GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ: Σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο η χώρα...

Σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο μπαίνει η χώρα. Η πύκνωση των εξελίξεων σε όλα τα μέτωπα, από το δικαστικό και το θρησκευτικό έως το ...

Σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο μπαίνει η χώρα. Η πύκνωση των εξελίξεων σε όλα τα μέτωπα, από το δικαστικό και το θρησκευτικό έως το οικονομικό και το διπλωματικό, σε συνδυασμό με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων διαμορφώνει ένα ρευστό τοπίο από το οποίο η διέξοδος θα προκύψει, αργά η γρήγορα, με την προσφυγή στις κάλπες...

Η ηγεσία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους για το αντίθετο με πιο χαρακτηριστική την απάντηση του Ν. Βούτση σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου: «Είσαι καλά παιδί μου; Θα εξαντλήσουμε την περίοδο κανονικότατα κατά το Σύνταγμα, γιατί έτσι πρέπει». Όμως τόσο ο πρόεδρος της Βουλής όσο και άλλα στελέχη με εμπειρία  που συνομιλούν μαζί του, γνωρίζουν καλά  ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο να συμβεί.

Ήδη η αρνητική δυναμική αναμένεται να μεγαλώσει το αμέσως προσεχές διάστημα λόγω των συνεχιζόμενων περικοπών σε συντάξεις και εισοδήματα καθώς και της αύξησης της φορολογίας, περί τα 4 δις ευρώ, που έρχεται για τη νέα χρονιά. Υπέρ της κυβέρνησης λειτουργεί ασφαλώς το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζει ρωγμές στην πλειοψηφία των 153 βουλευτών, κάτι που αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για την κοινοβουλευτική σταθερότητα. Την ίδια ώρα η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά μεν εκλογές αλλά δεν μπορεί να τις επιβάλει ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο και ότι βιάζεται.

Η ρευστότητα ωστόσο δεν τροφοδοτείται από τους συσχετισμούς εντός της Βουλής. Για πρώτη ίσως φορά, μεταπολιτευτικά, η πορεία προς εκλογές επηρεάζεται περισσότερο από άλλες παραμέτρους. Ενώ δηλαδή μέχρι πρότινος επικρατούσα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η θεωρία της τετραετίας αναπτύσσονται πλέον και νέες σκέψεις που επηρεάζονται από τις τάσεις του εκλογικού σώματος.

Ο πανικός που προκάλεσε η δημοσίευση της δημοσκόπησης της Puplic Issue στην Αυγή, με την παράλειψη μάλιστα της πρόθεσης ψήφου, δεν είναι καθόλου άσχετος με το κλίμα που επικρατεί εντός της κυβερνητικής παράταξης. Η διαρκής υποχώρηση των ποσοστών  έχει ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά παραδοσιακών στελεχών της που υποστηρίζουν ότι η έγκαιρη προσφυγή σε κάλπες θα διασφαλίσει στον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον το χαρακτήρα «μεγάλου κόμματος» που θα του επιτρέψει να διεκδικήσει αργότερα εκ νέου την εξουσία. Τα ευρήματα της Puplic Issue όπως και άλλων εταιρειών δείχνουν καθαρά πλέον ότι παγιώνεται η μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας με τη σταδιακή διαμόρφωση ρεύματος υπέρ της ΝΔ καθώς όποιες πρωτοβουλίες «θεσμικού» χαρακτήρα κι αν λάβει η κυβέρνηση, από την αναθεώρηση του Συντάγματος έως τις σχέσεις με την Εκκλησία, δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την καθημερινή ζημιά από τη μαζική φτωχοποίηση των πολιτών. Ο κίνδυνος μάλιστα να διευρύνεται η διαφορά όσο περνούν οι μήνες θεωρείται ορατός αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα περίπου χρόνο μετά από τη θριαμβευτική επανεπικράτησή του θυμίζει, δημοσκοπικά και κοινωνικά, το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευσή του στα μέσα του 2011.

Παρά τα όσα του καταλογίζονται, ο κ. Τσίπρας φέρεται να έχει μεγαλύτερη συναίσθηση της πραγματικότητας από αρκετούς εκ των συνεργατών του οι οποίοι κατά το γνωστό κανόνα λειτουργούν ως βασιλικότεροι του βασιλέως. Ακόμη και η υποχώρηση της ακτινοβολίας του, καθώς για πρώτη φορά εν ενεργεία πρωθυπουργός υπολείπεται και μάλιστα τόσο πολύ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενισχύει τα διλήμματα για τις στρατηγικές αποφάσεις που πρέπει να πάρει. Και όπως φαίνεται καθοριστικής σημασίας θα είναι οι εξελίξεις για το θέμα του χρέους, στο βαθμό που θα προσφέρονται τουλάχιστον για μια αξιοπρεπή επικοινωνιακή διαχείριση, σε συνδυασμό με την προσπάθεια αποτροπής του τέταρτου μνημονίου. Ανάλογα με το τοπίο που θα προκύψει, θα προσδιοριστεί και ο χρόνος των επόμενων εκλογών. Μέχρι τότε η προσπάθεια του πρωθυπουργού θα αποσκοπεί στο όσο γίνεται πιο αργό άδειασμα της κλεψύδρας έτσι ώστε να επιδιωχθεί μια ανασύνταξη του κυβερνητικού στρατοπέδου που τώρα βρίσκεται σε φάση αποσυντονισμού και απώλειας  ηθικού.

Αν οι γραμμές στο εσωτερικό κρατηθούν και δεν σπάσουν νωρίτερα, η προετοιμασία για την αναμέτρηση στο πεδίο της εκλογικής μάχης έχει ως ορίζοντα την περίοδο από την άνοιξη έως το φθινόπωρο του 2017. Υπολογίζεται ότι έως τότε θα έχουν κριθεί πολλά και στο εξωτερικό, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, οπότε θα  φανεί εάν η κυβέρνηση μπορεί να δώσει πραγματικές υποσχέσεις βελτίωσης και ανάκαμψης της οικονομίας ή θα πρέπει να επιστρέψει σε μια συγκρουσιακή τακτική με τους δανειστές.

Ένα ισχυρό επιχείρημα που κατά τις πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας» συνυπολογίζεται στους σχεδιασμούς αυτούς είναι ότι και η επόμενη κυβέρνηση θα έχει ένα αντικειμενικό εμπόδιο για την ολοκλήρωση τετραετίας, τουτέστιν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη του 2020. Κατά το σκεπτικό αυτό, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αντέξει για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη, η κυβέρνηση που θα τον διαδεχθεί -όπως όλα δείχνουν της ΝΔ- θα χρειαστεί να προσφύγει  πάλι σε κάλπες ύστερα από περίπου 2-2,5 χρόνια και υπό το βάρος της δικής της φθοράς να αποδειχθεί μια «δεξιά παρένθεση».

Βέβαια τα σενάρια επί χάρτου ακυρώνονται συνήθως από την πραγματικότητα η οποία επί του παρόντος μοιάζει για τον ΣΥΡΙΖΑ με ναρκοπέδιο απειλώντας ανά πάσα στιγμή με κάποιο ατύχημα που θα προκαλέσει επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων.
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratianews.gr

1 σχόλιο

  1. Τώρα που είμαστε όλοι μνημονιακοί, ας αναρωτηθούμε: που θα ήταν η χώρα αν είχε στηριχθεί το 1ο Μνημόνιο;

    Μετά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Φώτη Κουβέλη, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος είδαν το φως το αληθινό, αποδέχθηκαν την ορθότητα των πολιτικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ και προσέφυγαν στη λύση ενός Μνημονίου, μπροστά στον κίνδυνο μιας άτακτης και ασύντακτης χρεοκοπίας.

    Μας είπαν ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ότι υπήρξαν θύματα εκβιασμών και με ραγισμένη φωνή ψέλλισαν «ναι σε όλα». Φυσικά, δεν ξόδεψαν ούτε ένα δευτερόλεπτο για να κάνουν την αυτοκριτική τους, θεωρούν δεδομένο ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι και οι κακοί Ευρωπαίοι.

    Μετά από όλα αυτά, υπάρχει ένα σαφές εθνικό ερώτημα, το οποίο απευθύνεται εξίσου στο πολιτικό σύστημα και στον ελληνικό λαό: που θα ήταν σήμερα η χώρα αν όλοι τους είχαν δείξει μια στοιχειώδη ανοχή στη σωτήρια επιλογή του ΠΑΣΟΚ τον Μάιο του 2010;

    Θα ήταν χαμηλότερο το κόστος διάσωσης για τον ελληνικό λαό; Θα είχε αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό ο εθνικός διχασμός; Θα είχαμε γλιτώσει φαινόμενα όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή; Θα είχαν μεταναστεύσει πολύ λιγότεροι Έλληνες; Θα ήταν σήμερα η χώρα σε μια πορεία ανάκαμψης;

    Μην γελιέστε: ο ιστορικός του μέλλοντος θα κάνει λόγο για «συλλογική αυτοκτονία».
    Ν Βράχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση