ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ με ταξί στο κέντρο της Αθήνας...

Manos Epitropakis  Φτάνω με το τρένο από Θεσσαλονίκη Αθήνα, κατεβαίνω σταθμό Λαρίσης, και πηγαίνω στην πιάτσα των ταξί. Αρκετός κόσμος σ...

Manos Epitropakis 
Φτάνω με το τρένο από Θεσσαλονίκη Αθήνα, κατεβαίνω σταθμό Λαρίσης, και πηγαίνω στην πιάτσα των ταξί. Αρκετός κόσμος στην πιάτσα, λίγα ταξί. Όσα έρχονται, κλασικά παίρνουν διπλές και τριπλες κούρσες. Ανεκτό... μιας και ο κόσμος είναι κουρασμένος, και τα ταξί λίγα. Έρχεται η σειρά μου, καταφτάνει ταξιτζής, αλλά όχι στο στενάκι της πιάτσας, αλλά σταματάει πάνω στην Δεληγιάννη, στον παράλληλο κεντρικό δρόμο. Μου λέει, που πας; Του λέω Παγκράτι. Στην πιάτσα ήταν και κάποιοι τουρίστες που πήγαιναν ο ένας Ομόνοια, το άλλο ζευγάρι επίσης Παγκράτι. Αντε λέω, κουρασμένοι θα είναι οι άνθρωποι, ας έρθουν. Έκατσα στο πίσω κάθισμα, μπροστά έκατσε ο τουρίστας που θα κατέβαινε πρώτος Ομόνοια, ώστε να έρθω μπροστά με το που θα κατέβει. Φτάνουμε ομόνοια, ζητάει ο πρώτος επιβάτης να πληρώσει, ο Ταξιτζής δεν του απαντά πόσο κάνει η κούρσα, αλλά βγαίνει έξω να του δώσει πρώτα τις βαλίτσες. Κατεβαίνω κι εγώ για να έρθω μπροστά. Παρακολουθώ όμως τον ταξιτζή, δεν μπαίνω κατευθείαν μπροστά, για να δω τι θα του πάρει. Δίνει 5 ευρώ ο Τουρίστας στον Ταξιτζή, ο οποίος του λέει, θέλω αλλά 2,5 ευρώ, επειδή σε πήρα από τον Σταθμό του τρένου.
Ωχ, λέω μέσα μου... κατάλαβα... Μπαίνω κάθομαι μπροστά, βάζω ζώνη (όπως πάντα και παντού). Μην βάζεις μου λέει, δεν χρειάζεται... Μπα του λέω; Για μένα την βάζω. Διαπιστώνω πως δεν έχει βάλει καν ταξιμετρο. Αφού τον ρωτάω για ποιον λόγο δεν το έχει ανοιχτό, του ζητάω να το ανοίξει. Του λέω θα βάλεις ταξιμετρο, θέλω να ξέρω πόσα θα πληρώσω.
Και παιδιά, γίνεται έξαλλος! Και γιατί μου το είπες τώρα; Γιατί δεν μου το είπες από την αρχή; Και τι είσαι εσύ; Ο Έξυπνος; Έξαλλος σας λέω! Εγώ ψύχραιμος του λέω, καθόμουν πίσω, τώρα είδα πως δεν έχεις ταξιμετρο. Βάλε ταξιμετρο του λέω. Θα σε κατεβάσω εδώ μου λέει όπως είσαι, δεν βάζω ταξιμετρο. Δεν θα σου πάρω λεφτά. Και συνέχισε να βρίζει. Γυρνάω στους πίσω τουρίστες, και τους προειδοποιώ πως ο ταξιτζής θα σας κλέψει, και να προσέχουν. Φυσικά δεν του δίνω τίποτα, κατεβαίνω από το ταξί, είμαστε στην Σταδίου, και βγαίνει κι αυτός για να πάρω τα πράγματα μου. Και επί δέκα λεπτά μου έκανε τσαμπουκά έξω από το ταξί! Έτοιμος να χειροδικησει. Έλα, του λέω, τόλμα να με αγγίξεις, να δεις σε πόσα δευτερόλεπτα θα σε μπουζουριασει η αστυνομία. Έλα του λέω...
Τέλος πάντων, έχω πάρει τα πράγματα μου, ξαναλέω στους τουρίστες στα αγγλικά, να προσέχουν, ελπίζω να κατάλαβαν οι άνθρωποι.. Και φεύγει αυτός έξαλλος, που δεν τον άφησα να με κλέψει, κι εμένα, και τους υπόλοιπους επιβάτες! Και φυσικά έβγαλα φωτογραφία την πινακίδα του ταξί.
Μπήκα στο επόμενο ταξί, και ήρθα σπιτάκι μου μια χαρά και με ταξιμετρο κι απολα, και πήρε και το μπουρμπουαρ του ο ευγενεστατος και εντιμότατος οδηγός όπως αποδείχθηκε από την συζήτηση που κάναμε όταν του διηγήθηκα το τι τράβηξα με τον αλητάμπουρα συνάδελφο του.
Έχει κανείς ιδέα τι κάνω με τις πινακίδες του αλήτη;