Και όμως και τα Μέσα Ενημέρωσης φταίνε!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Θα περίμενες ίσως, αναγνώστη μου, από τους εμφανιζόμενους σήμερα ως πικραμένους με τη κυβέρνη...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Θα περίμενες ίσως, αναγνώστη μου, από τους εμφανιζόμενους σήμερα ως πικραμένους με τη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δημοσιογράφους - οι οποίοι με σνομπιστική αμετροέπεια χαρακτήριζαν «πικραμένους» όλους τους άλλους την εποχή που αυτοί γιόρταζαν την ένταξη της χώρας στην ατέρμονη διαδικασία του ατομικού μηχανισμού της εσωτερικής υποτίμησης - να εμφανίσουν κάποια ίχνη αυτοκριτικής. Να πουν τουλάχιστον: Υπήρξαμε κοντόφθαλμοι, κακομαθημένοι συμφεροντολόγοι και παίξαμε έναν αντικοινωνικό ρόλο και εις βάρος του εθνικού συμφέροντος όλη αυτή την περίοδο της κρίσης, μέχρι να απειληθούμε με εξοβελισμό από τις τηλεοπτικές συχνότητες και μέχρι οι εργοδότες μας να μπλέξουν με την εφορία και την δικαιοσύνη! Να πουν έστω: Συγγνώμη, που δεν μπορέσαμε να σταθούμε σε ένα δημοσιογραφικό ύψος ανάλογο με αυτό των ιρλανδών, ή έστω των πορτογάλων και των ισπανών συναδέλφων μας!

Ήταν δημοσιογραφία αυτό που εμφανίστηκε να αναπαριστά την πραγματικότητα στην Ελλάδα και σε ό, τι αφορούσε στην Ελλάδα από το 2009 μέχρι τις μέρες μας, δια των περισσοτέρων «έγκριτων» ΜΜΕ, ή μήπως στρατευμένη μορφή προπαγάνδας υπέρ του αυταρχικού, γραφειοκρατικού νεοφιλελευθερισμού, έτσι όπως αυτός κάθε φορά και μέσω δραματικών αντιφάσεων ελάμβανε (discursive και non-discursive) μορφή από την τρόικα και την ηγεσία της ΕΕ;

Κοιτάξτε, τουλάχιστον όσοι από εσάς - τους σημερινούς πικραμένους από την συμπεριφορά του κ. Παππά - διαθέτετε συστηματοποιημένη γνώση στην επιστήμη της επικοινωνίας: Αναπτύξατε μια διλημματικού χαρακτήρα ενημέρωση και αυτό δεν είναι προοδευτική, κριτική και ερευνητική δημοσιογραφία, είναι ολοκληρωτισμός, είναι σκοταδισμός και ποδοσφαιρικού τύπου φανατίλα! Πρόκειται μεθοδολογικώς για μορφή λαϊκισμού που αρθρώνεται στο όνομα του αντιλαϊκισμού!

Στο βαθμό που η δημοσιογραφία κατατείνει στη κατασκευή διλημμάτων για τον λαό και μάλιστα διλημμάτων τελεολογικού χαρακτήρα, δεν είναι δημοσιογραφία, είναι ολοκληρωτικού τύπου προπαγάνδα. Και στην περίπτωσή σας, «τυφλοί υποστηρικτές» των (οποιονδήποτε) μνημονίων και του «ΝΑΙ» σε εκείνο το απολύτως καιροσκοπικό και πολιτικονομικώς άθλιο δημοψήφισμα, έχουμε να κάνουμε με τυφλή προπαγάνδα, με την προφανή προσδοκία πως θα περισωθεί το καθεστώς και η ρουτίνα της διαπλοκής. Ο τρόπος ζωής σας, αγαπητοί!

Για παράδειγμα, μέσα από ολόκληρο το «σώμα» του κυριακάτικου Τύπου μόνον μια εφημερίδα και μάλιστα μικρής κυκλοφορίας υποστήριξε με συνέπεια νεοφιλελεύθερες θέσεις, τα υπόλοιπα ΜΜΕ διαπλεκομένων -κατά δήλωσή τους στις περισσότερες των περιπτώσεων - υποστήριξαν απλώς ένα καθεστώς υπό κατάρρευση, το οποίο βρέθηκε στην «εντατική» της τρόικας, η οποία με σταλινικές στη κυριολεξία πρακτικές επιχείρησε να αναστηλώσει τον μηχανισμό κερδών στην Ελλάδα και να επανιδρύσει το ελληνικό κράτος στο πρότυπο της μετάβασης και μεταρρύθμισης των χωρών της βαλτικής, έχοντας ωστόσο ως βασικό εργαλείο την εσωτερική υποτίμηση!

Φίλοι δημοσιογράφοι, πικραμένοι και αγανακτισμένοι από τη συμπεριφορά του κ. Παππά, αν είχατε συνειδητοποιήσει τι παλαβομάρα υποστηρίξατε επί τόσα χρόνια, θωρώντας μάλιστα πως εκφράζεται τον ρεαλισμό και την σωφροσύνη, θα βρισκόσασταν ήδη σε σοβαρό υπαρξιακό δίλημμα, αντί να συνεχίζετε την «δημοσιογραφία» των διλημμάτων! Υποστηρίξατε με υστερικό μάλιστα τρόπο μια προφανή ουτοπία, κόντρα στη θεωρία και την εμπειρία των οικονομικών και της πολιτικής, υπονοώντας μάλιστα πως όλα αυτά είναι ξεπερασμένα στον σημερινό κόσμο του «τέλους της ιστορίας»! Προβάλατε στον λαό την αυθεντία της τρόικας και επιχειρήσατε να διαμορφώσετε την εντύπωση πως θεωρία κατασκευάζει με την ορθολογική πρακτική της στην Ελλάδα η ίδια η τρόικα, ενώ η δομολειτουργική κριτική προς αυτήν χαρακτηρίστηκε ως λαϊκισμός, δογματισμός, μάχη οπισθοφυλακής ή ουτοπία!

Η δική σας κατάρρευση αντιστοιχεί στην κατάρρευση του νεοδογματισμού του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που υποστηρίξατε, όπως ο πνιγμένος που προσπαθεί να «πιαστεί από τα μαλλιά του»! Η κριτική σας προς τη σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα ήταν «σωστή» αν ήταν δίκαιη, περιελάμβανε δηλαδή την αυτοκριτική σας.

Και εγώ προσωπικά έσφαλα ως προς το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» και τις δυνατότητες του κυρίου Τσίπρα, μόνον που έχω ζητήσει ανυπόκριτα και έντιμα συγνώμη από τον αναγνώστη μου, χωρίς αυτό να αναθεωρεί σε κάτι την προσέγγισή μου στη κρίση και την άποψή μου για την αντιμετώπισή της. Εσείς έπρεπε να πράξετε το αντίθετο: Να ζητήσετε συγνώμη γα την απατηλή και χυδαία στάση και συμπεριφορά σας όλη αυτή την περίοδο της κρίσης, τονίζοντας ίσως πως ποτέ δεν εμπιστευτήκατε τον Τσίπρα – αν και δεν ήταν λίγες οι φορές που τον «γλείψατε»!

Αν είχατε αυθεντική δημοσιογραφική στρουκτούρα και δεν σνομπάρατε σαν ηλίθιοι τον κονστρουκτιβισμό, υποστηρίζοντας έναν απολύτως διαστροφικό κοινωνικοοικονομικώς ποζιτιβισμό με ηθικισμό στη θέση της ηθικής, δεν μπορεί να μην καταλαβαίνατε πως και τα ελληνικά ΜΜΕ φταίνε καί για την πτώχευση καί για την τραγικά απατηλή, υποκριτική και ανορθολογική αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης καί για την διαλυτική εικόνα που εμφανίζει σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία ασφαλώς πνίγεται μέσα στις αντιφάσεις της.

Άκου, «ο κίνδυνος να διολισθήσει και πάλι η Ελλάδα σε κατάσταση απόλυτης αμφισβήτησης είναι δυστυχώς υπαρκτός. Και σίγουρα γι' αυτή δεν φταίνε τα Μέσα Ενημέρωσης» [Βήμα- Α. Καρακούσης]! Δεν είστε καλά, ή απλώς δεν υπήρξατε ποτέ αυθεντικοί δημοσιογράφοι! Μόνον όταν όλοι ανεξαιρέτως οι λειτουργοί των ΜΜΕ αισθανθούν και τολμήσουν να πουν «ναι, είμαστε υπεύθυνοι για το χρόνιο δράμα του ελληνικού λαού, για τη χαμηλή ποιότητα του ενημερωτικού και ψυχαγωγικού προϊόντος, όπως και για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας», η αισιοδοξία θα μπορούσε να έχει πραγματική βάση στη σημερινή Ελλάδα!...