Με επαγγελματικές σφαίρες δεν κάνεις πολιτικό λογαριασμό, κάνεις επάγγελμα την δολοφονία και τέχνη την πολιτική εκτροπή …

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.   Η εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νέων, μελών του νεοναζιστικού κόμματος, και ο σοβαρός τραυματισμός απ...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.  

Η εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νέων, μελών του νεοναζιστικού κόμματος, και ο σοβαρός τραυματισμός από τις σφαίρες των ιδίων δολοφόνων με την μαφιόζικη μέθοδο ενός τρίτου, δεν αποτελεί κανενός είδους πολιτική πράξη, κανενός είδους βία με ιδεολογικοπολιτικά ελατήρια. Κανενός είδους συμβολισμό, έστω! Είναι αναμφίβολα πράξη επαγγελματιών δολοφόνων.

Και με επαγγελματικές σφαίρες δεν κάνεις πολιτικό λογαριασμό, κάνεις επάγγελμα την δολοφονία, για να την εμπορευτείς εσύ, τα αφεντικά σου, ή οι πάτρωνες ή οι πελάτες σου. Κοινωνικό κεφάλαιο δεν κατασκευάζεις σε καμία περίπτωση με τις «επαγγελματικές σφαίρες», οικονομικό ή πολιτικό όμως, θα μπορούσες, υπό συνθήκες!

Οι συνθήκες ορίζονται στο πλαίσιο της πλήρους αποσταθεροποίησης της Ελλάδας. Ποιος έχει συμφέρον από αυτό; Ποιος θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτό; Ποιος έχει ανάγκη να θολώσει τα νερά της διαδικασίας πτώχευσης και φτωχοποίησης, όπως και του πολιτικού ανταγωνισμού που εξελίσσεται εντός αυτής της συγκεκριμένης δομής θεσμικής και οικονομικής απορρύθμισης;

Αυτός που ορίζει τον εαυτό του στο πλαίσιο αυτού του συμφέροντος, έχει κίνητρο να «ρίξει» ο ίδιος, ή να χρησιμοποιήσει προς όφελός του τις «επαγγελματικές σφαίρες». Με αυτές δεν κάνεις ασφαλώς πολιτικό λογαριασμό, με την μορφή πολιτικού ξεκαθαρίσματος, αλλά θα μπορούσες να λογαριάσεις στη βάση εξελίξεων χωρίς τον ελληνικό λαό. Ποιος έχει σοβαρό κίνητρο για τέτοιου είδους λογαριασμό;

Στην αρχαία Κόρινθο οι πόρνες δεν έσβηναν τα ίχνη τους, αλλά αντιθέτως τα τόνιζαν. Φορούσαν σανδάλια ειδικής κατασκευής με σκαλισμένη στη σόλα την λέξη «έπου» ήτοι στα νεοελληνικά «follow me», πάρε με από πίσω και φρόντιζαν να περπατούν εκεί που θα αποτυπωνόταν στο χώμα το μήνυμα για να τους βρουν οι πελάτες. Κάποιες πιο πουτάνες από τις άλλες επαγγελματίες του είδους μηχανεύονταν κόλπα (:ελιγμούς) με τα σανδάλια για να οδηγούν στο δικό τους χαμαιτυπείο τον πελάτη, που αρχικά ακολουθούσε τα ίχνη μιας συναδέλφου τους… Ως χαμαιτυπείο, στην περίπτωσή μας, δες τον χώρο όπου οι «επαγγελματικές σφαίρες» επιδιώκουν να οδηγήσουν και να εγκλωβίσουν την πολιτική αντιπαράθεση στην σημερινή Ελλάδα της πολιτικής κρίσης, εξαιτίας της αδυναμίας, ανικανότητας, ή πρόστυχης σκοπιμότητας να (μην) δοθεί εναλλακτική πολιτική απάντηση στην μορφή της οικονομικής κρίσης, εντός της οποίας για ανεπίτρεπτα (άκρως επικίνδυνα για την κοινοβουλευτική δημοκρατία) μεγάλο διάστημα βολοδέρνει η χώρα και ρευστοποιείται αγορά και κοινωνικές σχέσεις.

Είναι εύλογο πως οι έλληνες νεοναζί θα επιδιώξουν να ενοχοποιήσουν το λεγόμενο «Δημοκρατικό Τόξο» - όλα τα υπόλοιπα κόμματα δηλαδή - για αυτές τις δολοφονίες νεαρών μελών της ΧΑ, τους οποίους στρατολόγησαν και χρησιμοποίησαν μιμούμενοι την οργάνωση και το ύφος των ναζί, εστί ώστε να διασκεδαστεί η τεράστια πολιτική ευθύνη της ηγεσίας τους στην διέγερση του φονικού ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του μισανθρωπισμού και της ενδυνάμωσης του φασισμού με την μορφή του αγνού μιλιταριστικού εθνικισμού στην πατρίδα μας. Να τελειώνουμε με το ναζιστικό παραλήρημα: οι θρασύδειλοι ηγετίσκοι της ΧΑ που εμφανίζονται ως αγνοί και τίμιοι εθνικιστές, είναι εθνικοσοσιαλιστές ιδεολογικοπολιτικά. Και αυτό από μόνο του δεν είναι κακό!

