ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ «ΣΟΦΩΝ» ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ...

Από τον ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ  Πρόεδρο ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ. www.enypekk.gr ●Πόρισμα εντός μνημονιακών προδιαγραφών και συνταξιοκτόνων κυβερ...

Από τον ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ

 Πρόεδρο ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.
www.enypekk.gr

●Πόρισμα εντός μνημονιακών προδιαγραφών και συνταξιοκτόνων κυβερνητικών δεσμεύσεων
●Πόρισμα που απαλλάσσει δανειστές-κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους για την κατάρρευση των Ταμείων
●Πόρισμα που αναζητά τη λύση του Ασφαλιστικού πάνω στα ερείπια των μνημονιακών δεδομένων
●Πόρισμα που φορτώνει το κόστος της βιωσιμότητας του συστήματος στους ασφαλισμένους-συνταξιούχους και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία

Το Πόρισμα της Επιτροπής Σοφών, διακεκριμένων επιστημόνων και εφαρμοστών του Δικαίου, για το Ασφαλιστικό είναι ένα λιτό, αφαιρετικό, επιστημονικό κείμενο που, υπό άλλες (φυσιολογικές) συνθήκες ομαλής λειτουργίας της οικονομίας και φυσιολογικής αναπαραγωγής της συνάρτησης Εργασιακού-Ασφαλιστικού, θα μπορούσε να αποτελεί μια βάση για μια εθνική συζήτηση περί της βιωσιμότητας/μεταρρύθμισης του συστήματος.
Η αξιόλογη όμως αυτή προσπάθεια κινήθηκε στα όρια των προδιαγραφών των μνημονιακών νόμων 3863/2010, 3865/2010 και 4093/2012!
Το νέο άλλωστε υπερ-Μνημόνιο προσδιορίζει τα όρια της δημοσιονομικής μας ελευθερίας. Η γενική ρήτρα εσωτερικής υποτίμησης γίνεται τρόπος ζωής.

Έτσι και το Πόρισμα «επιρρίπτει» (αν και όχι συγκεκριμένα) στους ασφαλισμένους-συνταξιούχους και τις Ενώσεις τους για τα κακά του συστήματος και «φορτώνει» κατά κύριο λόγο σ’αυτούς και στους άλλους πολίτες το κόστος της πιθανής «ανάταξής» του.

Ταυτόχρονα παραλείπει να αναφερθεί στην ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων για τη διαχρονική διαχείριση του συστήματος και βεβαίως δεν προσμετρά το κόστος των μνημονιακών πολιτικών (έμμεσων και άμεσων) που επιτάχυναν την κρίση του. 

Οι άξονες αυτοί προσδίδουν μειωμένη εγκυρότητα στο Πόρισμα, πολύ περισσότερο που στην Επιτροπή δεν κλήθηκαν να συμμετέχουν για να εκφράσουν τις πάγιες θέσεις τους οι εκπρόσωποι της ενεργού και απόμαχης εργασίας.

Από την ίδρυσή της η ΕΝΥΠΕΚΚ ασχολείται επίμονα με το Ασφαλιστικό και το Συνταξιοδοτικό που αποτελεί συνάρτηση του Εργασιακού. Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει για την καταστροφική επίδραση των προδιαγεγραμμένων μνημονιακών πολιτικών στη διαμόρφωση του ύψους των εσόδων των Ταμείων και των συντάξεων (εισροών και εκροών).
Μάλιστα, πριν τις εκλογές, με αναλυτικό δελτίο της είχε παρουσιάσει τα σχετικά κεφάλαια του τρίτου «ανακεφαλαιωτικού» Μνημονίου (ν. 4336/2015) με το Ασφαλιστικό, αφού το «τριπλό» πρόσφατο Μνημόνιο έχει ενσωματώσει όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς νόμους για τη συνάρτηση Ασφαλιστικού-Εργασιακού.

Στις 8-10-2015, με το υπ’αριθ. 9 Δελτίο Τύπου της, η ΕΝΥΠΕΚΚ ανέφερε ότι το τελικό κραχ στα Ταμεία είναι αποτέλεσμα των εφαρμογών των Μνημονίων, αφού το ασφαλιστικό σύστημα απώλεσε 70 περίπου δις € από διάφορες αιτίες κατά την περίοδο 2010-2015.

Επομένως, κανένα σχέδιο για το Ασφαλιστικό δεν μπορεί να είναι βιώσιμο, εάν προηγουμένως δεν υπάρχει -έστω και μερική- ανακεφαλαιοποίηση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων (κατά το προηγούμενο των Τραπεζών) στο ύψος τουλάχιστον των μισών απωλειών!
Εξάλλου, οι αρμόδιοι πρέπει να προχωρήσουν μεσομακροπρόθεσμα σε ένα σχέδιο επαναρτίωσης (διαχρονικής) των αποθεματικών των Ταμείων από ιδρύσεώς τους, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που υπάρχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Στο ίδιο κείμενο η ΕΝΥΠΕΚΚ πρότεινε ένα μεταβατικό πρόγραμμα έξι (6) σημείων για τη διάσωση του Ασφαλιστικού, ώστε εφεξής να προχωρήσει μια συντεταγμένη συζήτηση με τη συμμετοχή όλων των φορέων.

Αν αυτό δεν συμβεί και η νέα «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού δομηθεί πάνω στα ερείπια των μνημονιακών δεδομένων, θα οδηγηθούμε σε πολύ σκληρές επιλογές υπό την πίεση των δανειστών που θα αλλάξουν συνολικά τη φυσιογνωμία και την ουσία της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Εάν το εγγυημένο από το κράτος κομμάτι της βασικής (εθνικής ή κοινωνικής) σύνταξης χορηγείται και αυτό με εισοδηματικά-περιουσιακά κριτήρια…,
εάν τα καθημαγμένα Ταμεία και οι ασφαλισμένοι είναι οι αποκλειστικοί εγγυητές του αναλογικού μέρους…,
εάν το κράτος σταδιακά αποχωρεί από τη σύνθετη ενίσχυση των συναρτώμενων Εργασία-Ασφάλιση-Πρόνοια-Σύνταξη…,
εάν εν τέλει η Πρόνοια αποχωριστεί και καταργηθεί ως παρακολούθημα της Ασφάλισης…,
εάν η επικουρική σύνταξη απομειωθεί ή «επιδοματοποιηθεί» ή ενωθεί με την κύρια…,
τότε ένα νέο κοινωνικό ζήτημα με αιχμή το Ασφαλιστικό θα δημιουργηθεί και θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική κατάρρευση των κοινωνικών θεσμών.

Αυτό δεν μπορεί να είναι πολιτική ούτε μιας «αριστερής» ούτε μιας «απλώς δημοκρατικής» κυβέρνησης!
Γιατί το Ασφαλιστικό είναι βιώσιμο όταν εξασφαλίζει αξιοβίοτη και αξιοπρεπή καθημερινότητα στους απόμαχους της εργασίας.
Δεν πρέπει να λησμονούμε άλλωστε και το βασικό συμπέρασμα της κλασικής οικονομικής σκέψης ότι στα ελπιδοφόρα και χαρούμενα πρόσωπα των συνταξιούχων οι νέοι αντικρίζουν την κατάληξη και του δικού τους εργασιακού βίου, κάτι που δημιουργεί θετικές προοπτικές και προσδοκίες για την οικονομία.

Όταν όμως τα καθημαγμένα και λυπημένα πρόσωπά τους από τις δυσκολίες της επιβίωσης αντικρίζουν και την κατάληξη της δικής τους εργασίας, τότε μόνο δυσοίωνες και καταστροφικές προσδοκίες δημιουργούνται για την οικονομία.

Πρώτο λοιπόν και βασικό βήμα για την ασφαλιστική πολιτική είναι το παλλαϊκό αίτημα κατ’αρχήν ανακεφαλαιοποίησης των Ταμείων και ύστερα η συγκρότηση μιας αντιπροσωπευτικής Επιτροπής για την κατάρτιση ενός σχεδίου απονομής διαχρονικής δικαιοσύνης στα Ταμεία και τους ασφαλισμένους.
Δεν πρέπει άλλωστε να λησμονούμε ότι σε όποια χώρα, σε έκτακτες περιστάσεις, χρησιμοποιήθηκαν τα αποθεματικά της Ασφάλισης για άλλους οικονομικούς ή έστω εθνικούς σκοπούς, επιστράφηκαν πλήρως.