TΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ;‏

Από τον Άγγελο Παναγόπουλο, Δικηγόρο παρ' Αρείω Πάγω. Με έκπληξη διάβασα στο "Παρόν" την εισήγηση-καταπέλτη του Ακαδημαϊκ...

Από τον Άγγελο Παναγόπουλο,
Δικηγόρο παρ' Αρείω Πάγω.

Με έκπληξη διάβασα στο "Παρόν" την εισήγηση-καταπέλτη του Ακαδημαϊκού Μιχάλη Σταθόπουλου για τα προσόντα του Νικηφόρου Διαμαντούρου, ο οποίος επελέγη έναντι του Κιτρομηλίδη για την πλήρωση της έδρας Πολιτικής Επιστήμης στην Ακαδημία Αθηνών.
(http://www.paron.gr/v3/article_print.php?id=88460&colid=37&catid=33&dt=2014-08-24%200:0:0).
Η συζήτηση για την εκλογή Διαμαντουρου κρύβει το κεντρικό ζήτημα ότι οι μείζονες πολιτικοί επιστήμονες της χώρας δεν υπέβαλαν υποψηφιότητα. Όπως οι Γ. Κοντογιώργης, ο Α. Μεταξάς και άλλοι.

Αλήθεια, μπήκε κανείς στον κόπο να διερωτηθεί γιατί κανείς από αυτούς δεν υπέβαλε υποψηφιότητα;
Ειναι βέβαιο ότι τώρα επαναλαμβάνεται ότι και παλαιότερα από την Ακαδημία.
Δεν εισήλθαν κορυφές, όπως στη λογοτεχνία, ποίηση, επιστήμες. Διότι προφανώς οι ακαδημαϊκοί καλούν ως υποψήφιους αυτούς που είναι της αρεσκείας τους.
Τους σημαίνοντες τούς αποτρέπουν.

Η ίδια η Ακαδημία αποτελεί σύστημα που αναπαράγει τις νοσηρές συνθήκες του νεοελληνικού κράτους.
Πρέπει να ανήκεις στη συντεχνία τους για να έχεις ελπίδα και να μην εξευτελισθείς.

Στην περίπτωση μάλιστα της Έδρας Πολιτικής Επιστήμης υπήρξαν δύο ομάδες που συγκρούσθηκαν. Και οι δύο του βαθέως κράτους και αγαπημένοι του συστήματος.
Η μία στήριξε τον Διαμαντούρο (Παπαδήμος κλπ), η άλλη τον Κιτρομηλιδη (η ομάδα των Κυπρίων και των Θεσσαλονικέων).
Καμία απο τις δύο δεν είχε προ οφθαλμών την αξιοκρατία.

Βέβαια για να θέσεις την αξιοκρατία ως αρχή, πρέπει να έχεις επιστημονική επιφάνεια.
Και αυτή, πλην ελαχίστων, δεν ευδοκιμεί στην πλειοψηφία των ακαδημαϊκών.
Εάν γινόταν επαναξιολόγηση των ακαδημαϊκών πόσοι θα έμεναν μέλη σήμερα; Τι εκφράζουν στην επιστήμη η πλειοψηφία, πλην ελαχίστων; Τι νέο και πρωτότυπο έφεραν;
Αποτελούν ενα διάχυτο κλίμα συναλλαγής και διαγκωνισμών που απαγορεύει ακόμη και τη σκέψη σε σοβαρούς και διεθνώς αναγνωρισμένους επιστήμονες να είναι υποψήφιοι.
Τους αποτρέπουν οι ίδιοι οι ακαδημαϊκοί που συγκροτούν και λειτουργούν ως κλειστές ομάδες ίδιου συμφέροντος.

Εάν ετίθετο το ερώτημα της αξιοκρατίας στην εκλογή αυτή, η απάντηση δεν θα ήταν η επιλογή Κιτρομηλιδη αντί Διαμαντούρου, αλλά η κήρυξη της θέσης ως άγονης και η επαναπροκήρυξή της με κάλεσμα των σημαινόντων να υποβάλουν υποψηφιότητα.
Αλλά αυτό δεν συνέβη έως τώρα, πως θα συνέβαινε σε μια έδρα μείζονος σημασίας όπως αυτή;