχείρηση. (ίσως έπρεπε κι εκείνοι να αντιδράσουν …άλλη συζήτηση). Όμως εσείς δεν μπορείτε να κλείνετε το Πολυτεχνείο σαν να είναι το «μαγαζάκι» σας. Γιατί να χάνω έναν ακόμη χρόνο από τη ζωή μου και να μην βγω στην αγορά εργασίας νωρίτερα? Εσείς μας σκέφτεστε όταν μας υποβάλλετε σε αυτή την ομηρία? ΟΧΙ. Εμείς πώς έχετε την απαίτηση να σας ανεχτούμε? Και το πιο λυπηρό από όλα είναι ότι το Πολυτεχνείο χάνει την αίγλη του… Καταστρέφετε το όνειρό μου. Ο κόπος μου για να μπω μου φαντάζει άκαρπος. Όλες οι άλλες χώρες μπορούν να μας υποτιμούν ακόμη κι αν αυτές παρέχουν χαμηλότερης ποιότητας σπουδές. Εκφράζω την πλειοψηφία, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!
http://www.unblogger.gr/