GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Τι θα ζητήσει ο Σαμαράς από την Μέρκελ...

Ως ιδιαίτερα κρίσιμη θεωρείται η σημερινή συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και της Γερμανίδας Καγκελάριου Α. Merkel. Ορισ...

Ως ιδιαίτερα κρίσιμη θεωρείται η σημερινή συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και της Γερμανίδας Καγκελάριου Α. Merkel.
Ορισμένοι εστιάζονται στο επικοινωνιακό παιχνίδι δηλαδή στις αναφορές που μπορεί να υπάρξουν για την πρόοδο της Ελλάδος.
Αλλά αυτό αποτελεί ελάσσονος σημασίας εξέλιξη. Το μείζον θέμα είναι η διαχείριση του ελληνικού χρέους το οποίο έχει εκτοξευθεί στα 320 δισεκ. ευρώ καθιστώντας αδύνατη την διαχείριση του.
Η Ελλάδα και ο Σαμαράς με αφορμή την συνάντηση με την Merkel θα θέσουν ως βασικό θέμα το χρέος.Η Ελλάδα πριν λίγους μήνες είχε θέσει εμμέσως πλην σαφώς θέμα haircut αλλά βρήκε την άρνηση της Γερμανίας ενώ αρνητική ήταν η Γερμανία και για οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του χρέους.
Η Γερμανία ζήτησε να πληρωθούν όλα τα προαπαιτούμενα, πρωτογενές πλεόνασμα, όροι της Τρόικα, θετικός ρυθμός ανάπτυξης το 2014, ιδιωτικοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις και με βάση την πορεία αυτών των πρωτοβουλιών θα επαναξιολογούσε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού μη βιώσιμου χρέους.
Το ελληνικό ΑΕΠ με βάση την εκτίμηση για το 2013 θα διαμορφωθεί στα 182,9 δισεκ. ευρώ.
Το χρέος διαμορφώνεται στα 320 δισεκ. ευρώ με βάση τις τελευταίες αναθεωρημένες εκτιμήσεις.
Η σχέση χρέους προς ΑΕΠ διαμορφώνεται ουσιαστικά στο 175%.
Η πλειοψηφία των αναλυτών και ειδικά η Bank of America που πρόσφατα παρουσίασε μια άκρως αναλυτική έκθεση για το χρέος προβλέπει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί μια ελάφρυνση 80 με 100 δισεκ. ευρώ στο χρέος.
Δηλαδή από 320 δισεκ. να διαμορφωθεί στα 220 δισεκ. ευρώ να φθάσει δηλαδή στα επίπεδα της Πορτογαλίας σε απόλυτα μεγέθη ενώ το ΑΕΠ να σταθεροποιηθεί στα 183 δισεκ. με βάση και την εκτίμηση του προϋπολογισμού για το 2014.
Να σημειωθεί ότι μεταξύ 2012 με 2013 το ΑΕΠ της Ελλάδος μειώθηκε κατά 10 δισεκ. ευρώ και η εξέλιξη αυτή δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη.
Η Ελλάδα διαθέτει λοιπόν εθνικό πλούτο 182,9 δισεκ. για το 2013, χρέος 320 δισεκ. και κοινωνικό πλούτο καταθέσεις 161 δισεκ. ευρώ.
Τα στοιχεία αποδεικνύουν οικονομικό αδιέξοδο.
Αν δεν επιτευχθούν ρυθμοί ανάπτυξης σταθερά πάνω από 3,5% για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιτύχει τους στόχους της Τρόικα.
Επειδή ο στόχος αυτός είναι αντικειμενικά αδύνατος η Ελλάδα έχει δύο λύσεις.
Η πρώτη λύση έχει πλειστάκις φορές αναφερθεί και είναι η βέλτιστη, haircut στα δάνεια του επίσημου τομέα με στόχο άμεσο όφελος 100 δισεκ. ευρώ.
Προφανώς και η λύση αυτή που είναι η αντικειμενικά καλύτερη για την Ελλάδα είναι η αντικειμενικά χειρότερη για τους δανειστές.
Η Ελλάδα δεν έχει δείξει πολιτική πυγμή ή επιμονή ή επιχειρηματολογία επί του haircut.
Μπορεί ο Σταικούρας ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών έμμεσα να μιλάει για καθαρές λύσεις ως προς το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους αλλά η Ελλάδα χρειάζεται μια ριζοσπαστική λύση για να αναδιαρθρώσει το χρέος.
Με δεδομένο ότι η Γερμανία δεν συζητάει κούρεμα στο χρέος, έχει αποκλείσει κάθε περίπτωση ή ενδεχόμενο, η στόχευση της Ελλάδος εστιάζεται στο μοντέλο λύση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μη χείρον βέλτιστον.
Η Γερμανία λοιπόν, όπως έχει διαπιστωθεί θα εξέταζε επιμήκυνση 30 ή 50 χρόνια στην αποπληρωμή των δανείων και μείωση των επιτοκίων.
Το μέσο κόστος του ελληνικού χρέους διαμορφώνεται στα 2,6% και θα μπορούσε να μειωθεί στο 1,5% αν εξαιρεθούν οι εκδόσεις των εντόκων και των ομολόγων που υπάρχουν στην αγορά.
Όμως η λύση της επιμήκυνσης είναι μια λύση αλλά δεν είναι η καλύτερη λύση καθώς στηρίζεται σε λογιστικοποίηση του μελλοντικού οφέλους σε παρούσες αξίες.
Δηλαδή ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα, αν ένας δανειολήπτης είχε συνάψει δάνειο 100.000 ευρώ και θα έπρεπε να αποπληρώσει το δάνειο του σε 3 χρόνια δηλαδή 2900 ευρώ το μήνα με επιμήκυνση 30 ή 50 χρόνια θα πληρώνει 350 ευρώ άρα μειώνει δραστικά τα τοκοχρεολύσια.
Το χρέος καθίσταται πιο εξυπηρετήσιμο και με αναγωγή, λογιστική αναγωγή προκύπτει όφελος για το χρέος των 320 δισεκ. που ουσιαστικά είναι χρέος 245 δισεκ. γιατί θα αφορά μόνο τα δάνεια του επίσημου τομέα περίπου 70-80 δισεκ.
Βέβαια υπάρχουν σκέψεις για έκδοση private placement 3 δισεκ. 3ετούς διάρκειας με στήριξη και ελληνικών τραπεζών έως το 30% της έκδοσης αλλά ακόμη και εκδόσεις μέσα στο 2014 και 2015 ώστε να επιμηκύνουν την αποπληρωμή υφιστάμενων ομολόγων.
Η λύση του haircut έχει προφανές αποτέλεσμα αλλά προσκρούει στην πολιτική άρνηση της Ευρώπης να βοηθήσει καταλυτικά την Ελλάδα.
Η επιμήκυνση βοηθάει στην αντικειμενικά καλύτερη εξυπηρέτηση του χρέους μέσω της μείωσης των τόκων αλλά το χρέος θα συνεχίσει να υφίσταται χωρίς να αλλάζει σε απόλυτα μεγέθη.
Συν τοις άλλοις με επιμήκυνση 30 ή 50 χρόνια η Ελλάδα θα είναι σε ομηρία 30 με 50 χρόνια.
www.bankingnews.gr

3 σχόλια

  1. ΕΠΑΜ..ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ.

    Έθνος, πατριδα, τάξη...

    To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων.

    Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι' αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.


    Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ' έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.

    Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία, που σηματοδοτεί την εξόρμηση του κεφαλαίου για αποικίες, προσαρτήσεις και επενδυτικές ευκαιρίες παγκόσμια, δεν μπορεί να ανεχθεί το έθνος ως υλική δύναμη. Δηλαδή ως κυρίαρχο έθνος που συγκροτείται και διεκδικεί το δικαίωμα στην αυθυπαρξία του, στην αυτονομία του, στην αυτοδιάθεσή του σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Κι αυτό γιατί χωρίς συγκροτημένα έθνη δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λαοί και τάξεις που μάχονται συγκροτημένα και οργανωμένα την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε τόπο, αλλά και διεθνώς.

    Να γιατί για τους εκπροσώπους του παγκόσμιου κεφαλαίου το έθνος δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φαντασίωση, ένα είδος φολκλορικής ανάμνησης του δουλοπάροικου που χωρίς πατρίδα, χωρίς ρίζες, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ούτε καν τη δυνατότητα να διεκδικήσει τα πιο αυτονόητα, μετακινείται από τόπο σε τόπο, από χώρα σε χώρα σε αναζήτηση του επιούσιου.

    Ένα αμάλγαμα σύγχρονων νομάδων που έχουν χάσει τις ρίζες τους στη σύγχρονη ιστορία και αναζητούν την ταυτότητά τους απλά στην ανάμνηση της γλώσσας – που έχει χάσει την ζωντάνια και τη δυναμική που προσδίδει η ζωή ενός κυρίαρχου έθνους – στην θρησκεία και στην προγονολατρία, όπως παλιά έκαναν οι φυλές. Στους μετανάστες το έθνος έχει χάσει το υλικό του περιεχόμενο κι έχει υποβαθμιστεί σε προγονική καταγωγή, ενώ η πατρίδα έχει καταντήσει ανάμνηση.

    Μ’ αυτή την έννοια μπορεί ο μετανάστης να είναι ο ιδανικός άνθρωπος του φυσικού δικαίου όπως τον ονειρευόταν ο διαφωτισμός των μεγάλων αστών διανοητών του 17ου και 18ου αιώνα με μόνο προσόν την ελευθερία του ατόμου στην πιο ακραία κατάληξή της, αλλά έχει χάσει κάθε αληθινά ανθρώπινο περιεχόμενο. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που προσδιορίζεται από το δίκαιο της φύσης, αλλά διαθέτει συγκεκριμένη ιστορική ταυτότητα. Μια ταυτότητα που τον κάνει ξεχωριστό και δίνει μια τεράστια ποικιλία στον τρόπο πραγμάτωσης του κοινωνικού ανθρώπου από την εποχή που απελευθερώθηκε οριστικά από τα ζωώδη ένστικτα και την νομαδική ζωή με την μόνιμη εγκατάστασή του σε έναν τόπο. Δίχως την μόνιμη εγκατάσταση δεν θα υπήρχε ιστορία για τον άνθρωπο, ούτε για την κοινωνία. Κι επομένως απάτριδες άνθρωποι δεν μπορούν να υπάρξουν, παρά μόνο επιστρέφοντας στην κατάσταση των νομάδων που σήμερα είναι δούλοι του πλούτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. ΕΠΑΜ..ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ.

    Έθνος, πατριδα, τάξη..

    Σήμερα μάλιστα το παγκόσμιο κεφάλαιο κατόρθωσε μέσα από τις αγορές και τους υπερεθνικούς σχηματισμούς να διεθνοποιήσει την παλιά μεγαλοκρατική πολιτική του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του παγκόσμιου επεκτατισμού.

    Σήμερα ζούμε έναν ιμπεριαλισμό που δεν εκπορεύεται απλά από κάποια μεγάλα κράτη εναντίον όλων των άλλων, αλλά έναν παγκόσμιο επεκτατισμό όπου όλοι στρέφονται εναντίον όλων ακόμη και στο εσωτερικό των μεγάλων δυνάμεων, χωρίς όρια, κανόνες και σύνορα.

    Σε μια εποχή λοιπόν όπου κυριαρχεί όσο ποτέ άλλοτε το δόγμα του Χομπς, bellum omnium contra omnes, ακόμη και τα συγκροτημένα κράτη με την παλιά Ναπολεόντια έννοια είναι πρόβλημα, εμπόδιο, ανάχωμα. Κι έτσι τα κράτη αποστεώνονται, αποκόβονται από τους λαούς και τα έθνη που την πολιτική τους συγκρότηση εξέφρασαν ιστορικά.

    Στη θέση του δημόσιου συμφέροντος – ακόμη και με την μορφή που υπήρχε στο παραδοσιακό αστικό κράτος όπου το δημόσιο συμφέρον δεν ήταν παρά η μετάλλαξη του ιδιαίτερου ταξικού συμφέροντος της κυρίαρχης τάξης σε γενικό συμφέρον του λαού και του έθνους – τίθεται το συμφέρον των διεθνών αγορών και του παγκόσμιου εποικοδομήματος που αντιστοιχεί σ’ αυτές.

    Τα έθνη εξαϋλώνονται, οι λαοί ξεριζώνονται με την βία του πολέμου, ή της οικονομίας των αγορών και μετατρέπονται σε πληθυσμούς δουλοπάροικων.

    Μεγάλα τμήματα αυτών των πληθυσμών μετατρέπονται σε σύγχρονους νομάδες, σε σύγχρονους τροφοσυλλέκτες, όπως οι παλιοί προϊστορικοί πρόγονοι του ανθρώπου. Η μόνη διαφορά με τους δούλους που κατά εκατομμύρια μετακίνησε ο μερκαντιλισμός τον 18ο αιώνα για να πυροδοτήσει την βιομηχανική επανάσταση, είναι ότι σήμερα, οι σημερινοί δούλοι που έχουν ονομαστεί μετανάστες, μετακινούνται με ίδια έξοδα αλλά από τους ίδιους δρόμους του δουλεμπορίου.


    Όποιος λοιπόν σήμερα δεν σηκώνει τη σημαία της πατρίδας ενάντια στις δυνάμεις του παγκόσμιου κεφαλαίου και των δομών παγκόσμιας διακυβέρνησης που το ίδιο και το πολιτικό του προσωπικό οικοδομεί, τότε όχι μόνο είναι ανίκανος να μιλήσει, ή να ασκήσει ταξική πολιτική υπέρ των καταπιεσμένων και της εργατικής τάξης, αλλά είναι όργανο, μαριονέτα, ακόμη κι αν δεν το έχει αντιληφθεί, του ταξικού εχθρού. Την μόνη ταξική αντίληψη που μπορεί να υπηρετήσει είναι εκείνη του παγκόσμιου κεφαλαίου, το μόνο σήμερα που δεν θέλει και δεν χρειάζεται σύνορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να του βάλει στο κωλοδάχτηλο λίγο βούτυρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση