Τέσσερα (πολιτικά) σενάρια για το Σκοπιανό...

Η κατάσταση που επικρατεί στην κυβερνητική πλειοψηφία, ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι γενικά γνωστή. Στο χώρο...

Η κατάσταση που επικρατεί στην κυβερνητική πλειοψηφία, ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι γενικά γνωστή. Στο χώρο της ΝΔ, τι ακριβώς συμβαίνει; Πώς επηρεάζονται οι μεν από τους δε και ποιο είναι το παρασκήνιο; Διότι υπάρχει κι εκεί παρασκήνιο και μάλιστα πολύ έντονο, το οποίο και σας μεταφέρω…

Υπάρχει κατ’ αρχάς η πλευρά Μητσοτάκη που θέλει να συμφωνήσει με τη σύνθετη ονομασία. Κι είναι από τα λίγα θέματα που τα δύο αδέλφια, ο Κυριάκος και η Ντόρα, συμφωνούν αφού άλλωστε αυτή είναι μία από τις βασικές «παρακαταθήκες» του πατρός τους. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ακόμη κι όταν πήγαινε στα συμβούλια των πολιτικών αρχηγών τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του 1992, έκανε μέχρι την τελευταία στιγμή μηχανορραφίες για να «περάσει» λύση με τον όρο «Μακεδονία» και κατά προτίμηση το «Σλαβομακεδονία».

Ο άλλος πόλος μέσα στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο Καραμανλής και η δική του ομάδα που στους βουλευτές είναι συγκριτικά και η μεγαλύτερη. Ειδικά οι προερχόμενοι από τη βόρεια Ελλάδα, όπου είναι σχεδόν καθολική η αντίθεση των πολιτών σε κάθε μεθόδευση παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, έχουν τεράστιο πρόβλημα. Όχι, μη νομίζετε ότι το πρόβλημά τους είναι πρωτίστως συνειδησιακό. Ξέρουν ότι θα μαυριστούν στις εκλογές και θα χάσουν τα μισθά των 7-8.000 ευρώ το μήνα.

Ο ίδιος ο «Βούδας της Ραφήνας» όμως είναι και εκείνος που ως πρωθυπουργός το 2008, με την Μπακογιάννη υπουργό Εξωτερικών, «πέρασε» μέσω της Βουλής την πρόταση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην τότε γαλάζια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που χειροκροτούσε και αποδεχόταν τη «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό» εν όψει του Βουκουρεστίου ανήκαν και ο Καμμένος που ήταν ήδη υφυπουργός στην κυβέρνηση Καραμανλή αλλά και ο Σαμαράς που έγινε λίγο μετά υπουργός Πολιτισμού. Τώρα όμως ο Κωστάκης παίζει …κρυφτούλι. Από τη μία «αφήνει» τους βουλευτές «του» να λένε ότι ‘’σύνθετη ονομασία δεν περνάει’’ κι από την άλλη εκείνος έχει πάθει …αφωνία -όπως άλλωστε για όλα τα θέματα εδώ και οκτώ χρόνια- και …περιμένει. Τι περιμένει; Το «στραβοπάτημα» όλων των άλλων και πρώτα απ’ όλους του ίδιου του Μητσοτάκη.

Υπάρχει τέλος και ο Σαμαράς ο οποίος, αφού έκανε όλα αυτά το χρόνια τις δικές του τεράστιες κωλοτούμπες και προδοσίες από τα μνημόνια μέχρι τα εθνικά θέματα, καραδοκεί τώρα και αυτός θεωρώντας ότι έχει μπροστά του μια ευκαιρία για να βγει από το περιθώριο και «να επανέλθει στο παιχνίδι».

Έτσι εν ολίγοις ο Μητσοτάκης έχει από τη μία τους «καραμανλικούς», με τις …ευλογίες του Ραφηνάτου, και από την άλλη τον Σαμαρά να «διαρρέουν» με διάφορους περίτεχνους τρόπους ότι «δεν περνάει η σύνθετη ονομασία», κάτι που θα σήμαινε ότι σε μια ψηφοφορία στη Βουλή η ΝΔ δεν θα είχε ενιαία στάση και ψήφο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η Μπακογιάννη -έχοντας πάρει πάνω της προς το παρόν το θέμα- θυμίζει και ξαναθυμίζει το Βουκουρέστι. «Δεν έχω ακούσει κανένα στη Νέα Δημοκρατία ο οποίος να αμφισβητεί το Βουκουρέστι» δήλωσε πάλι χθες και αυτή η «υπενθύμιση» είναι προειδοποίηση τόσο προς την καραμανλική όσο και προς τη σαμαρική πλευρά. Όμως φαίνεται ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων ούτε να περιορίσει τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στη γαλάζια παράταξη.

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο και σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από αυτές τις εσωτερικές παγίδες, ο Μητσοτάκης συμφώνησε με την αδελφή του στη γραμμή που θα ακολουθήσουν και άρχισαν να λένε: «Η ΝΔ δεν θα ψηφίσει τίποτε αν προηγουμένως δεν έχουν συμφωνήσει Τσίπρας και Καμμένος μεταξύ τους». Βεβαίως κι αυτή η θέση του δημιουργεί προβλήματα αλλά είναι κάτι σαν «το μη χείρον βέλτιστον» τουλάχιστον από εσωκομματικής πλευράς.

Αν πάντως κρατήσει αυτή τη γραμμή μέχρι το τέλος η ΝΔ, ποια είναι τα πιθανά ενδεχόμενα;

1. Να κάνει τελικά την κωλοτούμπα, όπως και τόσες άλλες, ο Καμμένος και να ψηφίσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ τη σύνθετη ονομασία.

2. Να υποχρεωθεί να την ψηφίσει μόνος του, με σχετική πλειοψηφία, ο ΣΥΡΙΖΑ «υιοθετώντας» τη  γραμμή του –γνωστού κατρουλή και εθνομηδενιστή- βουλευτή Κυρίτση πως «δεν αποτελεί εθνικό ζήτημα η ονομασία της ΠΓΔΜ» με ο,τι σημαίνει αυτό.

3. Να γίνει η «έκπληξη» και να ψηφίσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς τον Καμμένο, τη σύνθετη ονομασία το ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι, ως «Κίνημα Αλλαγής» πια, που σε αντίθεση με τη ΝΔ δεν θέτει μέχρι στιγμής θέμα δεδηλωμένης για το θέμα αυτό. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να σχηματιστεί πλειοψηφία μέχρι και 169 βουλευτών. Φαντάζεστε κάτι τέτοιο; Θα ήταν και η αφορμή για να μπει και στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ; Πολύ πιθανόν!

4. Να πάμε σε εκλογές μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, καθώς μέχρι τότε θα έχει φανεί και τι θα γίνει με την «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο μετά τον Αύγουστο. Και να μείνει -και αυτό το θέμα- για την επόμενη κυβέρνηση. Ή την μεθεπόμενη…

Μ. Γιαλούρος