GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Ανάσταση στη ρωσική εκκλησία της οδού Φιλελλήνων...

Ioannis G. Mavros Εναρμονιζόμενοι με τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της πολυχρονεμένης μας κυβέρνησης, επιλέξαμε να περάσουμε τη χθε...

Ioannis G. Mavros
Εναρμονιζόμενοι με τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της πολυχρονεμένης μας κυβέρνησης, επιλέξαμε να περάσουμε τη χθεσινή Ανάσταση στη ρωσική εκκλησία της οδού Φιλελλήνων. Δεν λέω ''να κάνουμε Ανάσταση'', μιας και πήγαμε περισσότερο ως τουρίστες, χωρίς λαμπάδα και τα σχετικά παραφερνάλια - btw ψιλοαηδιάζω γενικώς το κερί ως υλικό και φοβάμαι μη στάξει πάνω μου και με κάψει.

Είναι γνωστό παλαιόθεν ότι το Πάσχα στη ρώσικη εκκλησία είναι ''τρέντυ'', και όντως πήρε το μάτι μας εκεί φάτσες κολωνακιώτικες, καλλιτεχνικές, χίψτερζ κλπ. Η ρώσικη εκκλησία της Σώτειρας Λυκοδήμου είναι ουσιαστικά η μεγαλύτερη και μεγαλοπρεπέστερη από τις βυζαντινές εκκλησίες της Αθήνας. Η μόνη της Αθήνας που ανήκει στον οκταγωνικό τύπο (αυτοκρατορική πατέντα του 10ου αιώνα, comes straight from the heart) και από τις 4-5 του τύπου αυτού σε όλη την Ελλάδα. Εξ ου και οι ρώσοι απαίτησαν, στου Όθωνα τα χρόνια, να τους δοθεί για τις ανάγκες της παροικίας τους, διότι πού να τρέχεις τώρα να φκιάνεις εκκλησιές από την αρχή. Ήταν η μόνη που ανταπεκρίνετο στο κύρος της χώρας τους. Και φυσικά, ''αιτείτε, και δοθήσεται υμίν'', τους παραχωρήθηκε. Την αγιογράφηση τότε ανέλαβε ο βαυαρός Λουδοβίκος Θείρσιος, με ένα πρότζεκτ ''εξωραϊσμένης βυζαντινής τεχνοτροπίας'' (ameliorata). Το στυλ αυτό, πιο προοπτικό και πιο σωματικό και πιο δυτικότροπο, δεν ρίζωσε στα ένδοξα μακρυγιαννικά μας χώματα, μετά ήρθαν και Φώτηδες Κόντογλοι και Γενιές του '30 με τον αυστηρό βυζαντινισμό τους και ο εθνολαϊκισμός μας κατσικώθηκε για τα καλά.

Αλλά ας επιστρέψουμε στα του Πάσχατος. Το ρώσικο Πάσχα -όπως και το Καθολικό, τουλάχιστον σε μικρές και ''δεμένες'' ενορίες- είναι πιο ιντεράκτιβ από το δικό μας. Το λαϊκό στοιχείο μετέχει στην ακολουθία και δεν είναι παθητικό. Πριν την Ανάσταση κανείς δεν μπαίνει στην εκκλησία. Σχηματίζεται μια κυκλική πομπή, με επικεφαλής τους παπάδες, που βολτάρει για αρκετά λεπτά γύρω γύρω την εκκλησία, στον ωραίο πλακόστρωτο περίβολο, ψέλνοντας διάφορες ρώσικες ψαλμουδιές. Μετά ο ιερέας ανεβαίνει στο κεφαλόσκαλο και λέει το ''Χριστός βασκρές'' (Христос воскрес) στο οποίο το πλήθος αντιφωνεί ''βαΐστινιου βασκρές'' (Воистину воскрес) - απολογούμαι για το άθλιο τρανσλιτερέσιο, είμαι βέβαιος πως οι σλαβόφωνοι θα φρίξουν αλλά τελοσπάντων.

Μόνο μετά την Ανάσταση ανοίγουν οι πύλες και μπαίνουν μέσα στην εκκλησία ο κόσμος. Εμείς πήγαμε καρφί στα υπερώα για καλύτερη θέα, ενώ στο δυτικό υπερώο, πάνω από την είσοδο, εκεί που στις καθολικές εκκλησίες βρίσκεται ενίοτε το όργανο, ήταν η γυναικεία χορωδία με το μαέστρο της. Σε ρυθμούς πολύ παιχνιδιάρικους, σχεδόν εμβατηριακούς, σαν να λέμε καμία σχέση με τα αργόσυρτα μουρμουρητά των ελλήνων ψαλτάδων. Κάθε τόσο ο μαέστρος άφηνε το πόστο του και φιλούσε σταυρωτά τρεις φορές τις γυναίκες της χορωδίας (οι ρώσοι φιλούν τρεις φορές, εμείς δύο, οι αλβανοί τέσσερις για να ξέτε, γενικώς όσο πιο μαφιόζος είσαι τόσο πιο πολύ φιλάς, βλέπε και Ιούδας). Κατά τα άλλα στο εκκλησίασμα κοζάραμε ορισμένα ωραία πουτινάκια, με τα κολλητά τους κλπ, αλλά όχι τις εξτραβαγκάντσες που κάνουν οι δικές μας οι ξετσίπωτες - πολλές ρωσίδες, γριές και νιες, φορούσαν αυτό το τσεμπέρι που καλύπτει το κεφάλι, σε μας φυσικά αυτό αποκλείεται δια ροπάλου διότι πώς θα δείξω αγάπη μου ότι πήγα κομμωτήριο κλπ. Αυτά σε γενικές γραμμές, and the year's.

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση