Οι εξώσεις δυναμιτίζουν τις εκλογές στην Ισπανία

Εκλογές στην Ισπανία αυτή την Κυριακή, με το αποτέλεσμα να είναι ντέρμπι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρ...

Εκλογές στην Ισπανία αυτή την Κυριακή, με το αποτέλεσμα να είναι ντέρμπι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα απειλεί να δυναμιτίσει την εκλογική διαδικασία: αυτό των εξώσεων που πολλοί δανειολήπτες αντιμετωπίζουν και πολλοί ακόμη ήδη έχουν χάσει τα σπίτια τους.
Μία ημέρα πριν τη διαδήλωση μπροστά από το Κοινοβούλιο την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές της Κυριακής στην Ισπανία, ο Χόρχε Αράνδα, αντιπρόεδρος της PAH (Προστασία των Πληγέντων από τα Στεγαστικά), μαζί με τους συναγωνιστές του κατόρθωσαν να αποτρέψουν ακόμη μία αναγκαστική έξωση σε ένα από τα λαϊκά προάστια της Μαδρίτης. Την Τετάρτη μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους του από διάφορες οργανώσεις αλληλεγγύης και αρκετό κόσμο, πληγέντες και αρωγούς, διατρανώνουν μπροστά από τον "ναό" της Δημοκρατίας, που στην αναμέτρηση της Κυριακής μέλει να ανανεωθεί για την επόμενη 4ετία, τα πέντε αιτήματα για τον τερματισμό της μεγάλης τούτης μάστιγας που διαβρώνει τον ιστό της ισπανικής κοινωνίας.
Η ΡΑΗ ελπίζει πως οι εκλογές είναι η καλύτερη συγκυρία για να αναδειχθεί η κοινωνική μάστιγα των εξώσεων.
Ήδη ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos, η Ενωμένη Αριστερά, το μικρότερο κόμμα UPyD κι άλλες τοπικές παρατάξεις έχουν σπεύσει να δηλώσουν ότι πρόκειται να καταθέσουν σχετικές προτάσεις νόμου στη Βουλή, αναγνωρίζοντας πως η κατάσταση έχει αρχίσει να εξαπλώνεται κι όσο διαρκεί η κρίση να βαθαίνει όλο και περισσότερο. Το (κυβερνών) Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές (PSOE) οι Θιουδαδάνος (Πολίτες), τρεις από τους διεκδικητές της εξουσίας, ήδη έχουν απορρίψει κάθε πρόταση που τους έχει γίνει για την εξεύρεση λύσης.
Από τις εξώσεις, που ξεκίνησαν μαζικά το 2009, υπολογίζεται ότι έχουν πληγεί περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι.
Στην Ισπανία, όπως και σε άλλες χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) η κατασκευαστική φρενίτιδα, οδήγησε τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων στα ύψη. Οι τράπεζες έσπευσαν τότε να υποσχεθούν στα μεσαία και λαϊκά στρώματα έναν πακτωλό χρημάτων, με τη μορφή στεγαστικών δανείων, ή επιδοτήσεων ενοικίου, εκμεταλλευόμενες την αυξημένη ζήτηση. Η οικονομική κρίση όμως το 2008, που σχετίζεται στενά με την κατάρρευση του κατασκευαστικού τομέα, στοίχισε ακριβά στις τράπεζες, που χωρίς να υπάρχει ένας νομοθετικός φραγμός, άρχισαν να τηρούν μία αυστηρή και στυγνή πολιτική ως προς την αποπληρωμή των δανείων.
Η απουσία κανόνων προστασίας των δανειοληπτών, σε συνδυασμό με την χρηματοοικονομική κρίση που αύξησε την ανεργία και συμπίεσε προς τα κάτω τους μισθούς, γρήγορα διόγκωσε την απελπιστική κατάσταση των δανειοληπτών.
Τελειωτικό κτύπημα υπήρξε και η κατάρρευση (και λόγω της κρίσης αλλά κι εξαιτίας των διαφόρων σκανδάλων στη διαχείρισή τους) του τραπεζικού τομέα το 2012-13, που οδήγησε στην πτώχευση ή συγχώνευση πολλών πιστωτικών ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα τα δάνεια να περάσουν σε όσες τράπεζες στάθηκαν στα πόδια τους (χάρη στη γιγαντιαία ανακεφαλαιοποίησή τους, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης και των χρημάτων των ίδιων των δανειοληπτών και των πολιτών της χώρας). Συνέπεια της κατάστασης αυτής, οι απαιτήσεις των τραπεζών να γίνονται πιεστικότερες κι ο αριθμός των αποφάσεων για εξώσεις να εξακοντίζεται στα ύψη.