Μέμος Μπεγνής: “Η Ελλάδα είναι η χώρα που βάζει ταμπέλες”

Λαμπερός ηθοποιός. Με πλούσιο βιογραφικό και άρτιες φωνητικές ικανότητες... Λίγο πριν το “Θα περάσει και αυτό” την νέα θεατρικ...

Λαμπερός ηθοποιός. Με πλούσιο βιογραφικό και άρτιες φωνητικές ικανότητες...
Λίγο πριν το “Θα περάσει και αυτό” την νέα θεατρική παράσταση, όπου θα πρωταγωνιστεί, έρχεται για μία και μόνο βραδιά στη Θεσσαλονίκη.
Παραδεχτείτε το! Μετά το περσινό χειμώνα που περάσατε ως επί το πλείστον στη Θεσσαλονίκη, αρχικά με το “Θα σε πάρω να φύγουμε” και μετέπειτα με το “Γλυκό πουλί της νιότης” όπου πρωταγωνιστήσατε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος μαζί με τη Κοραλία Καράντη, κατά δήλωση σας, είχατε περάσει εξαιρετικά σε αυτή τη πόλη. Άρα, υποψιάζομαι πως η χαρά σας είναι μεγάλη που ξεκινάτε αυτή τη σεζόν, και πάλι από Θεσσαλονίκη. Μοναχά, για ένα βράδυ, τούτη τη φορά. Με το “Encore” τη μουσική παράσταση του Πάνου Αμαραντίδη, που όλο το καλοκαίρι παρουσιάσατε στο ΧΥΤΗΡΙΟ, με τη Τάνια Τρύπη και τώρα έρχεται στο Navona. Tί κάνει τελικά ξεχωριστή, αυτή τη πόλη, στα δικά σας μάτια;

Ναι ισχύει. Είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις. Πέρασα ένα 5μηνο όνειρο, με έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο “Γλυκό πουλί της νιότης”, με πολλούς καινούργιους φίλους σε μια πόλη άκρως ερωτική. Με κόσμο ανοιχτό στη διασκέδαση και φιλόξενο, χαμογελαστό, ζεστό. Με όλα αυτά πως να μην λατρέψει κάποιος τη Θεσσαλονίκη;

“Encore” είναι μια συρραφή αγαπημένων τραγουδιών από διεθνή μιούζικαλ και ελληνικές θεατρικές παραστάσεις. Το μιούζικαλ είναι ένα είδος θεατρικού έργου που αγαπάτε, λίγο παραπάνω ως θεατρικό είδος, ένεκα και μουσικών καταβολών σας; Στον Έλληνα θεατή είναι αγαπητό είδος το μιούζικαλ πλέον ή υπάρχει “καχυποψία”, ακόμα, ειδικά σε έργα του εξωτερικού για να τα παρακολουθήσει;

Νομίζω το μιούζικαλ, αν και ξενόφερτο είδος, είναι ένα είδος που ο Έλληνας έχει αγαπήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Απόδειξη αυτού είναι ότι τα περισσότερα μιούζικαλ που ανεβαίνουν στην Ελλάδα, σκίζουν. Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, θεωρώ ότι αυτή η επιτυχία είναι φυσιολογική, γιατί το μιούζικαλ είναι ένα σόου γεμάτο μουσική, χαρά, κοστούμια και χορό. Ο,τι καλύτερο δηλαδή για κάποιον που θέλει να ξεφύγει από τη μιζέρια και να περάσει 3 ώρες γέλιου και πλούσιου θεάματος.

Ξανά συνεργασία, τόσο με τη Τάνια Τρύπη, όσο και με το Πάνο Αμαραντίδη-χρόνια φίλο σας, πέρα από συνεργάτη-ορόσημο στη πορεία σας. Τι εκτιμήσατε, φέτος το καλοκαίρι, στους δύο αυτούς καλλιτέχνες; Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα τους, τούτη τη φορά θαυμάσατε;

Είναι δυο υπερταλαντούχοι άνθρωποι που χαίρεται ο καθένας να δουλεύει μαζί τους. Ο Πάνος είναι πια μέντορας μου. Πατέρας μου. Έχουμε δουλέψει πολλές φορές μαζί. Ξέρω τα “κουμπιά” του, ξέρει τα δικά μου. Είναι ευφάνταστος, ευρηματικός, ατακαδόρος και “to the point” με μια απίστευτη λιτότητα και ποιότητα ξέροντας να χρησιμοποιεί μοναδικά την ελληνική γλώσσα, όντας φιλόλογος. Με την Τάνια είναι η 3η φορά που συνεργαζόμαστε και τη θεωρώ πια πολύ αγαπημένη μου φίλη. Τι να πω για την Τάνια… δε νομίζω οτι θα δούμε άλλη στην Ελλάδα, προικισμένη με τόσα ταλέντα. Πανέμορφη, εξαιρετική ηθοποιός και μια φωνή υψηλού επιπέδου που σε καθηλώνει. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλη παρτενέρ για τα συγκεκριμένα – τόσο δύσκολα – κομμάτια που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε.

Φέτος το καλοκαίρι, είσασταν και στη μουσική παράσταση του Μάκη Δελαπόρτα “Μέρες Ραδιοφώνου”. Πολύ τραγούδι πλέον, στις περισσότερες, όχι μόνο μουσικές αλλά και “καθαρόαιμες” παραστάσεις. Σα να καλείται ο Έλληνας ηθοποιός να είναι και απαραιτήτως δεινός τραγουδιστής. Συμφωνείτε;

Η Ελλάδα ειναι η χώρα που βάζει ταμπέλες. Στο εξωτερικό είναι αυτονόητο ένας ηθοποιός να ξέρει και να τραγουδάει πολύ καλά και να χορεύει. Είναι όλο αυτό ενα απαραίτητο “πακέτο” που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης. Δεν είναι λοιπόν καιρός να ξεφύγουμε επιτέλους από τις οπισθοδρομικές και παρωχημένες ατάκες του στυλ “αυτός είναι ηθοποιός…. τι θέλει τώρα και τραγουδάει;;;”. Καλώς λοιπόν, η νέα γενιά προσπαθεί να είναι πιο καταρτισμένη και η παιδεία που έχει για το αντικείμενο πιο ολοκληρωμένη.

Από την άλλη, σημείο των καιρών είναι και πολλοί τραγουδιστές, να εισάγονται στο χώρο του θεάτρου. Αυτό το “αλισβερίσι” είναι για καλό; Από πού πηγάζει;

Όλα είναι για καλό. Ποτέ δεν θα κατηγορούσα κάποιον που μπαίνει στο χώρο μας. Όλοι ευπρόσδεκτοι είναι. Ο χρόνος ειναι το μέτρο. Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο αξίζει κάποιος να μείνει ή όχι. Αλλιώς θα εξαφανιστεί όπως τόσοι και τόσοι άλλωστε.

Φέτος, θα πρωταγωνιστείτε στο BADMINTON στο “Θα περάσει και αυτό”. Παράσταση που θα έρθει και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Συνεχίζεται αυτός ο έρωτας του “δεξιού” με την Επιθεώρηση (τον Αντώνη Λουδάρο). Και τώρα “μπαίνει” στο παιχνίδι και η “Μετεπιθεώρηση” με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Περίεργο πράγμα το θεατρικό “σίκουελ”, μετά το “Θα σε πάρω να φύγουμε”. Θαρρώ σας συμβαίνει πρώτη φορά. Δεν σας αγχώνει αυτό;

Ναι όντως είναι η πρώτη φορά. Όχι… τίποτα δε με αγχώνει. Τουλάχιστον προσπαθώ… είναι τόσο ευχάριστο, ειδικά στις εποχές που ζούμε, μια παράσταση να έχει τόσο τεράστια επιτυχία και να ετοιμάζουμε τη συνέχεια της! Περιμένω πώς και πώς να συμβεί αυτό, γιατί έχουμε στα χέρια μας κάτι πολύ πιο όμορφο, πολύ πιο εντυπωσιακό και πολύ πιο αστείο από το πρώτο. Ελπίζω λοιπόν ο κόσμος να μας τιμήσει όπως μας τίμησε και στο πρώτο.

Τα τελευταία χρόνια δεν κάνετε τηλεόραση στην Ελλάδα. Είναι επιλογή σας; Γίνονται κάποιες προσπάθειες στην ελληνική μυθοπλασία από πέρυσι, πιο έντονα φέτος. Με χαμηλότατες αμοιβές όπως λέγεται. Η φετινή σας συνεργάτιδα, Μίρκα Παπακωνσταντίνου έλεγε τη Κυριακή σε συνέντευξη της στο Βασίλη Μπουζιώτη, στη REAL, πως πλέον “σε λίγο θα πληρώνουμε για να παίξουμε”, τόσο στο θέατρο όσο και στη τηλεόραση. Ποια είναι η γνώμη σας;

Έχει δίκιο η κ.ΠαπακωνσταντΙνου. Οι αμοιβές έχουν πέσει πολύ και οι συνθήκες δεν είναι πια τόσο ιδανικές. Όντως, δεν έχω κάνει τηλεόραση τα τελευταία 3 χρόνια ,γιατί δε με αφορά να είμαι κάπου και να μην πληρώνομαι ή να τρέχω στα δικαστήρια για να με πληρώσουν ή…ή…ή… θέλω να είμαι κάπου και να έχω αξιοπρέπεια όπως αρμόζει σε κάθε άνθρωπο. Και όχι να είμαι στην τηλεόραση πάση θυσία μόνο και μόνο για να υπάρχω. Δεν πειράζει. Έτσι είναι αυτό το επάγγελμα. Άλλωστε δεν μου έχει λείψει η τηλεόραση. Αυτήν την περίοδο και μέχρι τον Ιούνιο, θα πηγαινοέρχομαι στην Κύπρο για το “Δαχτυλίδι της Φωτιάς”, μια κυπριακή σειρά που σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία. Θα έρθει και στην Ελλάδα.

Υπήρξαν μυθικά οικονομικά ποσά, που λάβατε στο παρελθόν από τη τηλεόραση, και τότε-ενδόμυχα- να καταλαβαίνατε, τη “φούσκα” του όλου πράγματος;

Όχι δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Είχαμε συνηθίσει σε αυτά. Όμορφα ήταν όμως. Ζήσαμε ωραία πράγματα. Και θα τα ξαναζήσουμε. Γιατί όχι; Πάντα είμαι αισιόδοξος. Ίσως όχι με τα ίδια ποσά ,αλλά έχοντας περισσότερο μυαλό, αν καταλάβουμε το σκληρό μάθημα που πήραμε όλοι μας μέσα στην κρίση…

Λίγο παραπάνω αγαπημένο σας τραγούδι από τη παράσταση του Πάνου Αμαραντίδη, ποιό είναι;

Σίγουρα το “Sunset Boulevard”. Λατρεύω το συγκεκριμένο τραγούδι, όπως και το ομώνυμο μιούζικαλ.

Ποιά στοιχεία θέλετε να έχετε ως “encore” ξανά και ξανά, στη ζωή σας; Για να αισθάνεται καλύτερα ο Μέμος, εντός του…

Την αυτοκριτική, το συνεχές “ψάξιμο” για περαιτέρω συγκινήσεις και εκπλήξεις και τη δουλειά να γίνουμε όσο καλύτεροι άνθρωποι μπορούμε…

Συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου