ΠΑΣΟΚ ΙΔΕΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...

Στους συντρόφους που συνεχίζουν να οραματίζονται.. Aπό τον  Αντώνη Χαριστό. Συζητήσεις επί συζητήσεων, σχέδια επί σχεδίων. Πρόσωπα εν...

Στους συντρόφους που συνεχίζουν να οραματίζονται..

Aπό τον Αντώνη Χαριστό.

Συζητήσεις επί συζητήσεων, σχέδια επί σχεδίων. Πρόσωπα εναλλάσσονται, συνομιλητές μετατοπίζονται σε εσωκομματικά πολιτικά στρατόπεδα και ο φαύλος κύκλος της κομματικής ζωής αναπαράγεται. Βρισκόμαστε, ίσως, στην προτελευταία πράξη του δράματος. Φαίνεται πως η πολιτική καθοδήγηση του κινήματος, έχει αποφασίσει την οριστική τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα σύμβολά του, η πορεία του, το κοινωνικό συμβόλαιο από την δεκαετία του ’80 ετοιμάζονται να θυσιαστούν στο όνομα της ανανέωσης. Σαν τα μανιτάρια φυτρώνουν οι κινήσεις και οι πολιτικές τάσεις με σοσιαλδημοκρατικό (πάντα επιφανειακά) μανδύα, με στόχο την παρουσία στην πολιτική παλαίστρα διεκδικώντας ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Δεν είναι σκοπός του άρθρου να αναλύσει το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, έτσι όπως εκφράστηκε με τις πολιτικές τις οποίες υιοθέτησε η εκάστοτε ηγεσία του κινήματος και τα αποτελέσματα στα οποία οδηγηθήκαμε και βιώνουμε. Στόχος είναι να στείλει ένα μήνυμα σε όσους ετοιμάζονται (άλλοι με ικανοποίηση και άλλοι με βάρος συνείδησης) να παιανίσουν το κύκνειο άσμα στο ΠΑΣΟΚ. Για να απαντήσω λοιπόν, στράφηκα όχι στην παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας αλλά στον Β.Ι. Λένιν. Όχι σύντροφοι, μην βιάζεστε να με κατηγορήσετε ότι εγκατέλειψα την σοσιαλδημοκρατία για την κομμουνιστική αριστερά. Είμαστε υποχρεωμένοι ως σοσιαλιστές να μελετάμε το παρελθόν της οικογενείας μας (με την ευρύτερη έννοια) και να σημειώνουμε τα δεδομένα εκείνα που υπήρξαν καθοριστικά στην ανατροπή μιας κατάστασης που έμοιαζε μη αναστρέψιμη. Διότι ακόμη και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο αγαπημένος μου Ούλοφ Πάλμε, σιωπά νευρικά, όχι γιατί δεν θα είχε τί να πει αλλά γιατί δεν έζησε κάτι αντίστοιχο στα χρόνια της πολιτικής του παρουσίας.

Γράφοντας λοιπόν το ««Τι να κάνουμε»» στα 1901, (πρόκειται επί της ουσίας για την ανάλυση του άρθρου του, ««Από πού να αρχίσουμε»»), ο Β.Ι. Λένιν μεταξύ άλλων τόνισε την αναγκαιότητα ύπαρξης ισχυρής κομματικής οργάνωσης και το τόνισε τόσο εμφατικά στα λόγια του ‘‘δώστε μου μια οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία’’1 . Τη αναγκαιότητα αυτή, δεν την αρνήθηκε ούτε ο πατέρας της σοσιαλδημοκρατίας Έντουαρντ Μπερνστάϊν στο έργο του ‘‘Οι προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό και τα καθήκοντα της σοσιαλδημοκρατίας’’, ωστόσο έθεσε το ζήτημα του κόμματος σε πλήρη αντιστοίχηση με τους θεσμούς λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας και των δυνατοτήτων που οι τελευταίοι ενέχουν για τις σημαντικές αλλαγές στις οποίες επιδόθηκαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη, κυρίως μετά το 1946 προς όφελος των εργαζομένων στο σύνολό τους.

Ας μην ξεφεύγουμε όμως από τον Λένιν.
Αντιλήφθηκε λοιπόν, πως η καθοδήγηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να επιτευχθεί στα πλαίσια πλήρους αυτονόμησής της, καθώς οι εσωτερικές αντιθέσεις δεν θα επέτρεπαν την από κοινού σύμπραξη για τον ίδιο σκοπό. Θεώρησε αναγκαία την ύπαρξη κομματικής οργάνωσης, με εσωτερικούς θεσμούς λειτουργίας σε πλαίσια δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Μην βιάζεστε σύντροφοι, γνωρίζω πού κατέληξε το πλαίσιο οργάνωσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων …σε συγκεντρωτισμό άνευ εσωκομματικής δημοκρατίας. Μα, μη μένετε στις λέξεις, δείτε πίσω από αυτές.

Και συνεχίζω,
Στο ερώτημα που έθεσε ο ίδιος για το τέλμα που είχε οδηγηθεί ο έως τότε επαναστατικός μαρξισμός στη Ρωσία και την Ευρώπη, με αφορμή την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την στάση που τήρησαν σημαντικά σοσιαλιστικά και εργατικά κόμματα, οδηγήθηκε στην οριστική ρήξη με την επίσημη (έκτοτε) σοσιαλδημοκρατία και την διαμόρφωση του κομμουνιστικού πόλου στην οικογένεια της αριστεράς με τα δικά της χαρακτηριστικά. Όχι, όχι, το ζήτημα στην συγκεκριμένη τοποθέτηση δεν είναι η ρήξη αλλά το γεγονός πώς δεν φοβήθηκε να έρθει σε άμεση ανατροπή προσωπικών και πολιτικών σχέσεων ακόμη και με τον μέντορά του στον μαρξισμό, τον Γ. Πλεχάνοφ για την καλύτερη υπεράσπιση της υπόθεσης του σοσιαλισμού (όπως εκείνος πίστευε). Θα φτάσω και στις σημερινές αναλογίες, μην βιάζεστε..

Επιπλέον,
Στο έργο του, ««Τα άμεσα καθήκοντα της Σοβιετικής εξουσίας»» μεταξύ άλλων ανέφερε ΄΄ όποιος πιστεύει πως η αλλαγή συνθηκών και καταστάσεων, ακόμη και στην σημερινή κατεστραμμένη δομικά ρωσική κοινωνία, είναι ζήτημα προσώπων κάνουν λάθος. Είναι ζήτημα στόχων και ιδεών σύντροφοι. Όταν υπάρχουν στόχοι και ιδέες τότε θα επιλέξουμε και τους κατάλληλους δρόμους για να τους πετύχουμε. Μα για να είναι ειλικρινής η αλλαγή πρέπει πρώτα να είναι καθαρή η σκέψη. Με δοκιμασμένα υλικά δεν οδηγήσε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέους τρόπους οργάνωσης. Τότε είμαστε σίγουροι για την επιτυχία’’2.

Και τώρα, ήρθε η ώρα των συσχετισμών
Το ΠΑΣΟΚ βιώνει μία από τις πιο σημαντικές και παράλληλα πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία του. Δεν γεννήθηκε και δεν υπήρξε ποτέ συμβατικό αστικό κόμμα αλλά ένα σοσιαλιστικό εν τη γενέσει, σοσιαλδημοκρατικό στην συνέχεια κόμμα/κίνημα. Επωμίστηκε το βάρος των ευθυνών που του αναλογούσαν, ως κυβερνητικό κόμμα για δεκαετίες. Υπήρξε από τα ελάχιστα (για να μην πω το μοναδικό) σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη που κοίταξε την ιστορία κατάματα, την ίδια ώρα που η σοσιαλιστική/σοσιαλδημοκρατική μας οικογένεια έμοιαζε ΄΄μουδιασμένη΄΄ και ανίκανη να απαντήσει στα ερωτήματα που έθετε η οικονομικά νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που εξαπέλυσε η χρηματοπιστωτική ολιγαρχία. Κοινωνικά και πολιτικά, κατατροπώθηκε. Ο παραγοντισμός που κυριάρχησε στο κίνημα και κυρίαρχα στα ανώτερα κλιμάκια, εκφράστηκε με τις χειρότερες προδοσίες και εγκαταλείψεις την ύστατη ώρα. Τώρα όμως που η πολιτική επιβίωση κάποιων μετατράπηκε σε ρώσικη ρουλέτα, επανεμφανίζονται ενωτικοί και αποφασισμένοι, να ανανεώσουν την παράταξη, να αναγεννήσουν τη χωρά.

Πρόεδρε! Τωρινέ ή μελλοντικέ. Είναι η κατάλληλη ώρα να σφραγίσεις είτε θετικά είτε αρνητικά την ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα και του ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα. Ακολούθησε το παράδειγμα του Β.Ι. Λένιν και ως πιστός στις παραδόσεις της δημοκρατικής παράταξης, επικεντρώσου στους ανενεργούς εδώ και χρόνια εσωκομματικούς θεσμούς. Δώσε το βήμα στα μέλη να εκφραστούν και να δημιουργήσουν. Ανασυγκρότησε τις δομικές λειτουργίες του κόμματος και συνυπέγραψε με την τσακισμένη αλλά υπομένουσα κοινωνία, νέο συμβόλαιο. Ριζοσπαστικοποίησε την σκέψη και του τελευταίου πολίτη αυτής της χώρας.

Όχι Πρόεδρε, τωρινέ ή μελλοντικέ.. η αλλαγή, με το βάθος που η λέξη περικλείει δεν μπορεί να γίνει με φθαρμένα πρόσωπα. Ούτε με ιδέες που εφαρμόστηκαν και απέτυχαν. Ας μελετήσουμε και πάλι τις ρίζες και την ιδεολογία της σοσιαλδημοκρατίας και θα δούμε πως η απάντηση στο δικό μας ΄΄τί να κάνουμε΄΄ θα έρθει αβίαστα. Λύση δεν είναι η αλλαγή ονόματος και θεσμικών διεργασιών από τα πάνω αλλά η ενεργή συμμετοχή μελών και φίλων από τα κάτω, με ιδέες και ενθουσιασμό που αρμόζει σε πολιτικές παρατάξεις της ιστορίας και του διαμετρήματος του ΠΑΣΟΚ.

Να ανασυγκροτήσουμε το ΠΑΣΟΚ και να αναποδογυρίσουμε την Ελλάδα Πρόεδρε!, τωρινέ ή μελλοντικέ, όχι να εξαφανίσουμε το ΠΑΣΟΚ και να αλλάξουμε κοστούμι, πιστεύοντας τις σειρήνες της επιβίωσης…