Η πολιτική των γονέων

Η πολιτική δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τη μητρότητα, ούτε με την πατρότητα. Δεν θα μπορούσε κανείς πολιτικός να σταθεί στο ύψος των γονι...

Η πολιτική δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τη μητρότητα, ούτε με την πατρότητα. Δεν θα μπορούσε κανείς πολιτικός να σταθεί στο ύψος των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους από στυγνούς δολοφόνους σε δολοφονίες με πολιτικό άρωμα.
Στη μιά περίπτωση, αυτή του Παύλου Φύσσα, τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα, πιο στοχευμένα, άρα και με συγκεκριμένο κατηγορητήριο και κατηγορούμενους. Στα δύο άλλα παιδιά, τον Γιώργο Φουντούλη και Μάνο Καπελώνη καθώς και για τον Αλέξανδρο Γέροντα που δίνει μάχη για τη ζωή του, οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, τα κίνητρα σκοτεινά και οι δράστες άγνωστοι!
Σε όλες όμως τις περιπτώσεις υπάρχουν δύο κοινοί παράγοντες. Αυτός της πολιτικής και ο άλλος των γονέων. Οι δύο αυτοί παράγοντες κινήθηκαν σε εκ διαμέτρου αντίθετες κατευθύνσεις. Οι μεν πολιτικοί ανάλογα με την παράταξη στην οποία ανήκουν απέδωσαν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, σε μια προσπάθεια να καρπωθούν ό,τι μπορούσαν (ψήφους, δημοτικότητα, αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών τους) ηρωοποιώντας τα θύματα, που έπεσαν νεκρά για τη δημοκρατία σύμφωνα με την άποψη των πολλών ή εξ αιτίας της δημοκρατίας σύμφωνα με την άποψης κάποιων άλλων, ευτυχώς λίγων.
Υπάρχει όμως και οι γονείς! Για αυτούς τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει το χαμό των παιδιών τους. Αυτοί έχασαν παιδιά που γέννησαν και ανάθρεψαν με πόνο ψυχής, που μεγάλωσαν με κόπους και θυσίες, που έκαναν όνειρα για αυτά, που ήλπιζαν να έχουν ένα καλύτερο μέλλον από τους ίδιους. Οι γονείς αυτοί δεν απέδωσαν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον γιατί γέννησε αυτά τα παιδιά. Δεν κατηγόρησαν άλλους γονείς που έφεραν στον κόσμο δολοφόνους. Ισα ίσα το αντίθετο. Ακόμα στην περίπτωση του Παύλου Φύσσα που ο δολοφόνος ήταν γνωστός και είχε συλληφθεί, το μόνο που έλεγε και ξαναέλεγε η μητέρα του ήταν ότι ήθελε πίσω το παιδί της, αυτό μόνο την ένοιαζε. Θα ήταν εύκολο να επιθυμήσει την παραδειγματική τιμωρία του υπεύθυνου. Αυτό θα το κάνει η δικαιοσύνη έτσι κι αλλιώς. Αλλά καμιά δικαιοσύνη δεν θα φέρει πίσω το παιδί της. Με παρόμοιο τρόπο αντέδρασαν και οι γονείς των άλλων παιδιών, μελών της Χρυσής Αυγής. Αυτο που επαναλάμβαναν ήταν ότι τίποτα δεν θα τους φέρει τα παιδιά τους πίσω. Και όλοι καλούσαν να σταματήσουν οι Ελληνες να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Να ενωθούν όλοι ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή βίας θέλει να τους χωρίσει και τους κάνει αντιπάλους. Όλοι κράτησαν ασφαλείς αποστάσεις από την πολιτική ακόμα κι αν οι υπεύθυνοι ήτα στελέχη κάποιου κόμματος.
Οι γονείς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Με αξιοπρέπεια, ψυχραιμία και νηφαλιότητα, παρ όλο τον πόνο, την οδύνη, την αγωνία και των φόβο τους. Παρ όλη την απελπισία και την απογοήτευσή τους. Παρ όλη τη θλίψη τους. Δεν θέλησαν να απευθύνουν κατηγορίες εναντίον οποιουδήποτε. Αυτό θα ήταν ο εύκολος δρόμος, το αναμενόμενο. Αυτό που κάνουν τόσο ευθαρσώς και με ευκολία όλα τα κόμματα. Στο βωμό της ψηφοθηρίας. Αντίθετα, επέλεξαν το δρόμο της «ευτελούς» σιωπής και του βουβού θρήνου, ξέροντας ότι καμιά παρηγοριά δεν θα ζωντανέψει τα παιδιά τους. Ότι τίποτα και κανείς δεν θα απαλύνει τον πόνο τους. Απλά θα θαφτεί με το χρόνο στα βαθύτερα μέρη της ψυχής τους και θα τους ταλανίζει μέχρι το τέλος της ζωής τους. Όποιος και να κατηγορηθεί, όποιος και να συλληφθεί και τιμωρηθεί, καμιά ικανοποίηση δεν θα επαναφέρει την ομαλότητα και την ευτυχία που ο κάθε γονέας βίωνε όσο ήταν ζωντανό το παιδί του. Ξέροντας ότι τα παιδιά τους έπεσαν θύματα μιας διεφθαρμένης πολιτικής πρακτικής που αντί να προλαμβάνει τα συμπτώματα της αρρώστειας, προπαθεί να διαπιστώσει τα αίτια του θανάτου.
Οι γονείς για μια ακόμα φορά στάθηκαν στο ύψος του ρόλου που είχαν από την αρχή επωμισθεί, τον ρόλο που από την αρχή του κόσμου οι γονείς διαφυλάττουν και κληροδοτούν στις γενιές: Της αγάπης, του δίκαιου, της αξιοπρέπειας, της φροντίδας, της συμπαράστασης, της υποστήριξης και της κατανόησης.
Αυτή η χώρα απέδειξε τούτες τις μέρες ότι μπορεί να μη βγάζει άξιους, ικανούς πολιτικούς στους οποίους μπορεί κάποιος να στηρίξει το μέλλον του, έχει όμως αξιέπαινους γονείς που μπορούν να στηρίξουν τα παιδιά τους στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.

Αλέξανδρος Ντερπούλης