Κακό και άθλιο είναι να εμφανίζεται η πόρνη σαν παρθένα, ο νεο-εθνικοσοσιαλιστής που πολιτεύεται με αρχή του το αίμα, τον ρατσισμό, την εκδίκηση και τον αφανισμό των αντιπάλων του ως άδολος, απολιτικός πατριώτης, που υφίσταται ιδεολογική δίωξη. Η «ιδεολογία» του αίματος και των εκκαθαρίσεων, ή η επίσημη αφήγηση περί υπανθρώπων μέσα στην βουλή, όπως και η «αιμοδοσία μόνον για Έλληνες» και τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών, τσιγγάνων, και «αδελφών», ή οι ομαδικές δολοφονικές επιθέσεις σε πολιτικούς αντιπάλους, ΔΕΝ είναι ιδεολογία, ούτε εθνικισμός, είναι ναζισμός. Είναι το έγκλημα και ο εγκληματίας που προσπαθεί να φορέσει ιδεολογική προβιά και να καλύψει την πολιτική του γνωσιολογική γύμνια με μια τεράστια ελληνική σημαία. Το τελευταίο αποτελεί μάλλον σοβαρή προσβολή της… αισθητικής. Είναι το κιτς μιας χώρας, η οποία ποτέ δεν επένδυσε σοβαρά στην δημοκρατική παιδεία , ενώ πάντα εμπορευόταν τον εθνικισμό για να τον ανταλλάξει με προνόμια και χρήμα.

Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στάσης πληρώνουμε όλοι οι έλληνες σήμερα, ακόμη και οι δυστυχείς «παραστρατιώτες» που έχει επιστρατεύσει ο νεοναζισμός. Το αίμα των όχι απλώς «αδικοχαμένων», αλλά με τον πιο πρόστυχο τρόπο δολοφονημένων Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, όπως και του σοβαρά τραυματισμένου από τις «επαγγελματικές σφαίρες» Αλέξανδρου Γέροντα, είναι αυτό που μας καλεί - μετά από το αίμα του νεκρού Παύλου Φύσσα, όπως και άλλων αντιφασιστών και μεταναστών – να σοβαρευτούμε πολιτικά. Να πάψουμε τις «εξισώσεις» και την έμμεση ή άμεση νομιμοποίηση της αντεκδικητικής αφήγησης. Δεν είναι ποδόσφαιρο η πολιτική ζωή, παρότι οι χυδαίοι ακροδεξιοί στο πλαίσιο μιας «σύγκρουσης χούλιγκαν» επιχείρησαν να τοποθετήσουν και να δικαιολογήσουν την δολοφονία του Φύσσα! Αυτοί είναι οι νεοναζί και έτσι θα πορεύονται, το ζήτημα είναι τί κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι.

Ειλικρινά και δίχως καμία απολύτως κομματική σκοπιμότητα, πιστεύω πως ήρθε η ώρα των εκλογών, αντικειμενικά αυτή τη φορά. Κάθε αναβολή της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη, επιβαρύνει το σοβαρά πλέον διαταραγμένο πολιτικό κλίμα στην χώρα, οδηγώντας τις πολιτικές εξελίξεις σε μια χαοτική δομή. Μέσα σε αυτήν διευκολύνεται η κάθε πόρνη να εκτρέπει την πολιτική ζωή και τον ιδεολογικοπολιτικό ανταγωνισμό, κάνοντας ελιγμούς με τα σανδάλια της (: τις «επαγγελματικές σφαίρες» της) που αφήνουν το αποτύπωμα «ακολούθησε με» για να έρθεις στο χαμαιτυπείο το δικό μου και όχι κάποιας άλλης.

Πέραν αυτού, αμέσως μετά τον σχηματισμό νέα κυβέρνησης, πρέπει να ξεκινήσει η υπόθεση κάθαρσης στης Ελλάδα – όπως κατά καιρούς την έχω περιγράψει – εμπέδωσης θεσμών αστικού (συνταγματικού) εθνικισμού με διεύρυνση της συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις και προετοιμασία για μια ευρεία αναθεώρηση του Συντάγματος (με την θέσπιση μάλιστα πάγιου αναλογικού εκλογικού συστήματος) στα όρια της Εθνοσυνέλευσης. Η εξάρθρωση των «επαγγελματικών σφαιρών» είναι πλέον εθνική υπόθεση. Η Ελληνική Δημοκρατία δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταλήξει σε χαμαιτυπείο «καθοδηγούμενη» από τα σημάδια – ακολουθώντας πολιτικά άβουλη τα ίχνη - που αφήνουν πίσω τους οι επαγγελματίες δολοφόνοι…