Ήταν κάποτε ένας σουλτάνος...

Ήταν κάποτε ένας σουλτάνος που ήθελε να μάθει από "πρώτο χέρι" τι γνώμη είχαν οι υπήκοοί του γι' αυτόν. Ένα δειλινό λοιπόν...

Ήταν κάποτε ένας σουλτάνος που ήθελε να μάθει από "πρώτο χέρι" τι γνώμη είχαν οι υπήκοοί του γι' αυτόν.
Ένα δειλινό λοιπόν, ντύθηκε με απλά ρούχα, αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά του και με μόνο συνοδό του έναν επίσης μεταμφιεσμένο φίλο αυλικό του, βγήκαν να επισκεφθούν τα καπηλειά της πόλης τους και να αφουγκραστούν τους απλούς ανθρώπους!
Στο πρώτο που μπήκαν, πλησίασαν την πρώτη παρέα που στα μεγαλόφωνα λόγια τους ξεχώρισαν και τη λέξη ή το όνομα του σουλτάνου. Αυτά που άκουσαν δεν ήταν καθόλου κολακευτικά για το σουλτάνο: "Ο τέτοιος, ο πάτοιος, που μας... κακό του ψόφο ... " και άλλα παρόμοια.
Μπήκαν σε δεύτερο καπηλειό. Τα ίδια!
Όσα καπηλειά κι αν επισκέφθηκαν, όλο τα ίδια άκουγαν.
Στο τέλος της βραδιάς και λίγο πριν να εγκαταλείψουν το εγχείρημά τους, κάπου σε μια γωνιά άκουσαν με έκπληξη ένα γεροντάκι να λέει σηκώνοντας το ποτήρι του "στην υγειά του πολυχρονεμένου μας σουλτάνου, που ο Γεραμπί να του χαρίζει χρόνια"!!! Με μεγάλη έκπληξή του ο μεταμφιεσμένος σουλτάνος τον πλησιάζει και όλο προσμονή τον ρωτάει, πώς και αγαπά τόσο πολύ το σουλτάνο και τι είναι αυτά που του βρίσκει, ώστε να πίνει στην υγειά του.
"Να σου πω" του απαντά ο γέρος. "Χάλια είναι. Μας έχει ρουφήξει το αίμα. Όμως θυμάμαι τον παππού του. Λέγαμε τότε να πεθάνει για να 'ρθει κάνας καλύτερος. Πέθανε και σουλτάνος έγινε ο γιος του, ο μπαμπάς του σημερινού. Δυο φορές χειρότερος εκείνος! Είπαμε μετά να φύγει και να 'ρθει άλλος που να ναι καλός. Πάει κι αυτός και έτσι ήρθε ο σημερινός σουλτάνος! Πολλές φορές χειρότερος όμως από τον προκάτοχό του! Έτσι λοιπόν κι εγώ πίνω στην υγειά του, γιατί αν πάθει κάτι και μας αφήσει χρόνους, τρέμω στη σκέψη του τι θα είναι ο επόμενος"!!!

Athanasios Athans