Η θεωρία των δύο άκρων είναι ολόσωστη!, του Μιχάλη Καβουκλή

Είναι τραγικό να παρακολουθείς ειδήσεις ή συζητήσεις στην TV… ο πολιτικός λόγος μας έχει παραδοθεί σε μοναδικά βάθη! Η μια πλευρά δεν μπο...

Είναι τραγικό να παρακολουθείς ειδήσεις ή συζητήσεις στην TV… ο πολιτικός λόγος μας έχει παραδοθεί σε μοναδικά βάθη! Η μια πλευρά δεν μπορεί να απαντήσει χωρίς «ναι μεν αλλά» ούτε στην ερώτηση αν ο ήλιος δύει στη Δύση και η άλλη πλευρά θα σου απαντήσει κάτι άσχετο του στυλ ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή.

Ναι, κύριοι! Η θεωρία των δύο άκρων είναι ολόσωστη!

Απλά το ένα άκρο είναι ο λαϊκισμός, η εντύπωση, ο στόμφος και η ανούσια ρητορική και το άλλο είναι η παντελής έλλειψη συναίσθησης της κατάστασης ή η ακούσια/εκούσια τύφλωση για το αδιέξοδο, όπως εκφράζεται από την διατύπωση «μοναδικών λύσεων» ή και των «μη λύσεων».

Ανάμεσα είναι τα συνηθισμένα κορόιδα, άλλα πιο κοντά στη βάση των άκρων, άλλα πιο μακριά… και εκεί ακριβώς στη μέση βρίσκεται όλη η φαιά ουσία, η ελπίδα αυτού του τόπου: οι νέοι, οι άνθρωποι με όραμα, οι έντιμοι πολιτικοί, οι σοφοί που κοιτάν μπροστά, αυτοί που μαζί τους είσαι περήφανος να λέγεσαι Έλληνας.

Ο Έλληνας, ο πραγματικός, ο ατόφιος, ως άλλος Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο, έδωσε στη Δύση το Λόγο! Όμως, ο ταύρος είναι περίεργο ζώο: του αρέσει να βόσκει ελεύθερος, να μάχεται. Ο ταύρος αυτός, όμως, δεν θα ζήσει για πολύ, αλλά θα ζήσει μια έντονη ζωή. Από την άλλη, ένας άλλος ταύρος θα επιλέξει να μπει στο μαντρί, να δεχθεί ακόμη και σχοινί στο λαιμό, να κάνει τις βόλτες του στα συγκεκριμένα όριά του, να τρώει, να χέζει και να κοιμάται. Στο προστατευμένο κοπάδι, άλλωστε, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο, εκτός από περιστασιακά να μπολιάζει. Μοναδικές του ευθύνες είναι να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες και να προσέχει να μην ατροφήσει από την καλοπέραση, γιατί ο μαλθακός ταύρος δεν έχει χρησιμότητα και κάνει κακό στο κοπάδι.

Κάθε ταύρος έχει δύο κέρατα (τα παραπάνω άκρα): τα άκρα είναι ωραία, αιχμηρά, χρήσιμα για άμυνα και πόλεμο! Αλλά, η φαιά ουσία διαχειρίζεται όλο το σώμα, στρέφει το κεφάλι και τα άκρα εκεί που θέλει. Σε ένα ρωμαλέο και δυνατό σώμα, η φαιά ουσία ελέγχει τα άκρα, δεν τα φοβάται, όπως δεν φοβάται και το θάνατο. Ο ταύρος, όμως, που μπήκε στο μαντρί, αφέθηκε, αποδυναμώθηκε στην αγκαλιά της ασφάλειας: και το μαντρί έγινε κλουβί. Τα κέρατα έγιναν πολύ βαριά γι” αυτόν: όσο πιο μεγάλος και δυνατός υπήρξε ο ταύρος, τόσο πιο μεγάλο το βάρος τους. Τόσο βαριά που δεν μπορεί ο ταύρος να πάει πια ευθεία, πάντα θα γέρνει λίγο ή πολύ στα δεξιά ή στα αριστερά, υπό το βάρος των άκρων του.

Ο φρόνιμος ταύρος στο μαντρί, θα ζητήσει να του κόψουν τα κέρατα ή θα προσπαθεί πάντα να διατηρεί το σώμα του σε καλή κατάσταση, για να μην τον παρασέρνει η βαρύτητα. Γιατί ο ταύρος νικιέται με δύο τρόπους: του τρυπάς το κεφάλι ή τον αυχένα του, δηλ. αχρηστεύεις τη φαιά ουσία και την αποκόπτεις από τον κορμό, ή απλά τον αφήνεις να πνιγεί όταν το βάρος των άκρων τον ρίξει μέσα στη λάσπη και δεν μπορεί να σηκωθεί από την ατροφία του σώματος και μιας φαιάς ουσίας που αφέθηκε στην ανάμνηση του παρελθόντος και σταμάτησε να καθοδηγεί το σώμα για το καλό του.

Κάπου εκεί βρίσκεται η Ελλάδα του σήμερα! Το κέντρο του Λόγου και της Σκέψης, επαναπαύθηκε στις αλλοτινές του δόξες και τα βαρίδια της κληρονομιάς του το αφήνουν να βολοδέρνει. Ο ταύρος ακόμη δεν έχει πέσει στη θανατηφόρο λάσπη, αλλά είναι πολύ αδύναμος και δεν μπορεί πια να πάει ευθεία. Το βάρος των άκρων θα τον σέρνει ανεξέλεγκτα εδώ και εκεί, σε ατέρμονους κύκλους ή επικίνδυνες ατραπούς. Και η κατάρα του είναι ότι όταν βρεθεί στον δρόμο του ο λάκκος με τη λάσπη, θα τη δει, αλλά δύσκολα θα την αποφύγει!