Έ, όχι και να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα τους!

Του Παντελή Οικονόμου.  Την αποτυχία της πολιτικής για το προσφυγικό (υποτίθεται ότι) έρχεται να αντιμετωπίσει η πρόσφατη απόφαση του Ν...

Του Παντελή Οικονόμου. 

Την αποτυχία της πολιτικής για το προσφυγικό (υποτίθεται ότι) έρχεται να αντιμετωπίσει η πρόσφατη απόφαση του Ν.Α.Τ.Ο. να αναλάβει δράση στο Αιγαίο. Μόνο που το συμμαχικό σχέδιο δεν αγγίζει καν τους βασικούς παράγοντες που συνθέτουν τη κρίση και έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο:

- Καμία πρόβλεψη για χερσαίες περιπολίες στην ανατολική Τουρκία, όπως θα έπρεπε, για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών κοντά στη πηγή τους
- Καμία πρόβλεψη για κέντρα απογραφής σε τουρκικό έδαφος, όπως θα έπρεπε, για την αποτροπή της παράνομης διακίνησης
- Καμία πρόβλεψη για ανοιχτά σύνορα Ελλάδας - FYROM, όπως θα έπρεπε, για την ομαλή προώθηση προσφύγων στο προορισμό τους
Με πρόβλεψη όμως σχηματισμού ναυτικής δύναμη για περιπολίες (και) σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Λες και το πρόβλημα συνοψίζεται στην επιχειρησιακή επάρκεια ελληνικής ακτοφυλακής και FRONTEX. Λες και - αν έτσι συνέβαινε - δεν αρκούσε η συνδρομή του Πολεμικού μας Ναυτικού και χρειάζονταν η Βορειοατλαντική Συμμαχία !

Είναι γεγονός λοιπόν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μεταβίβασε τις ευθύνες της στο Ν.Α.Τ.Ο. και η συμμαχία, με τη σειρά της, υιοθέτησε ένα ανεξήγητο σχέδιο. Το οποίο όμως εξηγείται και με το παραπάνω, αν ο σκοπός του δεν είναι να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, αλλά το «νέο ανατολικό ζήτημα»: την αποσταθεροποίηση στη Συρία, το Κουρδιστάν, το Ιράκ και την ευρύτερη αυτή περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό, είναι επίσης γεγονός ότι η Τουρκία καλείται να παραχωρήσει κυριαρχία και, πιθανότατα, εδάφη για τα οποία και αξιώνει ανταλλάγματα. Με κύκλους της, πάλαι ποτέ, Δύσης να σκαρφίζονται τη χρέωση μέρους από το κόστος αυτών των ανταλλαγμάτων στην Ελλάδα.

Η μόνη αποδεκτή ελληνική θέση είναι ότι το ανατολίτικο αυτό παζάρι δεν μας αφορά:δεν δεχόμαστε να ισοσκελιστούν οι όποιες ζημιές της Τουρκίας με δικές μας παραχωρήσεις στο Αιγαίο, πολύ περισσότερο στη Κύπρο. Έ, όχι και να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα τους ! Και βέβαια η θέση αυτή πρέπει να υποστηρίζεται από υπαρκτά μέσα και, κυρίως, από τη θέληση να τα χρησιμοποιήσουμε. Από τα ως έγιναν μέχρι στιγμής, το κατεστημένο μας μοιάζει ανήμπορο να κάνει αυτό που υπαγορεύει το εθνικό μας συμφέρον. Ας το κάνουμε λοιπόν εμείς, «τα παιδιά που τα έλεγαν αλήτες», μπας και, τελευταία στιγμή, αποφύγουμε τη συρρίκνωση!