Ρε άντε γαμ….τε!

Μια προκήρυξη που μοιάζει σενάριο ιστορικής ταινίας, από εκείνα που οι παραγωγοί του χόλυγουντ τα παραχώνουν στα συρτάρια. Μαχόμενες Λαϊκ...

Μια προκήρυξη που μοιάζει σενάριο ιστορικής ταινίας, από εκείνα που οι παραγωγοί του χόλυγουντ τα παραχώνουν στα συρτάρια.

Μαχόμενες Λαϊκες Επαναστατικές Δυνάμεις. Μέσα σε δεκαοκτώ σελίδες μας εξηγούν γιατί ξεκίνησε ο «πόλεμος» και προσμετρούν σαν αστυνομικό δελτίο Τύπου, τα επεισόδια στο νοθευμένο σήριαλ Χρυσή Αυγή και των υπολοίπων, βολεμένων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Επεκτείνουν την ανάλυση και προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη, τουλάχιστον εκείνους που θα διαβάσουν, έστω και αποσπασματικά, το πρώτο «επαναστατικό» τους μανιφέστο.

Στην πραγματικότητα, ορίζουν σκληρές γραμμές και χωρίζουν τους ανθρώπους. Είναι αλήθεια, δεν χωρούν αμφισβήτηση τα γεγονότα που απαριθμούν. Καταλήγουν, όμως, στο συμπέρασμα του ένοπλου αγώνα, προτείνουν να βγούμε και να καθαρίζουμε, να σφάζουμε το γείτονα, τον αδελφό και το πατέρα, αν τύχει και διαφωνεί, αν έχει αποφασίσει να παλέψει ή τελικά να μην παλέψει, αλλά να παραδοθεί ολοκληρωτικά στο σύστημα.

Αυτό ακριβώς είναι ο φασισμός, που προσπαθούν να εξηγήσουν και να οριοθετήσουν μέσα στο σύνολο της προκήρυξης τους. Δεν είναι παρά είναι η δική τους αγωνία να χωρίσουν, να διχάσουν μια κοινωνία τόσο «κουρασμένη» και «απογοητευμένη». Μια κοινωνία με εθνική κατάθλιψη βρήκε έναν ακόμη κομπογιανίτη μάστορα.

Όλοι γνωρίζουν τις αδικίες, όλοι αντιλαμβάνονται τα λάθη (ακόμα και τις προσωπικές στραβές), όμως δεν τρώνε τις σάρκες τους, ούτε ακονίζουν τις φαλτσέτες.

Το χειρότερο με τον Φασισμό είναι που ξυπνά μέσα από σύμβολα του παρελθόντος, θα μπορούσαν να έγραφαν σαν παλαιοημερολογίτες, να περίμεναν την εμφάνιση του Μεσσία και στο μεταξύ να ξεπάστρευαν εκείνους που θα τολμούσαν να ξεμυτίσουν δίχως το σταυρό χαραγμένο στο μέτωπο.

Η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, έπαιζε και συνεχίζει να δουλεύει τακτικά με το παρελθόν, προσπαθεί να χτίσει συλλογική συνείδηση με μίσος. Και να που ξεπετάζεται μια αυτοαποκαλούμενη ομάδα σωτηρίας, αποφασίζει να μας σώσει από την καταιγίδα, να μας βγάλει από τα νύχια των ιμπεριαλιστών, σκοτώνοντας δύο νέα παιδιά που φυλούν μια πόρτα.

Αν η τρομοκρατία έχει αυτό το πρόσωπο, τότε ο Θεός (αν υπάρχει) να μας φυλά από τέτοια τρέλα.

Όποιος και ό,τι κρύβεται πίσω από μια τέτοια ιστορία, είτε γραμματιζούμενοι επαναστάτες, είτε πρωθυπουργοί που πίνουν ουίσκια και παίζουν σκάκι με πιόνια τα κορμιά μας.

ΡΕ, ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ, δεν θα πεθάνουμε αλλά ούτε και θα σκοτώσουμε για τη τρέλα που κουβαλάτε. Μπορεί να κάναμε-κάνουμε, λίγο τους ψεκασμένους αλλά ως εδώ.

Το 2 και 4 τοις εκατό, παρακαλείται να βρεί ένα ξένο τόπο, ένα χωράφι, να το ονομάσει χώρα και να το χωρίσει στα δύο. Έπειτα μπορούν και να ξεκινήσουν να σφάζονται μεταξύ τους.